Η ιστορία του Έλιοτ και του Λιούις

Ο Ντάνιελ και η Ντορίν Τέιλορ έχουν δύο μικρά αγόρια - τον Έλιοτ, επτά ετών και τον Όουεν, σχεδόν έξι ετών. Οι γονείς, ειδικά εκείνοι με μικρά παιδιά, γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι νύχτες χωρίς ύπνο είναι το αναμενόμενο και το φυσιολογικό. Αλλά ο γιος των Τέιλορ, ο ΈΛιοτ, έχει αυτισμό και για αυτούς οι νύχτες είναι λίγο διαφορετικές.

«Η ώρα του ύπνου στο σπίτι μας ήταν ένας συνεχής αγώνας. Έπρεπε να κρατάμε τον Έλιοτ για να βοηθήσουμε το σώμα του να “κλείσει” τη νύχτα. Ξυπνούσε με τον παραμικρό θόρυβο και μετά η Ντορίν ή εγώ έπρεπε να ξαπλώνουμε μαζί του για να ξανακοιμηθεί», εξηγεί ο πατέρας του.

Οι νύχτες χωρίς ύπνο και ξεκούραση επηρέαζαν αρνητικά την καθημερινότητα του Έλιοτ που δυσκολευόταν να σηκωθεί τα πρωινά και είχε συχνές ξεσπάσματα θυμού κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Τόσο ο Ντάνιελ όσο και η Ντορίν είχαν εργαστεί στον τομέα της Ειδικής Αγωγής, επομένως ήταν πιο προετοιμασμένοι από πολλούς γονείς για να καλύψουν τις ανάγκες του Έλιοτ. Παρόλα αυτά το άγχος τους ήταν αναπόφευκτο και μεγάλο. Μια τυχαία συνάντηση με έναν άγνωστο άνθρωπο λίγους μήνες μετά τη διάγνωση του Έλιοτ που ώθησε τον Ντάνιελ να διερευνήσει το θέμα των σκύλων βοηθών για τα παιδιά στο Φάσμα του Αυτισμού.

Η αναζήτησή του τον οδήγησε γρήγορα στο PAWS. Η οικογένεια έκανε αίτηση και έγινε δεκτή σε ένα πιλοτικό πρόγραμμα και πρόσφατα καλωσόρισαν στο σπίτι τους τον Λιούις, ένα λαμπραντόρ.

Σχεδόν αμέσως η ζωή της οικογένειας άλλαξε. «Φαίνεται ειρωνικό να πούμε ότι ένα δίχρονο λαμπραντόρ μπορεί να φέρει ηρεμία σε ένα σπίτι, αλλά πραγματικά έτσι έγινε. Η σχέση του Έλιοτ και του Λιούις είναι μοναδική. Ο Έλιοτ πηγαίνει πρόθυμα για ύπνο τώρα με τον Λιούις, που τον βοηθά να χαλαρώσει. Ο Λιούις γνωρίζει ότι στο τέλος της ημέρας, όταν είναι σκοτάδι έξω και έχει τελειώσει ο χρόνος παιχνιδιού και η ώρα εργασίας, ξαπλώνουμε για να ξεκουραστούμε. Kοιμάται στο κρεβάτι ακριβώς δίπλα στον Έλιοτ που τον χαϊδεύει και ηρεμεί όταν ξυπνάει στη μέση της νύχτας. Λόγω του Λιούις, η Ντορίν και εγώ κοιμόμαστε με μια γαλήνη που δεν είχαμε για χρόνια».

Το πρωί, ο Ντάνιελ συνήθως βγάζει τον Λιούις έξω, παίζει μαζί του και κάνουν εξάσκηση στις εντολές. Οι δραστηριότητες μπορεί να είναι απλές, αλλά η επίδρασή τους είναι μεγάλη: «Διαπιστώνω ότι όταν ο Λιούις και εγώ βρισκόμαστε μαζί το πρωί, είμαι καλύτερος άνθρωπος για τη γυναίκα και τους γιους μου», λέει ο Ντάνιελ. «Στη δουλειά μου βλέπω συχνά οικογένειες να διαλύονται από το αφάνταστο άγχος της ανατροφής παιδιών με ειδικές ανάγκες. Ξέρω ότι ο Λιούις βοηθάει πολύ τον Έλιοτ με πολλούς τρόπους. Πιστέψτε με όταν λέω ότι ένας σκύλος που κάνει μια οικογένεια πιο δυνατή, που βοηθά έναν σύζυγο να αγαπήσει τη γυναίκα του για να φροντίσουν μαζί καλύτερα τα παιδιά τους, τότε αυτός ο σκύλος κάνει την πιο σημαντική δουλειά που υπάρχει. Δεν υπάρχει τρόπος να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου για τους ανθρώπους που μας έδωσαν τον Λιούις».

Απόδοση του άρθρου ELLIOT AND LEWIS’S STORY

Ιωάννα Αγγέλου

Ειδική Παιδαγωγός (Παν. Θεσσαλίας)

Νηπιαγωγός (Α.Π.Θ.)

MEd - Μεταπτυχιακό Δίπλωμα στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση