Η Sofia και η Maddi ζουν στην ίδια γειτονιά, παίζουν στο ίδιο πάρκο και πηγαίνουν στο ίδιο σχολείο. Ενώ όμως το ψυγείο στο σπίτι της Sofia είναι πάντα γεμάτο, της Maddi είναι άδειο – τελείως άδειο- με ένα μικρό κουτάκι γάλα για το μικρό της αδερφό.
«Γιατί δεν πηγαίνει η μαμά σου για ψώνια;» ρωτάει η Sofia.
«Δεν έχουμε αρκετά λεφτά»
«Και αν πεινάσετε;»
«Έχουμε λίγο ψωμί» λέει η Maddi. «Σε παρακαλώ, μην το πεις σε κανένα».
Η Sofia υπόσχεται ότι δεν θα πει τίποτα, αλλά είναι αποφασισμένη να βοηθήσει την καλύτερή της φίλη. Κρύβει φαγητό στην τσάντα της κάθε μέρα για τη Maddi και ανακαλύπτει ότι ενώ τα ψάρια και τα αυγά είναι καλά για τα παιδιά, δεν είναι για τα σακίδια. Παρά τις συνεχείς προσπάθειες της Sofia το ψυγείο της Maddi παραμένει άδειο. Η Sofia υποσχέθηκε να μην το πει σε κανέναν. Τώρα τι μπορεί να κάνει;
Μια τρυφερή ιστορία φιλίας ανάμεσα σε δύο κορίτσια που φανερώνει το «μη ορατό» πρόσωπο της φτώχειας στη σύγχρονη εποχή. Η Sofia και ο αδερφός της παραπονιούνται συνέχεια για το φαγητό της μαμάς τους, ενώ έχουν πάντα όλα τα καλά του κόσμου στο ψυγείο τους. Η Maddi και ο αδερφός της αγωνίζονται να επιβιώσουν με ψωμί και λίγο γάλα σε συνθήκες ακραίας φτώχειας, κρύβοντας με ντροπή από όλους την κατάσταση που βιώνουν. Η μικρή Sofia αρχίζει πια να βλέπει τον κόσμο διαφορετικά και αποφασίζει να μην μείνει με σταυρωμένα τα χέρια. Τι μπορεί να κάνει όμως όταν όλες οι προσπάθειές της αποτυγχάνουν; Κάποιες υποσχέσεις δεν πειράζει όταν δεν τηρούνται και κάποια μυστικά δεν πρέπει να μένουν μυστικά. Η Sofia λέει το πρόβλημά της στον άνθρωπο που ξέρει ότι μπορεί να εμπιστευτεί και η μαμά της αναλαμβάνει δράση. Σακούλες με κρέας, ψάρια, λαχανικά, αλεύρι, ζάχαρη και λιχουδιές πηγαίνουν στην οικογένεια της Maddi και σκορπούν χαμόγελα.
Σύμφωνα με σοκαριστικά στοιχεία οργανώσεων, 1 στα 5 παιδιά στην Αμερική έχει «άδειο» ψυγείο και υποσιτίζεται. Ανάλογα ποσοστά παιδιών που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας υπάρχουν σε όλες σχεδόν τις σύγχρονες χώρες του αναπτυγμένου κόσμου (και φυσικά σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό στις υπο ανάπτυξη χώρες). Παιδιά με καθαρά και περιποιημένα ρούχα, βιβλία και τσάντες που έρχονται στο σχολείο νηστικά, κρύβοντας το «άδειο» ψυγείο του σπιτιού τους από ντροπή. Στη σύγχρονη Ελλάδα με τα γεύματα (πρωινό και μεσημεριανό) στα σχολεία που προσφέρονται πλέον σε όσους μαθητές το έχουν ανάγκη, το βιβλίο αυτό μπορεί να αλλάξει τον τρόπο σκέψης όλων των «τυχερών» παιδιών που παραπονιούνται για τα φασολάκια ζητώντας πίτσα, να κάνει τα φτωχά παιδιά να ξεπεράσουν την ντροπή τους και να διδάξει σε όλους την αξία της αλληλεγγύης και της προσφοράς.
Ένα λογοτεχνικό βιβλίο που πρέπει να μεταφραστεί στα ελληνικά και να βρει τη θέση του σε κάθε τάξη και παιδικό δωμάτιο… Μια ιστορία αγάπης και ελπίδας!
Lois Bradnt - Vin Vogel
Flash Light press
Ιωάννα Αγγέλου
Ειδική Παιδαγωγός - Νηπιαγωγός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου