Πώς θα καταφέρουν η πολιτεία και οι ομάδες να δημιουργήσουν μια νέα φιλοσοφία στη σχέση φιλάθλων και αθλημάτων η οποία θα βοηθήσει στην ανάπτυξη του αθλητικού προϊόντος;
Ο φίλαθλος ορίζεται ως το άτομο, το οποίο έχει θετική στάση απέναντι στον αθλητισμό γενικότερα. Αρέσκεται στο να παρακολουθεί ένα ή περισσότερα αθλήματα, συμμετέχει στον αθλητισμό ως θεατής αλλά και ως πρωταγωνιστής και ενίοτε ταυτίζεται και μια κάποια ομάδα, δηλώνοντας και «οπαδός» της. Η διαφοροποίηση των όρων «φίλαθλος» και «οπαδός» καθορίζει σε μεγάλο βαθμό και την στάση και συμπεριφορά των θεατών. Ο φίλαθλος ενδιαφέρεται για το άθλημα αυτό κάθε αυτό, επιζητά την ένταση που του παρέχει η θέαση, βιώνει θετικά συναισθήματα από την παρουσία του στον αθλητικό χώρο, επιδιώκει το καλύτερο δυνατό θέαμα, χωρίς απαραίτητα να υποστηρίζει κάποιον από τους άμεσους πρωταγωνιστές-αθλητές-ομάδες. Η παρουσία του στο γήπεδο συνδέεται με τη βίωση των έντονων στιγμών, επιθυμεί να βρίσκεται όσο πιο κοντά γίνεται στην αγωνιστική διαδικασία. Ο «οπαδός» διαφοροποιείται με βάση την επιδίωξή του: επιθυμεί να κερδίσει η ομάδα του, χωρίς απαραίτητα να ενδιαφέρεται για το θέαμα και χωρίς να βιώνει ταυτόχρονα και ευχάριστο συναίσθημα. Μετρά μόνο την «ουσία», η οποία βρίσκεται στη «νίκη». Οι δύο έννοιες είναι διαφορετικές χωρίς, ωστόσο, η μία να αποκλείει την άλλη, ή τουλάχιστον το να είναι κανείς οπαδός δεν σημαίνει ότι παύει να είναι και φίλαθλος.
Η εκπαίδευση των θεατών βασίζεται στην έννοια του φιλάθλου. Αν δεν εκπαιδευτεί αρχικά ως φίλαθλος, μοιραία στα χρόνια που θα αναζητήσει την «ταύτιση» θα εξελιχθεί σε οπαδό, ο οποίος δεν ενδιαφέρεται για το άθλημα αλλά μόνο για τη νίκη της ομάδας, «με οποιοδήποτε κόστος». Η ταύτιση δεν είναι αρνητική έννοια, είναι φαινόμενο των εφηβικών χρόνων, είναι προσπάθεια κοινωνικοποίησης, είναι η ανάγκη του ατόμου να ανήκει σε μία ομάδα, με κοινά χαρακτηριστικά, κοινά ενδιαφέροντα, κοινές επιδιώξεις και επιθυμίες. Είναι η έννοια που θα «εξασφαλίσει» στο άτομο την αποδοχή των υπολοίπων της ομάδας, θα αποτελέσει τον προθάλαμο για την ενηλικίωση και την περαιτέρω αναζήτηση της συμμετοχής σε κοινωνικές ομάδες. Η ταύτιση εμφανίζεται ως ψυχική ανάγκη, ικανοποιεί ένα εσωτερικό ένστικτο του ατόμου, το οποίο αναζητά τη θέση του μέσα στο κοινωνικό σύνολο.
Ο σκοπός της εκπαίδευσης στην έννοια του φιλάθλου είναι να καλλιεργήσει, από τη μικρή ηλικία, την θετική στάση απέναντι στον αθλητισμό. Παρέχοντας τα οφέλη της συμμετοχής στον αθλητισμό, σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο, καθορίζοντας κυρίως το πώς μπορεί κάποιος να «κερδίσει» από τον αθλητισμό, είτε ως θεατής είτε ως πρωταγωνιστής.
Ο φιλικά προσκείμενος προς το άθλημα (φίλαθλος) είναι εκείνος που διαφυλάττει το άθλημα, την διεξαγωγή και την ανάπτυξή του. Αν αρέσκεται να παρακολουθεί ως θεατής, χρειάζεται να καθοριστεί «τι σημαίνει» η έννοια του θεατή. Είναι εκείνος που διαμαρτύρεται, φωνάζει, εκφράζει βία, λεκτική και σωματική; Είναι το περιβάλλον του αθλητισμού, ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο το άτομο έχει τη δυνατότητα να εκτονωθεί; Και αν τελικά συμβαίνει να εκτονωθεί, αυτό θα γίνει σε βάρος του ιδίου του αθλήματος; Απαιτείται η ξεκάθαρη τοποθέτηση του αθλητισμού στο πλαίσιο «των θεαμάτων», όπου υπάρχουν κανόνες, αποδεκτές και μη συμπεριφορές, φίλαθλες και μη ενέργειες. Το άτομο συμπεριφέρεται σε μία κατάσταση ανάλογα με τα περιθώρια που του έχουν δοθεί: αν ορίσουμε ένα πλαίσιο ως πλαίσιο εκτόνωσης, θα συμπεριφερθεί σε αυτό επιδιώκοντας την εκτόνωση. Αυτό είναι το στοιχείο που σε πολλές περιπτώσεις «καταδικάζει» το περιβάλλον του αθλητισμού. Πολλές συμπεριφορές είναι a priori αποδεκτές. Μόνο που δεν δηλώνουν φίλαθλη στάση!
Είναι απαραίτητο η εκπαίδευση να ξεκινήσει από τα πρώτα χρόνια της επαφής με τον αθλητισμό, είτε ως αντικείμενο στο σχολικό πρόγραμμα είτε ως σεμινάριο ενημέρωσης-ευαισθητοποίησης στο πλαίσιο του εκάστοτε συλλόγου. Να διαμορφωθεί η «πραγματική» εικόνα του αθλητισμού, να οριστούν τα όρια συμπεριφορών στο αθλητικό πλαίσιο, να κατανοήσουν οι «νεότεροι» θεατές το ρόλο τους και τη συνεισφορά τους στην καλλιέργεια και ανάπτυξη του αθλήματος που παρακολουθούν. Όσο πιο νωρίς σχηματιστεί η «εικόνα» τόσο πιο σταθερή θα είναι για το μέλλον. Οι εμπλεκόμενοι στο χώρο του αθλητισμού, είτε πρόκειται για συλλόγους και ομάδες είτε για «μικρότερης εμβέλειας» σωματεία, θα χρειαστείνα «επενδύσουν» στην εκπαίδευση των θεατών, οι οποίοι θα αποτελέσουν μεταγενέστερα τη βάση για τη δημιουργία μιας γενιάς φιλάθλων, με σκοπό τη διαφύλαξη του αθλήματος γενικότερα. Είναι απαραίτητο, αναζητώντας και εκπαιδεύοντας φιλάθλους, να έχουν οριστεί τα χαρακτηριστικά τους!
Πηγή: HuffingtonPost
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου