Μία μηνιγγοκήλη στη σπονδυλική στήλη τον έχει καθηλώσει από μωρό στο αναπηρικό αμαξίδιο. Σήμερα, στα έντεκά του χρόνια, ο Ραφαήλ Πατρωνίδης από το Δήμο Νίκαιας Λαρίσης, έχει καταφέρει, με τη δύναμη της αγνής ψυχής του, να υπερπηδήσει όλα τα εμπόδια και να καταστεί ο μικρότερος αθλητής τενίστας σε καρότσι στον κόσμο.
Λαμβάνει ήδη μέρος σε διεθνή τουρνουά, απολαμβάνοντας την εκτίμηση των κατά πολύ μεγαλύτερων συμπαικτών του, με τους οποίους αναμετράται, καθώς δεν υπάρχουν άλλα παραπληγικά παιδιά στην ηλικία του, που να ασχολούνται με το άθλημα. Και οι ειδικοί αποφαίνονται ότι, το παιδί έχει μέλλον στο άθλημα.
Αυτές τις μέρες, ο Ραφαήλ βρίσκεται στη Νυρεμβέργη της Γερμανίας για το Παγκόσμιο Τουρνουά Τένις για παραπληγικούς, (Bavarian-Indoor-Open 2010), που για τον ίδιο αποτελεί άλλη μία ευκαιρία, ίσως χωρίς να το συνειδητοποιεί, να αποδείξει ότι, η αναπηρία δεν είναι φραγμός στα όνειρα και τους στόχους, όπως τού λέει, εμψυχώνοντάς τον ο επίσης παραπληγικός προπονητής του, Κώστας Βαζούρας.
"Είμαι πολύ χαρούμενος, που ασχολούμαι με το τένις. Το όνειρό μου είναι να γίνω κάποια μέρα γυμναστής και να εκπαιδεύω παιδιά που έχουν προβλήματα, έτσι όπως ασχολείται μαζί μου ο προπονητής μου, που τον αγαπώ πολύ κι ας είναι αυστηρός", δηλώνει με χιούμορ στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, από τη Νυρεμβέργη όπου βρίσκεται, ο μικρός Ραφαήλ.
"Θα ήθελα κι άλλα παιδιά, που έχουν προβλήματα, να βγουν από το σπίτι και να ασχοληθούν με τον αθλητισμό. Αφού τα κατάφερα εγώ, σίγουρα μπορούν και άλλοι", μας λέει.
Παιδί κοινωνικό, με ιδιαίτερη αυτοπεποίθηση, ο Ραφαήλ έχει πολλούς φίλους. Είναι επιμελής στα μαθήματα, από τα οποία προτιμά την ελληνική γλώσσα, ενώ βρίσκει χρόνο και για ηλεκτρονικά παιχνίδια. Ως πρότυπο έχει τον Ισπανό τενίστα Ραφαέλ Ναδάλ Παρέρα.
Κώστας Βαζούρας, άλλη μία ιστορία θάρρους
Με αγάπη για τον Ραφαήλ μιλάει ο προπονητής του, Κώστας Βαζούρας, ο οποίος έχει "γράψει" τη δική του, ιδιαίτερη, ιστορία θάρρους. Έχοντας υποστεί ακρωτηριασμό στα δύο κάτω άκρα, ύστερα από ένα εργατικό ατύχημα το 1989, όταν ταξίδευε με πλοίο του εμπορικού ναυτικού, εμψυχώθηκε να ασχοληθεί ξανά με τον αθλητισμό, σε κέντρο αποκατάστασης στην Αμερική. Εκεί, όπως τονίζει, σε αντίθεση με την Ελλάδα, σε μαθαίνουν με ποιον τρόπο μπορείς να αθληθείς. Και αυτή ήταν μία διέξοδος στο αδιέξοδο που είχε βρεθεί, καθώς αθλούνταν από το οκτώ του χρόνια. Ήταν στην Εθνική Ομάδα πυγμαχίας και το 1984 κατέκτησε την πρώτη θέση στην κατηγορία των 63,5 κιλών, με την ομάδα των Ενόπλων Δυνάμεων.
Μετά την αναπηρία του, το 1992 ασχολήθηκε με το μπάσκετ, όπου σημείωσε αρκετές διακρίσεις. Στη συνέχεια, το 1999, ήρθε σε επαφή με το τένις. Από τότε μέχρι σήμερα, έχει λάβει μέρος σε παγκόσμια πρωταθλήματα, με καλές επιδόσεις. Ένας τραυματισμός τού στοίχησε τη μη συμμετοχή του στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου. Παράλληλα, παρακολούθησε και συμμετείχε σε πολλά προγράμματα και σεμινάρια που αφορούν στη κοινωνική συμπεριφορά των κινητικά αναπήρων παιδιών και μη, ενάντια στην διαφορετικότητα. Έδωσε εξετάσεις στο Τμήμα Ειδικής Φυσικής Αγωγής στην Αθήνα και απέκτησε το πτυχίο του Γυμναστή. Το 2004, έφυγε από την πρωτεύουσα για τη Λάρισα, τόπο καταγωγής της συζύγου του, με την οποία λειτούργησε, για πρώτη φορά στη χώρα μας, ένα πρόγραμμα για παιδιά με αναπηρίες και μη. Μέσα από το πρόγραμμα αυτό ξεκίνησε να ασχολείται με το τένις με καρότσι και ο Ραφαήλ, σε ηλικία μόλις 8 ετών.
"Ο Ραφαήλ είναι ένα λαμπρό παράδειγμα για όλα τα παιδιά με κινητικά προβλήματα, αλλά και τους γονείς τους, να συνειδητοποιήσουν ότι μέσω του αθλητισμού μπορούν να διεκδικήσουν το σεβασμό όλων, με όποιες δυσκολίες και αν συνεπάγεται αυτό", τονίζει ο κ. Βαζούρας.
Φύση αισιόδοξη, ο κ. Βαζούρας στέλνει μήνυμα και σε όλους τους αρτιμελείς να ασχοληθούν με τον αθλητισμό, αν θέλουν για να είναι υγιείς, να διώξουν το άγχος, που ο ίδιος δεν ξέρει τι θα πει. Μάλιστα, από τότε που αθλείται δεν έχει πάρει ούτε μία ασπιρίνη. Έχει όμως και τις πικρίες του, καθώς κανένας επίσημος φορέας δεν τού έχει δώσει τη δέουσα προσοχή, πόσο μάλλον στήριξη. Χαρακτηριστικά μας αναφέρει ότι, ύστερα από τόσα χρόνια και αγώνες, του έδωσαν κάποια στιγμή ένα αναπηρικό κάθισμα για να αθλείται, το οποίο όμως ήταν ακατάλληλο για το επίπεδό του. Το κάθισμα που χρησιμοποιεί τώρα τού το χάρισε ο Ολλανδός Παγκόσμιος πρωταθλητής, ενώ το δικό του το προσέφερε σ' ένα παραπληγικό παιδί από το Ανατολικό Τιμόρ. Είχε ζητήσει παλιότερα στήριξη και από το Υπουργείο Αθλητισμού, απάντηση όπως δεν πήρε ποτέ, όπως μας είπε.
Καμία βοήθεια από την επίσημη πολιτεία δεν έχει και ο μικρός Ραφαήλ, για τον οποίο φροντίζουν, με τις όποιες δυνάμεις τους, οι γονείς του, Σοφία και Γιώργος. Το αμαξίδιό του είναι προσφορά του Δήμου Νίκαιας Λαρίσης, ενώ τα έξοδα της συμμετοχής του στο Παγκόσμιο Τουρνουά Τένις για παραπληγικούς κάλυψε το Θεσσαλικό Κέντρο Αποκατάστασης, "Αρωγή".
Ο Κώστας Βαζούρας, ο οποίος ανέλαβε πρόσφατα και την προπόνηση ενός ακόμη παραπληγικού παιδιού από τη Λάρισα, δηλώνει διατεθειμένος να κάνει ό,τι μπορεί για να συμπαρασταθεί σε κάθε άτομο με κινητικά προβλήματα, που νιώθει την ανάγκη να αθληθεί. Για όσους ενδιαφέρονται έχει και τη δική του ιστοσελίδα: www.kvazouras.gr.
Εκδήλωση προς τιμήν του Ραφαήλ από την Ομοσπονδία Θεσσαλικών Συλλόγων
Μία εκδήλωση αγάπης και τιμής στον μικρό αθλητή επιφύλαξε, χθες, η Ομοσπονδία Θεσσαλικών Συλλόγων Γερμανίας και άλλων κρατών Ευρώπης, "Βασίλης Τσιτσάνης". Στο χώρο που διεξάγεται το Τουρνουά, στη Νυρεμβέργη, συγκεντρώθηκαν πολλοί ομογενείς για να συγχαρούν από κοντά τον μικρό Θεσσαλό αθλητή, τον προπονητή και τη μητέρα του.
"Δεν ήταν δυνατόν να μην τιμήσουμε αυτό τον μικρό Θεσσαλό ήρωα, ο οποίος καταφέρνει να ξεπερνά κάθε στόχο που βάζει πολύ πιο γρήγορα από τον καθένα γύρω του", τονίζει ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας, Διαμαντής Γκίκας.
Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν ο εκπρόσωπος της Γερμανικής Ομοσπονδίας τένις και υπεύθυνος για το τμήμα τένις με καρότσι, Εντβιν Κορνέλ, ο σύμβουλος για θέματα ενσωμάτωσης αλλοδαπών του Δήμου Νυρεμβέργης, Δημήτριος Κρικέλης κ.ά..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου