Βιβλιοκριτική: Ο Βάτραχος της Τζέννιφερ Μέρντλι

Μια μέρα, καθώς πέφτει θύμα κοροϊδίας και εκφοβισμού στο σχολείο της, τρέχοντας για να ξεφύγει από μια παρέα κοριτσιών που την κυνηγάει, μπαίνει σε ένα μαγαζι με μαγικά είδη. Αποφασίζει να αγοράσει ένα βάτραχο για κατοικίδιο, για να μπορέσει να γράψει την εργασία της για το σχολείο. Και τότε η περιπέτεια αρχίζει. Ο Μπούφος, βάτραχος με ισχυρή προσωπικότητα, είναι ιδιαίτερος: μιλάει, μιμείται φωνές και έχει σαφέστατη γνώμη σχετικά με το τι του αρέσει και τι όχι. Οι μπελάδες για την Τζέννιφερ αρχίζουν αμέσως! Δεν φτάνουν οι δυσκολίες της συγκατοίκησης με έναν βάτραχο που αρνείται να δει τον εαυτό του σαν κατοικίδιο, μια μάγισσα με ένα μεγάλο μυστικό τον κυνηγάει…

Ένα απολαυστικό βιβλίο, με χιούμορ που διαβάζεται χωρίς διακοπή. Η ηρωίδα, μια άσχημη, πανέξυπνη μικρή αντιμετωπίζει με θάρρος τις δοκιμασίες κερδίζοντας την συμπάθεια και τον θαυμασμό των αναγνωστών που αμέσως ξεχνάνε την φυσική της ασχήμια και επικεντρώνουν μόνο στο χαρακτήρα της! Οι προθέσεις άλλωστε του συγγραφέα φαίνονται από την αφιέρωση που κάνει στην αρχή του βιβλίου του: “ για όλα τα θύματα της ομορφιάς”. 

Το βιβλίο δεν έχει το κλασικό τέλος της μεταμόρφωσης της ασχημούλας μικρούλας σε μια όμορφη κοπέλα, ούτε την αποδοχή της από τους συμμαθητές της. Η Τζέννιφερ δεν κερδίζει ούτε ομορφιά, ούτε αναγνώριση. Κερδίζει κάτι πιο σημαντικό:  μια ζωή γεμάτη ενδιαφέρον, αναλαμβάνοντας και άλλες μυστικές αποστολές! Ένα βιβλίο που μας δείχνει ότι η ομορφιά δεν είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο, δίνοντας μέσα από ένα μαγικό παραμύθι μια ρεαλιστική ματιά στον ψυχισμό των παιδιών –εφήβων: το όνειρο της Τζέννιφερ να γίνει όμορφη - που δεν θα πραγματοποιηθεί-, η σκληρή στάση των παιδιών του σχολείου της, ακόμα και των κοριτσιών που φαινεται να την συμπαθούν, η απουσία ουσιαστικής επαφής των γονιών με τα παιδιά τους.

Απόσπασμα από το βιβλίο 

Σελ 9-10

“Αν δεν είχε αναγκαστεί να φορέσει το εσώρουχο του αδερφού της για να πάει στο σχολείο, μπορεί τίποτα να μην είχε συμβεί στην Τζέννιφερ Μέρντλι. Όταν όμως μπήκε στο πλυσταριό το πρωί της 13ης Οκτωβρίου, βρήκε τον πατέρα της να ρίχνει υγρό απορρυπαντικό σε μια στοίβα ρούχα, μέσα στην οποία βρίσκονταν όλα της τα εσώρουχα. 

- Μπαμπά, περίμενε ! φώναξε. 

Ήταν όμως πολύ αργά. Ο κάδος του πλυντηρίου ήδη γέμιζε, τα εσώρουχά της ήταν μούσκεμα και γεμάτα σαπουνάδες, και δεν υπήρχε καμία περίπτωση να στεγνώσει έστω κι ένα πριν φύγει για το σχολείο. 

- Μην ανησυχείς, μπορείς να φορέσεις ένα από αυτά ! είπε ο κύριος Μέρντλι, δείχνοντας μια στοίβα διπλωμένα εσώρουχα.

- Θα αστειευεσαι ! Αυτά είναι του Σκίππυ !

Ο διάλογος που ακολούθησε δεν ήταν ευχάριστος. Το κεντρικό νόημα ήταν ότι η Τζέννιφερ θα πήγαινε οπωσδήποτε στο σχολείο και οπωσδήποτε θα φόραγε εσώρουχα, ακόμη και αν αυτά ανήκαν στον αδερφό της. 

Παρ’ όλο που υποσχέθηκε στον Σκίππυ να μην το πει πουθενά, η Τζέννιφερ εξομολογήθηκε την ντροπή της σε έναν μόνο άνθρωπο : στην καλύτερή της φίλη, την Έλλεν. 

Η Έλλεν, όπως ήταν φυσικό, το βρήκε αστείο. 

Έτσι, το είπε στην Αννέτ. 

Η Αννέτ το είπε στη Μάγια. 

Η Μάγια το είπε στη Σάρρα. 

Κια η Σάρρα, όπως ήταν αναμενόμενο, το είπε σε όλο τον κόσμο.

Μέχρι την ώρα του διαλείμματος, όλα τα αγόρια της πέμπτης τάξης είχαν μάθει το μυστικό της. Την κυνήγησαμ γύρω από το προαύλιο τραγουδώντας : “Η Τζέννιφερ Μέρντλι, η μουρλή, φοράει του αδερφού της το βρακί”, ενώ η Σάρρα και οι φίλες της στεκόντουσαν σε έναν κύκλο χασκογελώντας και δείχνοντας κοροϊδευτικά. 

Και σαν να μην έφτανε αυτό, λίγο αργότερα που η Τζέννιφερ συνάντησε τον Σκίππυ στο διάδρομο, καθώς η δική του τάξη έβγαινε από την αίθουσα των καλλιτεχνικών και η δική του έμπαινε, εκείνος της σφύριξε μέσα από τα δόντια του :

- Φρικιό, θα πεθάνεις !”

Ο Βάτραχος της Τζέννιφερ Μέρντλι - το μαγικό μαγαζί (The Magic Shop: Jennifer Murdley's Toad)

Συγγραφέας Μπρους Κόβιλ (Bruce Coville)
Μετάφραση: Βάνια Παρακάτη

Εκδόσεις Μίνωας

2007