Ρεσιτάλ πολεοδομίας από παιδικά χέρια

Με όπλο τη φαντασία τους, μαθητές χτίζουν πόλεις από πλαστικά κουτιά, δημιουργούν έργα τέχνης από σφραγίδες και στήνουν παιχνίδια με κουτάλες στο πλαίσιο ενός εικαστικού εργαστηρίου που φέρνει στην Αθήνα το γαλλικό Κέντρο Πομπιντού

Μπλε και κόκκινοι ουρανοξύστες υψώθηκαν δίπλα σε πάρκα και δρόμους δίχως αυτοκίνητα χτες το πρωί στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Αυτή ήταν η Νέα Υόρκη όπως την «είδαν» μαθητές της ΣΤ' Δημοτικού και την έπλασαν από δεκάδες πολύχρωμα κουτιά. Το δικό τους Ντουμπάι, δε, εκτός από τα ψηλά κτίρια είχε και σινεμά και σιδηροδρομικό σταθμό. Φτιαγμένα κι αυτά από δεκάδες πολύχρωμες «ψηφίδες» - κουτιά.

Δεν ήταν εύκολο να πάρουν μορφή οι μεγαλουπόλεις μέσα στον Νέο Εκθεσιακό Χώρο του Μεγάρου. Τα παιδιά μοιράστηκαν σε δύο ομάδες και εργάστηκαν με συντονισμένες κινήσεις γι' αυτόν τον σκοπό. Ενα ένα το κουτάκι έμπαινε στη θέση του πάνω από το άλλο. Και σχημάτιζαν κατασκευές που ξεπερνούσαν το μπόι τους.

Ακόμη κι όταν η βαρύτητα τους τα χάλαγε. Ξάφνου, θόρυβος κάλυψε τις παιδικές φωνές... «Επεσαν πάλι τα κουτιά», είπε απογοητευμένο ένα 11χρονο κορίτσι. Ευθύς αμέσως έπιασε δουλειά: «Ας προσπαθήσουμε ξανά όλοι μαζί. Θα το πετύχουμε».

Μεγάλη ήταν η προθυμία τους να μας ξεναγήσουν στις πόλεις. «Από εδώ είναι το γήπεδο της Νέας Υόρκης. Δεν προλάβαμε να το ολοκληρώσουμε. Γι' αυτό βλέπετε μόνο κερκίδες».
Αυτή η μεγάλης κλίμακας αρχιτεκτονική, όπου τα παιδιά χτίζουν παίζοντας με τον όγκο και το χρώμα, είναι μια από τις δραστηριότητες του εικαστικού παιδικού εργαστηρίου «Η περιπέτεια της μεταμόρφωσης. Καθημερινά αντικείμενα: Δείτε τα αλλιώς!» στο πλαίσιο του Megaron Plus, που απευθύνεται σε παιδιά 5 έως 12 ετών.

Είναι μια παραγωγή του Κέντρου Πομπιντού του Παρισιού (συνεργάζεται με το Μέγαρο Μουσικής από το 2005), βασισμένη στο έργο του γάλλου καλλιτέχνη Αρμάν (1928-2005), που έχει συνδεθεί με το κίνημα του νεορεαλισμού της δεκαετίας του '60. Τα εργαστήρια εμπνέονται από την άποψη του καλλιτέχνη ότι η κίνηση οδηγεί στο αντικείμενο. Οπου αντικείμενο μπορεί να είναι μια ξύλινη κουτάλα, ένα μανταλάκι, σφουγγάρια, πλαστικά μπολ, πινέλα.

Το παιδί καλείται, σε πρώτη φάση, να τα συλλέξει από έναν μεγάλο κάδο και να τα ταξινομήσει ανά χρώμα, ιδιότητα κ.λπ. σε σωλήνες και ξανά από την αρχή, ώστε να παρακολουθήσει τον «Κύκλο της ζωής του αντικειμένου».

«Είναι ένα μικρό καλλιτεχνικό εργοστάσιο. Καμιά φορά τα απλά πράγματα έχουν αποτελέσματα που απαιτούν σοβαρή, μεγάλη σκέψη. Το παιδί ανακαλύπτει τον κόσμο μέσα από τα αντικείμενα, την κίνηση...» λέει στα «ΝΕΑ» η επιμελήτρια του εργαστηρίου Οντίλ Φαγιέ.

Στοιχείο που φανερώνει καταναλωτισμό, οι φωτεινές ταμπέλες πλάι στους πάγκους που αναφέρουν τον αριθμό κάθε ζώνης - φάσης του εργαστηρίου. Παράλληλα μικρές οθόνες δείχνουν στα παιδιά τι πρέπει να κάνουν. Δίπλα προβάλλεται βίντεο με τον Αρμάν εν ώρα εργασίας. Σε έναν άλλον πάγκο, με διαφορετικές σφραγίδες, το παιδί συνθέτει σε λευκό χαρτί ένα έργο με σχέδια και αριθμούς. «Με συσσωρευμένες αποτυπώσεις δημιουργούν αφηρημένα έργα τέχνης. Αλλωστε ο Αρμάν χρησιμοποιούσε τις σφραγίδες ως εργαλείο ζωγραφικής» εξηγεί η Οντίλ Φαγιέ.

Μέσα από την κοπή των αντικειμένων ανακαλύπτουν επίσης τη σύνθεση. Με βάση το σχήμα ενός λευκού βάζου, χρησιμοποιούν κομμάτια από αφρολέξ ή μαγνήτες και δημιουργούν σχήματα σε δύο ή τρεις διαστάσεις.

«Βάλτε τα προσωπικά σας αντικείμενα στο πλαίσιο και πατήστε το κουμπί της οθόνης για να φωτογραφίσετε» γράφει πάνω στον διπλανό πάγκο. Παπούτσια, μπουφάν, γυαλιά, καπέλα των παιδιών τοποθετούνται εκεί και παίρνουν τη μορφή ενός ανθρώπου. 

 

Πηγή: Νέα