Η Ζήνα Κουτσελίνη γράφει στο entertv:
Τα χρόνια που δούλευα στη τηλεόραση και σε πρωινά προγράμματα αναρωτιόμουν πως μας ισοπέδωναν τα παιδικά, Ζουζούνια, Μίκυ Μάους, η Ντόρα η εξερευνήτρια, την περίοδο των γιορτών και όχι μόνο. Υπήρξαν μέρες που σε τέταρτα άγγιζαν και το 35%, σε μερίδιο τηλεθέασης, στο σύνολο. ( Έχω βρεθεί απέναντί τους επαγγελματικά και στις καθημερινές, αλλά και στα Σαββατοκύριακα-εκεί να δεις πονοκέφαλο που μου δημιουργούσαν-). Για να κάνει ένα παιδικό πρόγραμμα 35% στο σύνολο, σημαίνει πως στα παιδικά κοινά δεν πέφτει κάτω από 70% στο λεπτό. Αυτά τα προγράμματα, τίποτα δεν μπορούσε να τα «αντιμετωπίσει» τις μέρες των γιορτών. Φέρναμε παιδικά χορευτικά, παιδάκια που έπαιζαν σε σήριαλ, παιδάκια να λένε κάλαντα, προγραμματίζαμε θέματα που αφορούσαν στο παιδί, αλλά τίποτα δεν ήταν ισχυρότερο των παιδικών προγραμμάτων. Τώρα που απέκτησα κι εγώ το δικό μου παιδί, το κατάλαβα καλά. Η ήττα μας, δεν ήταν τόσο απλή, όσο μου φαινόταν τότε. Ουσιαστικά τα παιδιά επιλέγουν στο σπίτι τι θα δει και η υπόλοιπη οικογένεια, εκτός και αν υπάρχουν στο σπίτι πολλές τηλεοράσεις, οπότε ο καθένας πιάνει τον καναπέ του, μόνος.
Τα χρόνια που δούλευα στη τηλεόραση και σε πρωινά προγράμματα αναρωτιόμουν πως μας ισοπέδωναν τα παιδικά, Ζουζούνια, Μίκυ Μάους, η Ντόρα η εξερευνήτρια, την περίοδο των γιορτών και όχι μόνο. Υπήρξαν μέρες που σε τέταρτα άγγιζαν και το 35%, σε μερίδιο τηλεθέασης, στο σύνολο. ( Έχω βρεθεί απέναντί τους επαγγελματικά και στις καθημερινές, αλλά και στα Σαββατοκύριακα-εκεί να δεις πονοκέφαλο που μου δημιουργούσαν-). Για να κάνει ένα παιδικό πρόγραμμα 35% στο σύνολο, σημαίνει πως στα παιδικά κοινά δεν πέφτει κάτω από 70% στο λεπτό. Αυτά τα προγράμματα, τίποτα δεν μπορούσε να τα «αντιμετωπίσει» τις μέρες των γιορτών. Φέρναμε παιδικά χορευτικά, παιδάκια που έπαιζαν σε σήριαλ, παιδάκια να λένε κάλαντα, προγραμματίζαμε θέματα που αφορούσαν στο παιδί, αλλά τίποτα δεν ήταν ισχυρότερο των παιδικών προγραμμάτων. Τώρα που απέκτησα κι εγώ το δικό μου παιδί, το κατάλαβα καλά. Η ήττα μας, δεν ήταν τόσο απλή, όσο μου φαινόταν τότε. Ουσιαστικά τα παιδιά επιλέγουν στο σπίτι τι θα δει και η υπόλοιπη οικογένεια, εκτός και αν υπάρχουν στο σπίτι πολλές τηλεοράσεις, οπότε ο καθένας πιάνει τον καναπέ του, μόνος.
Τελικά μετά από χρόνια ξέρω πως δεν υπάρχει δυσκολότερος αντίπαλος από τα παιδικά προγράμματα. Τα παιδιά είναι οι ρυθμιστές των τηλεθεάσεων στα νοικοκυριά. Τις μέρες που η τηλεόραση δεν έχει παιδικά προγράμματα, στο σπίτι μας παίζουν συνεχώς τραγούδια με τα στρουμφάκια και τα ζουζούνια και δεν υπάρχει καθόλου γκρίνια. Τι πιο ξεκούραστο για μια μάνα… που είναι μόνη της και θέλει την ησυχία της και να τα βρει λίγο με τον εαυτό της, να του μιλήσει!
Είμαι πια σίγουρη πώς ένα κανάλι για παιδιά που αναγκαστικά θα βλέπουν και οι μεγάλοι, είναι αυτό που λείπει και δεν είναι υπερβολή. Τους τελευταίους μήνες, το κατάλαβα καλά. Κάποτε είχα προτείνει ένα κόνσεπτ σε έναν μεγάλο όμιλο, όπου τα παιδιά θα έπαιρναν σπίτι τους και την εκπομπή που θα παρουσίαζαν. (Για ευνόητους λόγους, δεν αναφέρω ακριβώς την πρόταση.) Τότε ήξερα τη δύναμη των παιδικών προγραμμάτων από τα νούμερα που έκαναν σε ευθύ ανταγωνισμό με τα προγράμματα στα οποία είχα την ευθύνη. Τώρα, είμαι σίγουρη πως το παιδί ανακηρύσσεται σε πρώτη τηλεοπτική δύναμη και είναι τα μόνα προϊόντα που δεν θα πάψουν να διαφημίζονται, καθώς όλα τα μειώνεις… τα απαραίτητα για το παιδί, ποτέ! Ίσως, τελικά αυτή η τηλεόραση που θα κάνει focus στο παιδί να μας μάθει κι εμάς πολλά από την αρχή, καθώς θα πρέπει να τα ξαναμάθουμε από το α έως το ω, ξεχνώντας, όσα ξέραμε. Να κάνουμε μια νέα αρχή σε όλους τους τομείς της ζωής μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου