20 πράγματα που μπορείτε να πείτε στο παιδί σας αντί για «Μην κλαις».

Έχετε σκεφτεί ποτέ ότι όταν το παιδί σας κλαίει ή έχει ξεσπάσματα θυμού κάνει πραγματικά κάτι πολύ σημαντικό; Εκείνη την στιγμή χρησιμοποιεί το έμφυτο σύστημα ανάρρωσης/ ανάκτησης του σώματός του. Όταν πληγωνόμαστε, σωματικά ή συναισθηματικά, αντί να συσσωρεύουμε όλη αυτή την ενέργεια σαν ένταση στο σώμα μας, μπορούμε να τη διοχετεύσουμε σε κλάμα, γέλιο, θυμό ή τρέμουλο. Με αυτό τον τρόπο το σώμα μας επεξεργάζεται και απελευθερώνει συναισθήματα. Πολλοί από εμάς δεν το κάνουμε, αφού έχουμε ακούσει πολλές φορές το «μην κλαις» όταν ήμασταν μωρά. Τα παιδιά μας, ωστόσο, έχουν ακόμα αυτό το προστατευτικό σύστημα ανέπαφο.

Η πιο καλή είδηση είναι ότι όλες οι δύσκολες ή εκτός ελέγχου συμπεριφορές των παιδιών μας είναι αποτέλεσμα συναισθημάτων και επομένως αν χρησιμοποιείτε τη γεμάτη αγάπη προσοχή σας για να αντιμετωπίσετε αυτά τα συναισθήματα, θα έχετε πολύ σύντομα το «αγγελάκι» σας πίσω. Ενθαρρύνοντας τα παιδιά μας να κλαίνε όταν το έχουν ανάγκη, όχι μόνο απαλλάσσονται από τα αρνητικά τους συναισθήματα και όσα τα πληγώνουν, αλλά νιώθουν και πιο κοντά μας, πιο στενά συνδεδεμένα μαζί μας. Ο τρόπος μα τον οποίο τα ακούμε μπορεί είτε να τα οδηγήσει να κλειστούν στον εαυτό τους και να «κλείσουν» τα συναισθήματά τους, είτε να τα βοηθήσει να αισθανθούν καλύτερα.

Δείτε κάποια πράγματα που μπορείτε να τους πείτε (ανταποκρινόμενοι στις ανάγκες τους) :

- Είμαι δίπλα σου.

- Βλέπω πόσο αναστατωμένος είσαι.

- Λυπάμαι πολύ που σου είναι δύσκολο, αγάπη μου.

- Θα καθίσω δίπλα σου όσο είσαι αναστατωμένος.

- Δεν θα πάω πουθενά.

- Είσαι ασφαλής.

- Δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από το να είμαι μαζί σου αυτή την στιγμή.

- Λυπάμαι που έχασες την φίλη σου ή λυπάμαι που σου έπεσε το παγωτό σου.

- Σε ακούω, αγάπη μου.

Φράσεις που κατευθύνουν την προσοχή επανειλημμένα πίσω στα γεγονότα που προκάλεσαν την αναστάτωση:

- Πραγματικά ήθελες… αυτό το παιχνίδι Ή να μείνει σπίτι ο μπαμπάς.

- Αυτό το σκυλί/ παιδί / οι φωνές σε τρόμαξαν πολύ.

- Ας ρίξουμε άλλη μια ματιά στη πληγή σου/ στο πόδι σου/ στο χέρι σου.

Βάζοντας όρια στην κατάσταση (και ακούγοντας τις διαμαρτυρίες):

- Δεν μπορώ να σε αφήσω… να πας στο πάρτι/ να τη χτυπάς/ να έχεις αυτή τη συμπεριφορά.

- Πρέπει να … βάλεις τα παπούτσια σου/ να τελειώσεις τις ασκήσεις σου/ να μπεις στο αμάξι τώρα.

Υπενθυμίζοντάς του τη θετική/ ελπιδοφόρα προοπτική της κατάστασης (και ακούγοντας τις απελπισμένες του απαντήσεις):

- Θα πάρεις σοκολάτα σύντομα.

- Ξέρω ότι θα τα καταφέρεις να το αντιμετωπίσεις.

- Η μαμά θα έρθει πίσω σε λίγο.

- Είμαι σίγουρη ότι ακόμα μπορείς να περάσεις καλά.

- Θα είσαι μια χαρά και με αυτό το μπλουζάκι.

- Δεν θα είναι έτσι για πάντα.

Προσπαθήστε να αποφύγετε:

- Να βάλετε τα συναισθήματα του παιδιού κάτω από μια ετικέτα (πχ βλέπω είσαι θυμωμένος).

- Να αποσπάσετε την προσοχή του παιδιού από τα συναισθήματά του (πχ θες να πάμε να δούμε τι κάνει ο μπαμπάς;)

- Να «διορθώσετε» τα πράγματα (πχ Ξέρω ότι θέλεις παγωτό. Πάμε να αγοράσουμε).

- Να προβάλλετε μια λογική σκέψη (Πχ Μα έφαγες παγωτό χθες).

- Να δείξετε ότι τα συναισθήματά τους είναι λάθος/ μη αποδεκτά/ ντροπιαστικά (πχ Τι είναι αυτός ο απαίσιος θόρυβος που κάνεις;)

- Να το επιβραβεύσετε ή να το τιμωρήσετε (συμπεριλαμβάνονται απειλές, δωροδοκίες, τεχνική του time out πχ Αν δεν σταματήσεις, θα πάμε στο σπίτι).

Απόδοση του άρθρου 20 Things To Say To Your Child Instead Of “Don’t Cry” της Roma Kitty Norriss

Ιωάννα Αγγέλου

Ειδική Παιδαγωγός (Παν. Θεσσαλίας)

Νηπιαγωγός (Α.Π.Θ.)

MEd - Μεταπτυχιακό Δίπλωμα στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση