"Τα σχολεία μιλάνε. Οι ζωγραφιές στους τοίχους διηγούνται ιστορίες. Τα κουρελάκια, τα κρυσταλλάκια που κρέμονται από τα ταβάνια, τα πολύχρωμα χαρτόνια που γίνονται θαυματουργές κατασκευές, τα παιχνίδια που τσιμπάνε την παιδική φαντασία κουβαριασμένη μέσα σε τόσα μυαλά, τα χέρια που ανοίγουν διάπλατα οι δασκάλες, οι φωτογραφίες με τις υπογραφές στους τοίχους, τα δεκάδες παιδικά βλέμματα που ακολουθούν τον επισκέπτη, ακόμα και τα χαμόγελα των γονιών που φέρνουν τους συμμαθητές το πρωί, είναι οι αδιαφιλονίκητοι μάρτυρες του αν το σχολείο αυτό είναι κατάλληλο για το συγκεκριμένο παιδί και την οικογένεια που το περιμένει να συνεχίσει την ημέρα του στο σπίτι.Γιατί στην τελική, αυτή είναι μια μεγάλη ουσία. Το παιδί να ζει με συνέπεια και συνέχεια τη ζωή του, μέσα σε ένα περιβάλλον που οι διαφορές δεν είναι απροσπέλαστες και δεν διαταράσσουν την ισορροπία του."
Διαβάστε την αρχική ανάρτηση στο (Not) Just Mums
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου