Μια έρευνα, που διεξήχθη από τον Σεπτέμβριο του 2011 έως τον Φεβρουάριο του 2012 σε 18 Δημοτικά και Γυμνάσια της Αθήνας, της Ικαρίας και της Ζακύνθου και τα αποτελέσματα της βασίστηκαν στις ανώνυμες απαντήσεις 866 μαθητών (ηλικίας από 10 έως 16 ετών) μας απέδειξε, ότι τα παιδιά λένε αυτό, που και εμείς πιστεύουμε, ότι δηλαδή «Οι άνθρωποι είναι κακοί και τα ζώα καλά».
Η Carol McBeth, που είναι πιστοποιημένη νοσοκόμα κτηνιατρείων, μένει και δραστηριοποιείται χρόνια στην Ελλάδα σε θέματα ευζωίας των ζώων ήταν η ερευνήτρια, η οποία σε συνεργασία με φιλοζωικά σωματεία και δασκάλους συγκέντρωσε το υλικό και επιδίωξε να καταλήξει σε ασφαλή συμπεράσματα.
Αξίζει τον κόπο να διαβάσετε συνολικά και όχι αποσπασματικά την έρευνα, την οποία θα βρείτε εδώ. Θα διαπιστώσετε μελετώντας την πόσο τα παιδιά και στις πόλεις και στα χωριά αγαπούν τα ζώα, αντιλαμβάνονται πολύ καλά τι σημαίνει υπεύθυνη ιδιοκτησία ζώου συντροφιάς, καταλαβαίνουν ότι τα ζώα έχουν ανάγκες και πρέπει να τα φροντίζουμε, τα θεωρούν συντρόφους τους στη ζωή αλλά και το πόσο υπερέχει η αγάπη προς τον σκύλο έναντι της γάτας.
Το φύλο, αν αποτελεί συχνά ένα σημαντικό κριτήριο των απόψεων απέναντι στα ζώα, ωστόσο σε αυτήν την έρευνα δεν έδειξε να παίζει ρόλο, αφού δεν υπήρχε σημαντική διαφορά μεταξύ των απαντήσεων των κοριτσιών ως προς αυτές των αγοριών.
Συμπεράσματα
Η πλειοψηφία των παιδιών θεωρούν το κατοικίδιό τους ως μέλος της οικογένειάς τους ή ως φίλο τους. Ένας αριθμός των παιδιών ανέφερε την ψυχολογική ανάταση που τους προσφέρουν τα κατοικίδιά τους όταν νιώθουν λύπη ή μοναξιά. Επιπλέον, διάφορα σχόλια έδειξαν, ότι τα παιδιά ένιωθαν πολύ έντονη δυσαρέσκεια απέναντι στην εγκατάλειψη και είχαν πλήρη γνώση των υποχρεώσεών τους απέναντι στα κατοικίδιά τους.
Συνολικά, τα ευρήματα ήταν ενθαρρυντικά, με τα αποτελέσματα να δείχνουν με συνέπεια, ότι τα παιδιά νιώθουν συμπόνια για τα ζώα. Πολλά από τα σχόλια, που έγιναν, έδειξαν το δεσμό με το ζώο συντροφιάς, σε σχέση με το δυνατό δέσιμο, που είχαν τα παιδιά με τα κατοικίδιά τους και τον τρόπο, που τα παιδιά, θεωρούσαν τα ζώα ως μια πηγή συναισθηματικής υποστήριξης.
Αποτελεί ευρεία άποψη, πως ο πληθυσμός των αστικών περιοχών σε αντίθεση με αυτόν των επαρχιακών περιοχών, είναι πιο πιθανό να ασχολείται με θέματα ευημερίας των ζώων. Ευρέως μιλώντας, έχουν μεγαλύτερη κατανόηση και ευαισθησία και συμπόνια απέναντι στα ζώα.
Παράδειγμα αυτού αποτελεί ο μεγαλύτερος αριθμός ανθρώπων, που ταΐζει αδέσποτα και καταγγέλλει περιστατικά κακοποίησης και πλημμελούς φροντίδας. Παρόλα αυτά, ένα σημαντικό εύρημα αυτής της έρευνας είναι, ότι η νεότερη γενιά, τόσο αστικών όσο και επαρχιακών περιοχών, ασχολείται το ίδιο με θέματα περί ευημερίας των ζώων.
Αυτό αποτελεί μια θετική ένδειξη για το μέλλον της ευημερίας των ζώων. Παρόλο που σε όλα σχεδόν τα παιδιά άρεσαν τα σκυλιά, περίπου το 25% εκδήλωσε την αντιπάθειά του για τις γάτες. Ως εκ τούτου, η άνοδος της θέσης της γάτας, θα πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα στα μελλοντικά εκπαιδευτικά προγράμματα.
Τα ποσοστά υιοθεσιών αδέσποτων ζώων ήταν πάρα πολύ χαμηλά. Δεδομένου του υψηλού αριθμού αδέσποτων σκύλων και γάτων για τα οποία ψάχνουν υιοθεσίες οι φιλοζωικές οργανώσεις και τα καταφύγια ζώων, επιβάλλεται να γίνει προώθηση των υιοθεσιών στα σχολικά φιλοζωικά προγράμματα ευαισθητοποίησης.
Τα παιδιά είναι ανάγκη να κατανοήσουν πως υπάρχουν πολλά κληρονομικά προβλήματα που σχετίζονται με τα καθαρόαιμα σκυλιά, και πως η απόκτηση ενός σκύλου όσο και η υιοθεσία ενός ημίαιμου σκύλου μπορεί να τους δώσει την ίδια ευχαρίστηση και χαρά όπως και το να είχαν έναν καθαρόαιμο σκύλο, για να τονίσουμε και την ηθική συνεισφορά προς την ευημερία των ζώων.
Ήταν εμφανές ότι οι παλιομοδίτικες ιδέες σχετικά με τα ζώα μέσα στο σπίτι, ήταν μη αποδεκτές από την πλειοψηφία των παιδιών και αυτό μας δίνει ελπίδα για το ότι η μελλοντική γενιά δεν θα δέχεται να ζουν τα ζώα αποκλειστικά στα μπαλκόνια και τους κήπους. Ήταν ενοχλητικό το γεγονός, πως η μεγάλη πλειοψηφία των ζώων συντροφιάς ήταν ηλικίας κάτω των 4 ετών.
Οι λόγοι γι’ αυτό δεν ήταν σαφείς από τα αποτελέσματα της έρευνας αλλά θα μπορούσαν να αποδίδονται στην εγκατάλειψη, τα υψηλά περιστατικά δηλητηριάσεων (φόλα), τα «αποτυχημένα» κυνηγόσκυλα, την έλλειψη κτηνιατρικής φροντίδας, ιδιαίτερα στα σπίτια με πολλά ζώα και τις συνήθεις ασθένειες που βλέπουμε στην Ελλάδα, όπως π.χ. Λεϊσμανίωση (κοινώς, καλα-αζάρ) και ασθένειες που οφείλονται σε τσιμπούρια (π.χ. Ερλιχίωση).
Αυτή η πλευρά της έρευνας θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο περαιτέρω μελέτης. Υπήρξε μια ελάχιστη διαφορά στις περισσότερες ερωτήσεις μεταξύ των ηλικιακών ομάδων παιδιών, τα οποία και στις δυο ομάδες, δείχνουν συμπόνια προς τα ζώα.
Τα παιδιά της ομάδας Β έχουν την τάση να έχουν πιο ώριμες απόψεις και παρατηρήσεις σχετικά με την εγκατάλειψη, τη στείρωση και τα θέματα αδέσποτων ζώων.
Πιστεύεται γενικότερα, πως τα νεαρότερης ηλικίας παιδιά είναι πιο δεκτικά και η πλειοψηφία εκπαιδευτικών προγραμμάτων περί ευημερίας των ζώων διδάσκεται σε παιδιά δημοτικού.
Αυτή η έρευνα δείχνει πως τα παιδιά των γυμνασίων πραγματικά ενδιαφέρονται και νοιάζονται για θέματα που αφορούν τα ζώα. Κατά συνέπεια, θα ήταν εποικοδομητικό και χρήσιμο η μεγαλύτερη έκθεσή τους σε τέτοιου είδους εκπαιδευτικά προγράμματα.
Η συμπόνια προς τα ζώα παρουσιάζει μεγαλύτερη και εντονότερη ανάπτυξη μέσω της απευθείας εμπειρίας από την ιδιοκτησία κατοικίδιου, όπου στα παιδιά που απάντησαν στην έρευνα και ζουν στην εξοχή, να αρέσουν περισσότερο τα ζώα από ό,τι στα παιδιά που ζουν στην πόλη.
Εξ όσων γνωρίζει ο ερευνητής, αυτή η έρευνα είναι μια πρωτοποριακή πρωτοβουλία και δεν έχει γίνει καμία παρόμοια έρευνα ξανά στην Ελλάδα.
Επιπλέον, υπάρχει έλλειψη στοιχείων που αφορούν στη στάση των ανθρώπων απέναντι στα ζώα ή τους πληθυσμούς αδέσποτων ζώων. Αυτή η έρευνα έχει αποκαλύψει έναν αριθμό ενδιαφέροντων αληθινών πραγματικών στοιχείων και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως η βάση για μελλοντικές έρευνες στην Ελλάδα.
Ποια είναι η ερευνήτρια
Η Carol McBeth είναι πιστοποιημένη νοσοκόμα κτηνιατρείων και μέλος της Ομοσπονδίας Βρετανών Νοσοκόμων Κτηνιατρείων. Προτού εγκατασταθεί στην Ελλάδα το 1988, ήταν επικεφαλής νοσοκόμα χειρουργείων στην Κτηνιατρική Σχολή της Γλασκώβης, παρέδιδε, σε επίπεδο ημιαπασχόλησης, διαλέξεις για νοσηλευτές κτηνιατρείων και ήταν συντονίστρια στον Σκωτσέζικο Τομέα της Ομοσπονδίας Βρετανών Νοσοκόμων Κτηνιατρείων.
Από το 1988, εργάζεται στον τομέα της ευημερίας των ζώων στην Ελλάδα. Το 1999 ολοκλήρωσε με επιτυχία ένα πρόγραμμα που αποτελούταν από 3 μέρη σχετικά με την ευημερία των ζώων και το οποίο διεξήχθη στα Πανεπιστήμια του Cambridge και του Birmingham.
Το 2002, ολοκλήρωσε με επιτυχία το πρόγραμμα «Εκπαίδευσε τους Εκπαιδευτές» που διεξήγαγε η οργάνωση RSPCA.
Έχει δημιουργήσει και εφαρμόσει πρωτοποριακά Εκπαιδευτικά Προγράμματα για τη Μέριμνα των Ζώων για τους μαθητές των ελληνικών σχολείων και νεαρούς ενήλικες, συμπεριλαμβανομένης και της ετήσιας γραπτής έκθεσης για παιδιά που πάνε στο σχολείο, η οποία ισχύει για όλα τα σχολεία της χώρας μας.
Έχει υπάρξει υπεύθυνη για τον συντονισμό διεθνών καμπανιών σχετικά με την ευημερία των ζώων, για το σχεδιασμό και την παρουσίαση σεμιναρίων πρώτων βοηθειών για ζώα συντροφιάς, για τη διοργάνωση εργαστηρίων/συνεδρίων για ελληνικά σωματεία μέριμνας ζώων.
Επιπλέον, έχει συμμετάσχει ως εκπαιδεύτρια σε εργαστήρια εκπαίδευσης δασκάλων, τα οποία διεξήχθησαν από το RSPCA στην Ελλάδα, καθώς και σε παρουσιάσεις που οργάνωσε η Ομοσπονδία Δασκάλων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης της Θεσσαλονίκης.
Είναι η πρόεδρος της Συνομοσπονδίας για την Άμυνα για τα Ζώα της Ελλάδας και ένα από τα ιδρυτικά μέλη του Σωματείου για την Ευημερία των Ζώων στην Ικαρία.
Πηγή: zoosos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου