Ωστόσο, για τους γονείς και τους φροντιστές παιδιών με αυτισμό, οι μέρες δίπλα στο νερό μπορεί να σημαίνουν αποφυγή κινδύνων σε κάθε βήμα — ειδικά για τα παιδιά που μπορεί να ξεφύγουν (δραπέτευση) ή να περιπλανιούνται χωρίς επίβλεψη. Οι ειδικοί λένε ότι αυτή η συμπεριφορά μπορεί να αποτελεί έναν συνεχή παράγοντα άγχους στη ζωή τους και ένα από τα σημαντικότερα εμπόδια για την ασφάλεια του παιδιού τους.
«Υπάρχουν ορισμένες ενδείξεις ότι η δραπέτευση είναι ένας από τους κύριους παράγοντες που συμβάλλουν στο να έχουν τα παιδιά στο φάσμα το διπλάσιο ποσοστό πρόωρου θανάτου από τους νευροτυπικούς συνομηλίκους τους, και σε αυτήν την κατηγορία, ο πνιγμός είναι ο μεγαλύτερος παράγοντας θανάτου», δήλωσε ο Δρ. Nathan Call, αντιπρόεδρος του Marcus Autism Center, θυγατρικής της Children’s Healthcare of Atlanta, στο The Atlanta Journal-Constitution.
Ενώ δεν έλκονται όλα τα άτομα με αυτισμό από το νερό, είναι πιθανό ορισμένα να αναπτύξουν μια ιδιαίτερη σχέση με αυτό, εξήγησε η Δρ. Maneesha Agarwal, γιατρός επειγόντων περιστατικών στο Children’s Healthcare της Ατλάντα.
«Μπορεί να τους αρέσει η όψη του αστραφτερού νερού, οι ήχοι του νερού που κυματίζει ή των σταγόνων, η αίσθηση του νερού στο δέρμα και η αίσθηση πίεσης στο σώμα», δήλωσε η Agarwal στο AJC.
Το να ξεφύγει ένα παιδί μπορεί να συμβεί επίσης μακριά από υδάτινα περιβάλλοντα και μπορεί να οφείλεται σε διάφορα ειδικά ενδιαφέροντα.
«Είδαμε ένα παιδί πριν από λίγο καιρό που του άρεσαν πολύ οι ανεμιστήρες οροφής», είπε ο Call. «Μερικές φορές, χωρίς να πει σε κανέναν, έφευγε από το σπίτι του και έμπαινε στο σπίτι του γείτονα και άνοιγε τους ανεμιστήρες οροφής τους».
Άλλοι συνηθισμένοι κίνδυνοι που σχετίζονται με την δραπέτευση περιλαμβάνουν τα παιδιά που περπατούν στη μέση του δρόμου ή πέφτουν θύματα απαγωγής. Σύμφωνα με τον Call, το Marcus Autism Center διεξάγει έρευνες για να βρει τρόπους να περιορίσει τη συμπεριφορά.
«Μεταξύ 4 και 7 ετών, το 46% των παιδιών στο φάσμα του αυτισμού έχουν ιστορικό δραπέτευσης, ενώ το αντίστοιχο ποσοστο των νευροτυπικών παιδιών σε αυτό το ηλικιακό εύρος είναι 11%», δήλωσε ο Call. «Μέχρι την ηλικία των 8 ετών περίπου, η δραπέτευση είναι πολύ σπάνια στα νευροτυπικά παιδιά, αλλά εξακολουθεί να εμφανίζεται σε περίπου το ένα τέταρτο των παιδιών στο φάσμα του αυτισμού».
Τι πρέπει να κάνετε εάν το παιδί σας έχει την τάση να ξεφεύγει;
Οι γονείς και οι φροντιστές παιδιών με αυτισμό θα πρέπει πάντα να είναι «ικανοί στο νερό» και να μπορούν να κάνουν ΚΑΡΠΑ σε περίπτωση που συμβεί το αδιανόητο, λέει η Agarwal.
Συνιστά επίσης στους γονείς να τοποθετούν όσο το δυνατόν περισσότερα εμπόδια μεταξύ του παιδιού και των υδάτινων περιβαλλόντων. Οποιαδήποτε πισίνα στην ιδιοκτησία του οικογενειακού περιβάλλοντος του παιδιού θα πρέπει να περικλείεται από έναν φράχτη ύψους 1,2 μέτρων με μια πύλη που ασφαλίζει αυτόματα.
«Εάν γνωρίζετε ή έχετε ανησυχίες ότι το παιδί σας μπορεί να ξεφύγει, επενδύστε σε τεχνολογία που θα σας ειδοποιήσει εάν συμβεί αυτό», πρότεινε η Agarwal. «Εάν το παιδί σας χαθεί, το πρώτο μέρος που πρέπει πάντα να ελέγχετε είναι τυχόν κοντινά υδάτινα σώματα». Τα μέρη που συχνάζει το παιδί σας, όπως το σχολείο ή η κατασκήνωση, θα πρέπει να ενημερώνονται για τη συμπεριφορά του και να γνωρίζουν τα πλησιέστερα υδάτινα περιβάλλοντα για να προστατεύσουν καλύτερα το παιδί σας. Οι γονείς θα πρέπει επίσης να εντοπίζουν τις περιοχές υψηλότερου κινδύνου κοντά στο σπίτι τους και να ζητούν από τους γείτονες να το έχουν το νου τους.
«Ένα πραγματικά αποφασισμένο παιδί στο φάσμα μπορεί να είναι δύσκολο να το σταματήσετε και να το παρακολουθήσετε», προειδοποιεί ο Call. Γενικά, είναι πάντα καλύτερο να είστε υπερβολικά προσεκτικοί όταν πρόκειται για ένα παιδί που ξεφεύγει.
«Εάν δεν μπορείτε να εγγυηθείτε την κατάλληλη επίβλεψη του παιδιού σας σε ένα πάρτι στην πισίνα, είναι καλύτερο να το παραλείψετε εντελώς», είπε η Agarwal.
Πώς μπορούν να βοηθήσουν οι φίλοι και η οικογένεια;
Για τους φίλους και τα μέλη της οικογένειας των ατόμων που μεγαλώνουν παιδιά με αυτισμό, υπάρχουν βήματα που μπορείτε να κάνετε για να βοηθήσετε όσους αντιμετωπίζουν παιδιά που ξεφεύγουν.
«Στην εποχή που διανύουμε, όλο και λιγότεροι άνθρωποι αισθάνονται άνετα να ασχοληθούν με το παιδί κάποιου άλλου και οι οικογένειες μπορεί να χρειαστεί να δώσουν άδεια στους ανθρώπους στην κοινότητά τους και στη γειτονιά τους να παρέμβουν εάν δουν ένα παιδί που δεν επιβλέπεται», δήλωσε ο Call στο AJC. «Ένα από τα πρώτα πράγματα που πρέπει να κάνετε είναι να μιλήσετε στους γείτονες και να τους ενημερώσετε: «Αν δείτε το παιδί μου να περιπλανιέται χωρίς εμένα τριγύρω, παρακαλώ παρέμβετε. Είναι εντάξει να το σταματήσετε. Ορίστε τα στοιχεία επικοινωνίας μου».
Αν δεν μπορείτε να βοηθήσετε πρακτικά οικογένειες που αντιμετωπίζουν ζητήματα με παιδιά που ξεφεύγουν, υπάρχουν ακόμα πολλοί τρόποι να τις στηρίξετε συναισθηματικά. Η συνάντηση με παιδιά στο φάσμα του αυτισμού όπου βρίσκονται και η βοήθειά τους με τον τρόπο που χρειάζονται είναι ο καλύτερος τρόπος για να προχωρήσετε.
«Είναι ατυχές το γεγονός ότι μερικές φορές οι οικογένειες που προσπαθούν να μεγαλώσουν ένα παιδί που περιπλανιέται θεωρούνται περιστασιακά μέρος του προβλήματος», είπε ο Call. «Έχουμε δει σίγουρα γονείς που καταβάλλουν ηρωικές, ακραίες προσπάθειες, για να προσπαθήσουν να κρατήσουν το παιδί τους ασφαλές και εξακολουθούν να παλεύουν με αυτό».
Απόδοση του άρθρου For Many Families Of Kids With Autism, Wandering Is A Constant Worry
Ευλαμπία Αγγέλου
Διερμηνέας Ελληνικής Νοηματικής Γλώσσας
Ανεξάρτητη Ερευνήτρια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου