Πέμπτη 25 Ιουνίου 2015

Ένα νέο εργαλείο βοηθά την αστυνομία να επεμβαίνει σε περιπτώσεις που εμπλέκονται άτομα με αναπτυξιακές διαταραχές

Brunswick, Μέιν – Όταν ο μεγαλύτερος γιος της Freya Colella είχε τον προηγούμενο μήνα ένα πολύ έντονο «ξέσπασμα» και οχυρώθηκε στο δωμάτιό του, η Freya κάλεσε την ασυνομία του Brunswick για βοήθεια.

Πριν μετακομίσει στο Brunswick τον περασμένο χειμώνα, η γυναίκα είχε μάθει να μην καλεί την αστυνομία όταν ο 12χρονος γιός της έχανε τον έλεγχο, αφού η αστυνομία στη νότια κοινότητα του Μέιν όπου έμενε αρχικά η οικογένεια, απλώς τα «έκανε χειρότερα».

Αλλά αυτή την φορά, όταν ο γιός της έβαλε το τραπέζι της κουζίνας για να μπλοκάρει την πόρτα του δωματίου του, αφήνοντας το σπίτι να μοιάζει σαν να το χτύπησε σίφουνας στο εσωτερικό του, η Colella κάλεσε τη γραμμή αστυνομίας μη έκτακτης ανάγκης και τους είπε ότι αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα. 

Ο υπεύθυνος επικοινωνίας Jeff Lajoie απάντησε στην κλήση και αμέσως έψαξε το όνομα του νεαρού στη νέα βάση δεδομένων ατόμων με αναπτυξιακές διαταραχές του τμήματος, όπου η Colella είχε εγγράψει τους 2 γιους της νωρίτερα τον Μάιο.

Καθώς ο αστυνομικός Will Brown κατευθυνόταν προς το σπίτι, ο Lajoie του έστειλε πληροφορίες σχετικά με τα ιατρικά θέματα που σύμφωνα με την μητέρα θα μπορούσαν να προκαλέσουν «ξεσπάσματα» ή να επιδεινώσουν την ήδη υπάρχουσα κατάσταση. 

Ο γιός της Colella φοβάται την αστυνομία και έτσι ο Brown έσβησε τα φώτα και τις σειρήνες. Όταν έφτασε, ο Brown, ο οποίος είχε αποφοιτήσει από την αστυνομική ακαδημία μόλις πριν από 1 χρόνο, στάθηκε στην πόρτα του νεαρού και άρχισε να του μιλάει για το NASCAR και το ποδόσφαιρο, ηρεμώντας τον και βοηθώντας τον κατά την διάρκεια ενός επεισοδίου, μιας κατάστασης που στο παρελθόν είχε οδηγήσει σε μια δυσάρεστη εμπειρία με τα όργανα επιβολής του νόμου. 

Πριν φύγει, ο αστυνομικός έδωσε στην Colella την κάρτα του με τις μέρες και τις ώρες που δουλεύει γραμμένες από πίσω. Ο Will τους είπε ότι δεν πρέπει ο μικρός να φοβάται την αστυνομία. «Μας ζήτησε να του τηλεφωνήσουμε κάποια στιγμή και αν δεν είναι απασχολημένος θα έρθει να παίξουν μπάλα ή να ανάψουν τα φώτα του περιπολικού». Στο παρελθόν, σύμφωνα με την Colella, οι αστυνομικοί στην άλλη κοινότητα έπιαναν τον μικρότερο γιο της που βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού με «λαβή ασφαλείας» που στην πραγματικότητα επιδεινώνει την κατάσταση των ατόμων με διαταραχή αισθητηριακής επεξεργασίας. Μάλιστα, ένας αξιωματικός είπε ότι το παιδί θα έπρεπε να μεταφερθεί σε αναμορφωτήριο. 

«Έχουμε ελάχιστη εκπαίδευση στην αστυνομία για αυτές τις καταστάσεις» εξηγεί ο ντετέκτιβ Rich Cutliffe, ο οποίος ανέπτυξε το πρόγραμμα αυτό στο Brunswick. «Όταν κάποιος απομακρύνεται ή δεν κάνει βλεμματική επαφή, αυτές οι συμπεριφορές μπορούν να θεωρηθούν από έναν αστυνομικό ως ενδείξεις επιθετικότητας και να αντιμετωπιστούν και ως τέτοιες αν το άτομο δεν ακολουθήσει αμέσως τις εντολές... Στη συνέχεια μαθαίνει ο αστυνομικός ότι το άτομο είχε αναπτυξιακή διαταραχή και σκέφτεται ότι αν το ήξερε θα είχε χειριστεί τελείως διαφορετικά την κατάσταση». 

Ο Cutliffe ήθελε οι αστυνομικοί του Brunswick να είναι καλύτερα προετοιμασμένοι. Μετά από μια συνάντηση με άτομα μιας ομάδας δημόσιας ασφάλειας που είχαν όλοι γνώσεις για τις αναπτυξιακές διαταραχές μέσω εμπειριών από το οικογενειακό ή φιλικό περιβάλλον, ο Cutliffe δημιούργησε τη βάση δεδομένων του Brunswick σε μια παρουσίαση του αξιωματικού Matt Brown. 

Κατά τη διάρκεια των 3 τελευταίων χρόνων πολλοί γονείς έχουν καταχωρήσει σε αυτή τη βάση δεδομένων τα παιδιά τους, παρέχοντας σχετικές πληροφορίες που είναι απαραίτητο να γνωρίζει η αστυνομία προκειμένου να τα βοηθήσει. Ο Lajoie επίσης έλαβε πρόσφατα τηλεφώνημα από έναν άντρα, ο οποίος επιστρέφοντας με το αμάξι από τη δουλειά του στο σπίτι, ανέφερε ότι η γυναίκα του στο σπίτι είχε σοβαρό ιατρικό πρόβλημα. 

«Όταν κοίταξα τη βάση δεδομένων, διαπίστωσα ότι είχαν ένα παιδί με αυτισμό» αναφέρει ο Lajoie. ‘Εστειλε αστυνομικούς στο σπίτι προκειμένου να απασχολήσουν το παιδί ώστε το πλήρωμα του ασθενοφόρου να συγκεντρωθεί στην παροχή βοήθειας και φροντίδας στη μητέρα του. 

Η Colella αρχικά ήταν προβληματισμένη σχετικά με το αν έπρεπε να γνωστοποιήσει τόσα πολλά προσωπικά στοιχεία των αγοριών της. «Σκεφτόμουν, θα τον ακολουθεί συνέχεια αυτό το πράγμα; Θα του βάλουν την ταμπέλα του ταραχοποιούss; Δεν θέλω να τον οδηγήσω στην αποτυχία» ομολογεί. 

Αλλά ο Cutliffe την καθησύχασε λέγοντάς της ότι οι πληροφορίες αυτές θα μείνουν μόνο στους υπολογιστές του αστυνομικού τμήματος του Brunswick. Επί του παρόντος, η βάση δεδομένων περιέχει στοιχεία 30-40 οικογενειών σε έναν φάκελο και σιγά – σιγά εισάγονται σε ένα σύστημα ώστε όταν το όνομα του παιδιού εμφανίζεται στην οθόνη, να ειδοποιείται ο χειριστής για τις ιδιαίτερες συνθήκες. Τελικά, όταν ο χειριστής λαμβάνει ένα τηλεφώνημα που αφορά σε ένα παιδί που βρίσκεται στη βάση, εμφανίζεται ένα σημείωμα πάνω στην οθόνη που τον ενημερώνει για τις ειδικές ανάγκες του. 

Η συμμετοχή στη λίστα είναι απολύτως εθελοντική, εξηγεί ο Cutliffe. Αν μια οικογένεια θέλει να αφαιρέσει τις πληροφορίες, γίνεται αμέσως. 

Η Colella αναφέρει ότι αισθάνεται πιο σίγουρη τώρα που η αστυνομία γνωρίζει τα αγόρια της και ξέρει, για παράδειγμα, ότι ο μικρότερος αγαπάει το νερό, είναι πολύ ευαίσθητος σε δυνατούς θορύβους και προσκελκύεται από φώτα και ζώα. Έτσι, αν εξαφανιστεί, η αστυνομία θα ξέρει πού να τον ψάξει. 

Μετάφραση - απόδοση

Ιωάννα Αγγέλου
Ειδικός Παιδαγωγός 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου