Τα παιδιά μας δεν κάνουν απλώς «χαριτωμένες» ερωτήσεις, συχνά κάνουν φιλοσοφικές, επιστημονικές και υπαρξιακές παρατηρήσεις που θα ζήλευε κι ένας φοιτητής μεταπτυχιακού.
Αν το παιδί σου πέρασε την τελευταία εβδομάδα χτίζοντας μικροσκοπικά σπιτάκια για έντομα ή πατώντας τα κουμπιά του ασανσέρ με την προσήλωση πυροτεχνουργού, συγχαρητήρια: μεγαλώνεις ένα παιδί γεμάτο περιέργεια.
Και, σύμφωνα με νέα έρευνα, αυτό είναι κάτι που αξίζει να γιορτάζεις όχι να το «διορθώνεις».
Μια πρόσφατη έρευνα της Talker Research για λογαριασμό του Lightbridge Academy, σε 2.000 γονείς παιδιών ηλικίας 0–6 ετών, αποκάλυψε αυτό που βλέπουμε όλοι καθημερινά: τα σημερινά μικρά παιδιά είναι ασταμάτητα περίεργα για τον κόσμο γύρω τους. Από τη βροχή και τα σκουλήκια μέχρι τους ιππότες και τα τύμπανα, τα ενδιαφέροντά τους κυμαίνονται από αναμενόμενα μέχρι απίθανα.
Ο μαραθώνιος των ερωτήσεων (και γιατί δεν έχουμε πάντα απάντηση)
Η έρευνα έδειξε ότι οι γονείς απαντούν κατά μέσο όρο σε 46 ερωτήσεις την ημέρα. Και δεν έχουμε απάντηση στο 35% αυτών! Όχι άδικα γιατί, πώς να απαντήσεις σε ερωτήσεις όπως «Αν ο χρόνος είχε μυρωδιά, ποια θα ήταν;» ή «Πόση ώρα τρέχει ο ιπποπόταμος πιο γρήγορα από τον ελέφαντα;» ή «Πού πάνε τα όνειρα όταν ξυπνάμε;».
Τα παιδιά μας δεν κάνουν απλώς «χαριτωμένες» ερωτήσεις, συχνά κάνουν φιλοσοφικές, επιστημονικές και υπαρξιακές παρατηρήσεις που θα ζήλευε κι ένας φοιτητής μεταπτυχιακού.
Οι περισσότεροι γονείς (52%) πρώτα αναρωτιόμαστε από πού ξεφύτρωσε η ερώτηση, ενώ άλλοι (42%) προσπαθούμε να βρούμε την απάντηση μαζί με το παιδί ή κάνουμε έρευνα αργότερα (27%). Κι αυτό είναι υπέροχο. Γιατί, όταν λες «Δεν ξέρω, ας το ψάξουμε μαζί», του δείχνεις ακριβώς τον τρόπο σκέψης που θέλεις να αποκτήσει: περιέργεια, ανοιχτό μυαλό και διάθεση για εξερεύνηση.
Το παράδοξο του «πρόσεχε»
Εδώ όμως κρύβεται μια αντίφαση. Ενώ το 91% των γονιών πιστεύει ότι είναι σημαντικό να ενθαρρύνουμε τη φυσική περιέργεια των παιδιών μας, φτάνουμε εντέλεια να λέμε «πρόσεχε» 27 φορές τη μέρα. Και άλλα 25 «μην το αγγίζεις αυτό» από πάνω.
Η πλειοψηφία των «πρόσεχε» (μόλις το 34%) αφορά πραγματικό κίνδυνο. Για το 45% των γονιών, είναι απλώς αντανακλαστική αντίδραση, μια αυτόματη φράση που πετάμε πριν καν συνειδητοποιήσουμε γιατί.
Αυτή η αντίδραση, βέβαια, λέει πολλά για τον τρόπο που μεγαλώνουμε τα παιδιά σήμερα. Από τη μία, είμαστε παρόντες, υποστηρικτικοί, διαθέτουμε χρόνο και μέσα για να καλλιεργούμε τα ενδιαφέροντά τους. Από την άλλη, ίσως δεν τους αφήνουμε πάντα το χώρο να πειραματιστούν, να κάνουν λάθη ή να… γρατζουνιστούν λίγο. Οι προηγούμενες γενιές ήταν πιο «χαλαρές», τα παιδιά έτρεχαν, σκαρφάλωναν, μάθαιναν εμπειρικά. Τώρα, τα παιδιά βρίσκονται περισσότερο σε οθόνες παρά στη φύση. Έτσι, το «πρόσεχε» βγαίνει από αγάπη αλλά κάποιες φορές περιορίζει ακριβώς την εξερεύνηση που θέλουμε να ενισχύσουμε.
Οι ειδικοί του Lightbridge Academy τονίζουν ότι ο στόχος είναι να βοηθάς το παιδί να χτίσει ασφαλείς συνήθειες (57%), χωρίς όμως να του στερείς την περιέργεια και την ανθεκτικότητα που θα το συνοδεύουν σε όλη του τη ζωή. Αντί για το «γιατί έτσι είπα εγώ» που ακούγαμε εμείς μικροί, προτίμησε να εξηγείς το «γιατί» πίσω από κάθε όριο για να μάθει να κατανοεί την αιτία και το αποτέλεσμα.
Τα σημερινά παιδιά είναι πιο περίεργα από ποτέ
Σχεδόν όλοι οι γονείς (97%) περιγράφουν τα παιδιά τους ως περίεργα, ενώ το 71% τα θεωρεί «πολύ περίεργα». Ακόμη πιο εντυπωσιακό: το 77% πιστεύει ότι τα παιδιά τους είναι πιο περίεργα απ’ ό,τι ήταν οι ίδιοι στην ηλικία τους.
Και μάλλον έχουν δίκιο. Οι σημερινοί γονείς λέμε «πρόσεχε» (71%) πιο συχνά απ’ ό,τι «επειδή το είπα εγώ» (μόνο 22% το χρησιμοποιεί τακτικά). Και τα τρία τέταρτα των γονιών δηλώνουν ότι αυτή η πιο ήπια προσέγγιση φέρνει θετικές αντιδράσεις από τα παιδιά.
Η CEO του Lightbridge Academy, Gigi Schweikert, το συνοψίζει όμορφα:
«Ακόμα και πριν μπουν σε μια σχολική αίθουσα, οι γονείς μπορούν να διακρίνουν τις πρώτες σπίθες περιέργειας και δημιουργικότητας στα παιδιά τους, πάθη που μια μέρα μπορεί να γίνουν οι καριέρες του μέλλοντος».
Ισορροπία ανάμεσα στην ασφάλεια και την περιέργεια
Η εμμονή του παιδιού σου με τους αποστάτες της πόρτας μπορεί να σε κουράζει, αλλά στην πραγματικότητα είναι επιστημονική σκέψη σε δράση. Όταν φτιάχνει σπιτάκια για έντομα, μαθαίνει για τα οικοσυστήματα. Όταν πατάει κουμπιά, ανακαλύπτει την αιτία και το αποτέλεσμα.
Ο στόχος δεν είναι να έχεις όλες τις απαντήσεις ή να εξαφανίσεις κάθε ρίσκο. Είναι να του δημιουργήσεις χώρο για να εξερευνήσει, ενώ το βοηθάς να σκεφτεί κριτικά. Γιατί, σύμφωνα με την έρευνα, το 92% των γονιών θεωρεί σημαντική την ανάπτυξη δεξιοτήτων STEAM (Επιστήμη, Τεχνολογία, Μηχανική, Τέχνη, Μαθηματικά) και όλα ξεκινούν από την περιέργεια.
Οπότε, την επόμενη φορά που θα σε ρωτήσει για 46η φορά πού πάνε τα όνειρα ή πόσο γρήγορα τρέχει ο ιπποπόταμος, πάρε μια ανάσα. Δεν απαντάς απλώς σε μια «χαζή» ερώτηση, μιας και χτίζεις έναν μικρό στοχαστή, έναν εφευρέτη, έναν επιστήμονα του αύριο.
Ακόμα κι αν χρειαστεί να γκουγκλάρεις πρώτα πώς λειτουργεί το κουμπί του ασανσέρ.
Πηγή: queen
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου