Λίγες ψυχολογικές καταστάσεις έχουν δημιουργήσει περισσότερες συζητήσεις τα τελευταία χρόνια από τη ΔΕΠ/Υ. Ωστόσο, οι άνθρωποι συνεχίζουν να έχουν λανθασμένες πεποιθήσεις σχετικά με το θέμα. Διαβάστε τους πιο κοινούς μύθους καθώς και την αλήθεια σχετικά με τη συγκεκριμένη διαταραχή.
Μύθος 1: Η ΔΕΠ/Υ δεν είναι πραγματική διαταραχή.
Αλήθεια: Η ΔΕΠ/Υ έχει αναγνωριστεί επίσημα από μεγάλους ιατρικούς, ψυχολογικούς και εκπαιδευτικούς οργανισμούς, μεταξύ των οποίων και το National Institutes of Health (Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας) και το US Department of Education (Υπουργείο Παιδείας των ΗΠΑ). Η Αμερικάνικη Ψυχιατρική Εταιρεία (American Psychiatric Society) αναγνωρίζει τη ΔΕΠ/Υ ως ιατρική διαταραχή στο Διαγνωστικό και Στατιστικο Εγχειρίδιο των Ψυχικών Διαταραχών (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders), την επίσημη «Βίβλο» της Ψυχικής Υγείας που χρησιμοποιούν οι ψυχολόγοι και οι ψυχίατροι. Η ΔΕΠΥ έχει βιολογική βάση. Έρευνες δείχνουν ότι είναι αποτέλεσμα έλλειψης ισορροπίας των χημικών νευροδιαβιβαστών στον εγκέφαλο. Πρωτογενή συμπτώματά της είναι η έλλειψη προσοχής/ απροσεξία, η παρορμητικότητα και, μερικές φορές, η υπερκινητικότητα. Οι άνθρωποι με ΔΕΠΥ έχουν συνήθως μεγάλη δυσκολία σε κάποιες πτυχές της καθημερινής ζωής μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται η διαχείριση του χρόνου και οι ικανότητες οργάνωσης.
Μύθος 2: Τα παιδιά που έχουν ειδική μεταχείριση στο σχολείο λόγω της ΔΕΠΥ έχουν αθέμιτο πλεονέκτημα.
Αλήθεια 2: Σύμφωνα με την IDEA (το Υπουργείο Παιδείας) όλα τα δημόσια σχολεία οφείλουν να καλύπτουν τις ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες των παιδιών με αναπηρία, μεταξύ των οποίων βρίσκονται και τα παιδιά με ΔΕΠΥ. Η ειδική μεταχείριση όπως ο επιπλέον χρόνος στις γραπτές εξετάσεις εξασφαλίζουν ότι τα παιδιά με ΔΕΠΥ μπορούν να μάθουν το ίδιο αποτελεσματικά με τους υπόλοιπους συμμαθητές τους.
Μύθος 3: Τα παιδιά με ΔΕΠΥ τελικά ξεπερνούν τη διαταραχή.
Αλήθεια 3: Περισσότερο από το 70% των ατόμων με ΔΕΠΥ στην παιδική ηλικία συνεχίζουν να έχουν τη διαταραχή και στην εφηβεία. Το 50% θα συνεχίσει να την έχει και κατά την ενήλικη ζωή. Αν και υπολογίζεται ότι το 6% περίπου του ενήλικου πληθυσμού έχει ΔΕΠΥ, η πλειοψηφία αυτών των ενηλίκων παραμένει χωρίς διάγνωση, και μόνο 1 στους 4 αναζητά θεραπεία/ παρέμβαση. Ωστόσο, χωρίς βοήθεια, οι ενήλικες με ΔΕΠΥ είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι σε κατάθλιψη, άγχος και κατάχρηση ουσιών. Συχνά αντιμετωπίζουν επαγγελματικές, νομικές, οικονομικές δυσκολίες και προβλήματα στις διαπροσωπικές τους σχέσεις.
Μύθος 4: Η ΔΕΠΥ επηρεάζει/ προσβάλει μόνο τα αγόρια.
Αλήθεια 4: Και τα κορίτσια μπορεί να έχουν ΔΕΠΥ παρουσιάζοντας τα ίδια συμπτώματα με τα αγόρια. Επειδή ομως υπάρχει αυτός ο μύθος, στα κορίτσια δεν γίνεται τόσο εύκολα διάγνωση όσο γίνεται στα αγόρια.
Μύθος 5: Η ΔΕΠΥ είναι αποτέλεσμα κακής ανατροφής των παιδιών.
Αλήθεια 5: Όταν ένα παιδί με ΔΕΠΥ πετάει πράγματα ή σηκώνεται από τη θέση του στην τάξη, δεν είναι επειδή δεν έχει διδαχθεί ότι αυτές οι συμπεριφορές είναι λανθασμένες. Είναι επειδή δεν μπορεί να ελέγξει τις παρορμήσεις του. Το πρόβλημα έχει τις ρίζες του στη χημεία του εγκεφάλου και όχι στη πειθαρχία. Στην πραγματικότητα, όταν οι γονείς είναι υπερβολικά αυστηροί με τα παιδιά τους και τα τιμωρούν για πράγματα που δεν μπορούν να ελέγξουν, στην πραγματικότητα τα συμπτώματα επιδεινώνονται. Παρεμβάσεις ειδικών, όπως η φαρμακευτική αγωγή, η ψυχοθεραπεία, η τροποποίηση συμπεριφοράς μπορούν να βοηθήσουν το παιδί.
Μύθος 6: Τα παιδιά που λαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή για τη ΔΕΠΥ είναι πιο πιθανό να κάνουν κατάχρηση ουσιών όταν γίνουν έφηβοι.
Αλήθεια 6: Στην πραγματικότητα συμβαίνει το αντίθετο. Η έλλειψη φαρμακευτικής αγωγής για ΔΕΠΥ όταν είναι απαραίτητη, αυξάνει τον κίνδυνο κατάχρησης ουσιών και αλκοόλ. Τα φάρμακα που χορηγούνται στη ΔΕΠΥ έχουν αποδειχθεί ασφαλή και αποτελεσματικά μετά από 50 χρόνια χρήσης. Δεν πρόκειται για φάρμακα που θεραπεύουν την ΔΕΠΥ αλλά είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικά στην άμβλυνση των συμπτωμάτων της. Και φυσικά δεν μετατρέπουν τα παιδιά σε τοξικομανείς ή «ζόμπι».
Μύθος 7: Οι άνθρωποι που έχουν ΔΕΠΥ είναι χαζοί ή τεμπέληδες
Αλήθεια 7: Οι άνθρωποι με ΔΕΠΥ έχουν νοημοσύνη άνω του μέσου όρου σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες. Σίγουρα δεν είναι τεμπέληδες. Στην πραγματικότητα πολλά άτομα με υψηλές επιδόσεις σε κάποιον τομέα πιστεύουμε ότι είχαν ΔΕΠΥ όπως ο Mozart, o Benjamin Franklin, ο Abraham Lincoln, ο George Bernard Shaw και ο Salvador Dali. Σήμερα υπάρχει ένας μακρύς κατάλογος εξαιρετικά επιτυχημένων επαγγελματιών που έχουν ΔΕΠΥ.
Απόδοση του άρθρου 7 Myths About ADHD... Debunked!
Ιωάννα Αγγέλου
Ειδική Παιδαγωγός - Νηπιαγωγός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου