Σε αυτή την κολεκτίβα δεν υπάρχουν λέξεις όπως «ξένο», «διαφορετικό», «περίεργο». Δεν υπάρχουν αποστάσεις ανάμεσα στους ανθρώπους.
Η σκηνή σε ένα ισόγειο της οδού Πίψου, στα Ξυλάδικα της Θεσσαλονίκης, είναι στην κορύφωσή της. Οι νεαροί ηθοποιοί που παριστάνουν δύο παρέες παιδιών ενός χωριού, συγκρούονται μεταξύ τους. Οι ήρωες του Γουτού Γουπατού, του διηγήματος του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, αναβιώνουν από τους «Εν Δυνάμει». Είναι μία κολεκτίβα καλλιτεχνών, με και χωρίς αναπηρία. Έτσι συστήνονται. Πάνω στο σανίδι εμείς είδαμε μία παρέα νεαρών οι οποίοι δίνουν μία γροθιά στο κατεστημένο. Και είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις τους «με» από τους «χωρίς» αναπηρία. Αν θέλεις, μάλιστα, δεν τους ξεχωρίζεις καθόλου.
«Ισοπεδώνουμε τα όρια. Αυτός είναι ο στόχος μας. Να κάνουμε μαζί ένα σύνολο όπου όλοι έχουμε τη δυνατότητα να ανθίζουμε και να μειώνουμε τις αποστάσεις μεταξύ μας». Ο Γιώργος-Ζήσης Μπιλιώνης είναι ο σκηνοθέτης της παράστασης «Γουτού Γουπατού» που ανεβάζουν οι Εν Δυνάμει.
Μιλώντας στο VICE καταθέτει την «ταυτότητα» αυτής της παρέας. Δίνει οδηγίες στους ηθοποιούς που σε λίγες ημέρες με τις παραστάσεις τους θα μεταφέρουν την ιστορία του Μανωλιού στα σχολεία. Ενός παιδιού με αναπηρία που βιώνει τον κοινωνικό αποκλεισμό. Μια ιστορία που γράφηκε από τον Παπαδιαμάντη το 1899, όμως δείχνει ότι δεν άλλαξαν πολλά σήμερα. «Θα πάμε στα σχολεία με ένα κείμενο που γράφηκε 100 χρόνια πριν και είναι διαχρονικό, συμβαίνει και τώρα. Τα παιδιά θα έρθουν αντιμέτωπα με καταστάσεις που βιώνουν και τα ίδια» εξηγεί η Σοφία Κύρινα, που είναι στην οργάνωση παραγωγής του έργου. «Θα δείξει ότι όλοι μπορούμε, όλοι είμαστε εδώ, όλοι συμμετέχουμε», σημειώνει η βοηθός σκηνοθέτη Αγάπη Θεοδωρίδου–Κουνινή.
Πίσω στη σκηνή της Πίψου, ο Γιώργος δίνει το σύνθημα και οι ηθοποιοί βγαίνουν έξω και τρέχουν. Κάνουν ζέσταμα πριν αρχίσουν την πρόβα. Λίγα λεπτά αργότερα, όλοι μαζί, ετοιμάζουν το σκηνικό. Η πρόβα ξεκινά. Ο ένας μετά τον άλλον παίρνουν τις θέσεις τους. Παίζουν. Ο Γιώργος ζητάει συγκεκριμένες κινήσεις. Η ένταση κορυφώνεται, οι ηθοποιοί ιδρώνουν. Ο Μιχάλης Ντολόπουλος είναι το κεντρικό πρόσωπο της παράστασης. Υποδύεται εξαιρετικά τον Μανωλιό. «Είμαστε μια οικογένεια», λέει όταν μιλάει για τους Εν Δυνάμει. «Εγώ γνώρισα την ομάδα σε συνθήκες διακοπών. Κάναμε όλοι μαζί ελεύθερο κάμπινγκ», συμπληρώνει ο ηθοποιός Πάνος Ματζίρης. «Άλλαξα τρόπο σκέψης για πολλά πράγματα», συνεχίζει και λέει ότι περνάει όμορφα στις πρόβες, μεταφέροντας το κλίμα. «Είμαστε ομάδα».
Η ηθοποιός Δανάη Τσορλίνη έχει μάθει όλες τις ατάκες, τα τραγούδια. Είναι έτοιμη. «Περνάω καλά», λέει. Της αρέσει περισσότερο η σκηνή με τα στάχυα. Αυτή της μεγάλης σύγκρουσης των δύο παρεών. Είναι και εκείνη εξαιρετική στον ρόλο της. Όπως όλοι.
«Εδώ ανακαλύπτεις πράγματα για τον εαυτό σου. Μέσα από τους άλλους», τονίζει η ηθοποιός Σοφία Μπλέτσου. «Υπάρχει μία αγκαλιά και μία επικοινωνία. Ο καθένας έχει να σου δώσει πολλά». Η Μαρία Ταρσή-Χελά, η οποία κάνει τη μουσική διδασκαλία στην παράσταση, δεν είδε καμία διαφορά μεταξύ των εκπαιδευόμενων. Άλλωστε σε αυτή τη θεατρική ομάδα, κανείς δεν βλέπει διαφορές. «Ήμουν επιφυλακτική. Όμως η πραγματικότητα είναι πολύ πιο εύκολη, πιο ευχάριστη», ανέφερε η ηθοποιός Χάρις Σερδάρη.
Ο ηθοποιός Ηλίας Κουγιουμτζής είναι από τα 20 του χρόνια στους «Εν Δυνάμει». «Στους άλλους θιάσους δεν υπάρχει η φροντίδα που έχουμε εδώ. Νιώθουμε ασφάλεια», μεταφέρει. Ξεκίνησε ως φοιτητής και τώρα, επαγγελματίας πια συμμετέχει στις παραστάσεις. «Είμαι όπως θα μπορούσα να είμαι με οποιονδήποτε», απαντάει για τη συνύπαρξη. Ο Γιώργος Μπιλιώνης δίνει τη δική του εξήγηση για την ευκολία αυτής της σύμπραξης. «Η τριβή και ο κώδικας επικοινωνίας επί σκηνής αλλά και στην καθημερινότητα φτιάχνει μία συνθήκη που εύκολα μπορείς να διαχειριστείς».
Οι Εν Δυνάμει δημιουργήθηκαν το 2008. «Το “ανοίκειο”, το “περίεργο”, το “διαφορετικό” και το “ξένο” ενσωματώνονται στο σύνολο, ενδυναμώνοντάς το», αναφέρεται στο βιογραφικό της ομάδας. «Χρόνια αισθάνομαι ότι ο κόσμος της αναπηρίας και ο κόσμος της τυπικής ανάπτυξης είναι ένα διάνυσμα που πρέπει να περπατήσουμε μαζί. Να καταλάβει η κοινωνία πώς αντιλαμβανόμαστε την κανονική ζωή, να έρθουμε σε μια ισότιμη ζωή όπου ο ένας καταλαβαίνει τον άλλον καλύτερα». Η Ελένη Δημοπούλου είναι ηθοποιός-σκηνοθέτης και μεταφέρει στο VICE πώς δημιουργήθηκε η ιδέα. Έχει την καλλιτεχνική διεύθυνση της ομάδας την οποία έφτιαξε μαζί με τη Μαρία Ιωαννίδου. «Έπρεπε να έρθουν άνθρωποι που δεν ενδιαφέρονταν για την αναπηρία, αλλά για τη δημιουργία», ξεκαθαρίζει. Κάνει το επόμενο βήμα. Ονειρεύεται τη δημιουργία μίας ακαδημίας τεχνών. «Έναν πολυχώρο όπου ο κάθε ανάπηρος ή μη, ο κάθε νέος μπορεί να μπει μέσα και να ασχοληθεί με τις τέχνες, με όποια τον εκφράζει καλύτερα. Μια μεγάλη καλλιτεχνική ακαδημία», περιγράφει.
Ο Μανολιός (Μιχάλης Ντολόπουλος) έχει ακινητοποιήσει τον Τσηλότατο (Πάνος Ματζίρης) στην κορύφωση του Γουτού Γουπατού. «Όταν γνώρισα την ομάδα, σαν να μετακινήθηκε κάτι μέσα μου», εξομολογείται ο Πάνος. «Νιώθω ότι βάζω ένα λιθαράκι στην κοινωνία για να αλλάξουν τα πράγματα. Κάνω ένα όνειρό μου πραγματικότητα. Να εξελιχθεί η κοινωνία».
Η Ελένη Δημοπούλου βλέπει την ομάδα να γιγαντώνεται. Επειδή οι Εν Δυνάμει, όπως λέει η δημιουργός τους, «προσφέρουν έναν άλλον τρόπο να δούμε τα πράγματα αλλιώς. Αν θέλουμε να τα δούμε».
Η παράσταση θα δοθεί το διήμερο 12 και 13 Νοεμβρίου στο θέατρο Άνετον [Παρασκευοπούλου 42, Θεσσαλονίκη].
Πηγή: VICE
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου