Ο δεκάλογος της υγιεινής διαβίωσης
Δεν παραλείπουμε ποτέ το πρωινό. Όταν το παιδί φεύγει για το σχολείο χορτάτο, ελαχιστοποιούνται οι πιθανότητες να τσιμπολογήσει λιπαρές και ανθυγιεινές τροφές στο διάλειμμα.
Ξυπνάμε 5-10 λεπτά νωρίτερα, για να προγευματίσουμε μαζί με τα παιδιά μας. Με το παράδειγμά μας, τοςυ δείχνουμε τη σημασία του πρώτου γεύματος της ημέρας. Για να μη χάνουμε χρόνο, μπορούμε π.χ. να έχουμε στο ψυγείο από το βράδυ ένα τοστ, το οποίο θα ψήσουμε ενώ ετοιμαζόμαστε για τη δουλειά. Μαζί με ένα ποτήρι γάλα και ένα φρούτο, του εξασφαλίζουμε ένα πολύ καλό ξεκίνημα για τη μέρα.
Για να αποφύγουμε το ντελίβερι, μπορούμε να μαγειρεύουμε κάποια από τα γεύματα της εβδομάδας το Σαββατοκύριακο και να τα αποθηκεύουμε στην κατάψυξη. Δεν χρειάζεται να... ξορκίσουμε το σουβλάκι ή την πίτσα, μπορούμε όμως να τα περιορίσουμε σε μία φορά τη βδομάδα ή το δεκαήμερο.
Λύσεις για σπιτικό και υγιεινό φαγητό στα γρήγορα για όλη την οικογένεια υπάρχουν πολλές. Μέσα σε λίγα λεπτά μπορούμε να ετοιμάσουμε ζυμαρικά με σάλτσα ντομάτας και τυρί, χορτόσουπα, ρύζι με λαχανικά εποχής, ομελέτα (τηγανισμένη σε αντικολλητικό τηγάνι) με μια φέτα ψωμί και ένα κομμάτι τυρί ή μια σαλάτα με βραστά λαχανικά και 2 φέτες βραστή γαλοπούλα.
Καταναλώνουμε τα γεύματα ως οικογένεια σε σταθερό μέρος και-αν είναι δυνατόν- σε συγκεκριμένη ώρα. Όταν τρώμε κλέινουμε την τηλεόραση και τα βιντεοπαιχνίδια.
Εντάσσουμε την άθληση στην καθημερινότητα του παιδιού. Είναι σημαντικότερο να αθλείται τακτικά από το να συρρικνώνουμε το λιγοστό ελεύθερο χρόνο του με πλήθος δραστηριοτήτων που ίσως, αντί να το ευχαριστούν, το αγχώνουν και το πιέζουν.
Η γυμναστική δεν είναι συνώνυμη της επίπονης άσκησης. Με το παράδειγμά μας δείχνουμε στο παιδί πως, αντί να πάρουμε το ασανσέρ για δύο ορόφους, είναι πιο ωφέλιμο να ανεβοκατεβούμε με τις σκάλες. Καθιερώνουμε το περπάτημα μαζί τους για τις κοντινές αποστάσεις και μετακινήσεις.
Δεν υποβάλλουμε αυθαίρετα και με δική μας πρωτοβουλία το παιδί σε δίαιτες, τις οποίες διαβάσαμε σε κάποιο περίοδικό ή είδαμε στην τηλεόραση. Πρώτη μας κίνηση είναι να ζητήσουμε τη συμβουλή του παιδιάτρου που το παρακολουθεί και εκείνος θα μας κατευθύνει στις επόμενες κινήσεις μας.
Δεν αγχώνουμε το παιδί με σχόλια του τύπου "πάχυνες", "αδυνάτισες" κπλ. Προσπαθούμε να χρησιμοποιούμε πιο θετικούς όρους, όπως "πρέπει να είμαστε καλύτεροι, πιο γεροί κλπ".
Εμπιστευόμαστε τον άνθρωπο που αναλαμβάνει τη θεραπεία της παχυσαρκίας του παιδιού μας. Σε κάποια περιστατικά μπορεί να κριθεί ενδεδειγμένη και η συνδρομή ψυχολόγου, όμως αυτή δεν είναι μια απόφαση που θα την πάρουμε μόνοι μας, αλλά σε συνεννόηση με τον ειδικό.
Το παραπάνω δημοσιεύτηκε ως κατακλείδα στο άρθρο της Βάσης Παναγοπούλου για την παιδική παχυσαρκία (βλέπε σχετική ανάρτηση).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου