Συμπερίληψη

Ο γιος μου τρώει μόνος του μεσημεριανό κάθε μέρα στο σχολείο. Κανείς δεν έχει κάνει κάτι για να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Κανείς δεν τον πιάνει από το χέρι για να τον οδηγήσει στο τραπέζι που τρώνε οι συμμαθητές του.

Τον αφήνουν μόνο του.

Κάθε μέρα.

Όταν το διαβάζετε αυτό ίσως νιώθετε ένα σφίξιμο στην καρδιά σας. Ίσως νιώθετε στενοχώρια ή θυμό.

Νιώθετε αυτά τα συναισθήματα εξαιτίας των προσδοκιών σας για το πώς θα πρέπει να είναι τα πράγματα. Του τρόπου με τον οποίο έχουν τεθεί από την κοινωνία μας. Έχουν γραφτεί πολλά κείμενα για την συμπερίληψη στα βιβλία. Για την ανάγκη να βλέπουμε ποιος είναι μόνος και να τον φέρνουμε κοντά μας.

Μερικές φορές όμως πρέπει να σταματάμε για λίγο. Πρέπει να αξιολογούμε τις καταστάσεις και να προσπαθούμε να καταλάβουμε. Κάθε μέρα οι συμμαθητές του γιου μου ανοίγουν τα τσαντάκια τους και κάθονται όλοι μαζί να φάνε. Κάνουν φασαρία μιλώντας μεταξύ τους και πειράζοντας ο ένας τον άλλο, ενώ οι μυρωδιές από τα φαγητά τους μπλέκονται στην ατμόσφαιρα.

Ο γιος μου κάθεται μόνος του, στην διπλανή αίθουσα, όπου έχει ησυχία, ηρεμία και ένα ολόκληρο τραπέζι μόνος του. Αυτό χρειάζεται. Έτσι ξεκουράζεται. Έτσι αποφεύγει την αισθητηριακή υπερφόρτωση. Έτσι μπορεί και ρυθμίζει τα συναισθήματά του και χαλαρώνει. Ήδη πριν από το μεσημεριανό γεύμα έχει περάσει αρκετές ώρες με τους συμμαθητές του προσπαθώντας να τα καταφέρει με την φασαρία, την αναστάτωση, το πλήθος. Δεν θα άντεχε να περνούσε και την ώρα του φαγητού στις ίδιες συνθήκες!

Το ότι ο γιος μου κάθεται μόνος του την ώρα του φαγητού είναι κάτι καλό. Είναι μια ένδειξη συμπερίληψης. Είναι απόδειξη ότι αναγνωρίζονται οι ανάγκες του και έτσι μπορεί να συνεχίζει την ημέρα.

Συμπερίληψη σημαίνει να καταλαβαίνουμε τις ανάγκες του ατόμου και να δημιουργούμε μια κοινωνία που να το αποδέχεται. Καταλαβαίνοντας ότι κάποιες φορές το να είναι μόνο του είναι αυτό που χρειάζεται.

Απόδοση ανάρτησης του A&Me

Ιωάννα Αγγέλου

Ειδική Παιδαγωγός (Παν. Θεσσαλίας)

Νηπιαγωγός (Α.Π.Θ.)

MEd - Μεταπτυχιακό Δίπλωμα στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση