Πρόσωπο: Τζορτζ Αϊζερ

«Αλωτά γίγνεται επιμελεία και πόνω άπαντα», (όλα μπορεί να τα κατακτήσει κανείς με σκληρή δουλειά και επιμέλεια), είχε πει ο αρχαίος Ελληνας ποιητής, Μένανδρος.

Πόσα, όμως, μπορεί να κατακτήσει κάποιος με σκληρή δουλειά και επιμέλεια; Εξι μετάλλια σε μία ημέρα; Μπορεί κάποιος που προπονήθηκε σκληρά να ανέβει έξι φορές στο ολυμπιακό βάθρο της ενόργανης, όταν του λείπει το ένα πόδι; Ολα αυτά τα ερωτήματα βρίσκουν θετική απάντηση στο πρόσωπο του Τζορτζ Αϊζερ, του γυμναστή με το ένα πόδι που εντυπωσίασε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σεντ Λούις, το 1904.

O γυμναστής που δίνει… σάρκα και οστά στις λέξεις θέληση, πείσμα και σκληρή δουλειά γεννήθηκε στις 31 Αυγούστου 1870 (ή 1871) στο Κίελο της Γερμανίας. Ηταν μοναχοπαίδι μιας φτωχής οικογένειας, η οποία το 1884 έφυγε για τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής προκειμένου να διεκδικήσει ένα κομμάτι από το αμερικανικό όνειρο. Οι Αϊζερ, αρχικά, έζησαν στο Ντένβερ του Κολοράντο και, ύστερα, μετακόμισαν στο Σεντ Λούις.

Πώς, όμως, ήταν τα πρώτα χρόνια του Τζορτζ Αϊζερ στην Αμερική; Μεγάλες αγάπες του νεαρού υπήρξαν τα μαθηματικά και ο αθλητισμός. Παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν οι μετανάστες εκείνη την εποχή στην Αμερική, ο Αϊζερ κατάφερε να γίνει λογιστής και για να βοηθήσει την οικογένειά του δούλευε σε ένα εργοστάσιο. Σε ό,τι αφορά τα αθλητικά του όνειρα, πολλοί πίστεψαν ότι θα τελείωναν πρόωρα. Οταν ήταν νέος (δυστυχώς δεν υπάρχουν στοιχεία για τη χρονιά), και ενώ έπαιζε με την παρέα του, το αριστερό πόδι του «μάγκωσε» στις σιδηροδρομικές ράγες την ώρα που περνούσε το τρένο. Παρά τις προσπάθειες δεν κατάφερε να το απεγκλωβίσει, με αποτέλεσμα το πόδι να ακρωτηριαστεί από το γόνατο και κάτω. Ολοι περίμεναν ότι ο Τζορτζ θα σταματούσε τον αθλητισμό.

Λογάριαζαν, όμως, χωρίς το πείσμα του νεαρού. Ο Αϊζερ έκανε προσθετική και μέσα στα άλλα αθλητικά ενδιαφέροντά του πρόσθεσε και τη γυμναστική με στόχο να δυναμώσει τα άνω άκρα του. Ενας τοπικός σύλλογος που έχουν ιδρύσει Γερμανοί μετανάστες, ο «Κονκόρντια Τουρνφεράιν», τον βοηθάει να μυηθεί στο άθλημα της ενόργανης.

Το 1894, ο Αϊζερ παίρνει την αμερικανική υπηκοότητα. Το ξύλινο πόδι του επιτρέπει να ασχολείται με τρέξιμο, τα άλματα και τις αγαπημένες του γυμναστικές ασκήσεις. Τότε, δεν υπήρχαν Ολυμπιακοί Αγώνες.

Η αναβίωση της διοργάνωσης, το 1896, δίνει το δικαίωμα στους «εραστές» του αθλητισμού να κάνουν και ολυμπιακά όνειρα. Μεταξύ αυτών βρίσκεται και ο Τζορτζ Αϊζερ. Το ξύλινο πόδι βοηθάει τον αθλητή να παίρνει μέρος σε όλες τις προπονήσεις αλλά αυτό που τον ωθεί περισσότερο είναι το πείσμα του και η διάθεση να ξεχωρίζει.

Η ανακοίνωση για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 1904 στο Σεντ Λούις, τον τόπο της κατοικίας του, γεμίζει χαρά τον Τζορτζ Αϊζερ. Εκείνη την εποχή, η κορυφαία διοργάνωση του αθλητισμού δεν είχε καμιά σχέση με τους Ολυμπιακούς του σήμερα. Τότε υπήρχαν αγωνίσματα τα οποία έχουν βγει από το ολυμπιακό πρόγραμμα ενώ σε πολλά αθλήματα οι κανονισμοί ήταν διαφορετικοί. Το ίδιο ίσχυε και για την ενόργανη γυμναστική καθώς δεν είχε τα σημερινά αγωνίσματα.

Η δυσκολία στις μετακινήσεις δεν επέτρεπε να πάρουν μέρος αθλητές που εκπροσωπούν χώρες από όλο τον κόσμο αλλά ομάδες. Ετσι, η «Κονκόρντια» του Τζορτζ Αϊζερ δήλωσε συμμετοχή και ο ανάπηρος γυμναστής βρέθηκε αγκαλιά με το ολυμπιακό όνειρό του.

Η μυστηριώδης εξαφάνιση

Το όνομα και τα κατορθώματα του Τζορτζ Αϊζερ χάνονται στην αχλύ του θρύλου. Ενώ υπάρχουν αρκετά στοιχεία για τη ζωή του μέχρι το 1909 μετά τη συμμετοχή του στο αμερικανικό πρωτάθλημα γυμναστικής (Οχάιο), κανένας δεν ξέρει τι απέγινε ο αθλητής – θαύμα των Ολυμπιακών του Σεντ Λούις. Σε καμιά βιογραφία δεν υπάρχει ημερομηνία θανάτου του Αϊζερ.

Το μυστήριο κίνησε το ενδιαφέρον έμπειρων ερευνητών της γενεαλογίας. Κανένας δεν κατάφερε να βρει απάντηση. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, ο Τζορτζ Αϊζερ πρέπει να εμφανίστηκε στην απογραφή των ΗΠΑ το 1890 αλλά εκείνα τα αρχεία έχουν καταστραφεί από πυρκαγιά. Ετσι, το όνομά του υπάρχει για πρώτη φορά στην απογραφή του 1900, ενώ συναθλητές του έχουν υποστηρίξει ότι μέχρι και το 1910 νοίκιαζε ένα μικρό δωμάτιο στο Σεντ Λούις. Από εκεί και πέρα κανένας δεν κατάφερε να βρει κάποιο στοιχείο για τον Ολυμπιονίκη του 1904.

Στα αρχεία της απογραφής του 1920, δεν υπάρχει Τζορτζ Αϊζερ. Ποτέ δεν εκδόθηκε πιστοποιητικό θανάτου με το όνομά του και παρά, τις προσεκτικές έρευνες δεν κατάφερε κάποιος ερευνητής να «τρυπήσει» το πέπλο μυστηρίου που καλύπτει τον ολυμπιονίκη – θρύλο. Το όνομά του μπορεί να αναφέρεται σε ιατρικά βιβλία και να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για τη θέληση και την επιμονή του αλλά κανείς δεν μπορεί να μιλήσει για τα μεταολυμπιακά χρόνια του αθλητή. Σα να εξαφανίστηκε στον αέρα όπως οι κόκκοι της μαγνησίας που χρησιμοποιούν οι γυμναστές στα χέρια τους προκειμένου να είναι πιο σταθεροί στις ασκήσεις. Κανένας δεν γνωρίζει εάν είχε κάνει οικογένεια και τι έγιναν τα μετάλλιά του. Το όνομά του μπορεί να μην υπάρχει σε τάφο αλλά γράφτηκε με χρυσά γράμματα στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων…

Η κατάκτηση έξι Ολυμπιακών μεταλλίων σε μία ημέρα

Τα αθλητικά επιτεύγματα του Τζορτζ Αϊζερ τον έχουν τοποθετήσει στο πάνθεον με τους σπουδαιότερους αθλητές των Ολυμπιακών Αγώνων όλων των εποχών. Η κατάκτηση τριών χρυσών, δύο ασημένιων και ενός χάλκινου μέσα σε μία ημέρα αποτελούν εντυπωσιακή συγκομιδή. Στο κατόρθωμά του προσθέτει μεγαλύτερη αξία το γεγονός ότι αγωνιζόταν με πρόσθετο πόδι. Πώς, όμως, ο Τζορτζ Αϊζερ έφτασε σε αυτό το επίτευγμα;

Το 1904, υπήρχαν δύο ολυμπιακά τουρνουά γυμναστικής. Το πρώτο (1-2/7) περιλάμβανε σύνθετο και ένα είδος τριάθλου (συνδυασμός γυμναστικής και στίβου), στον οποίο ο Αϊζερ ήρθε 71ος (8μ. στην σφαιροβολία, 15,4’’ τα 100 μ. και 4μ. στο άλμα εις μήκος) διότι το ξύλινο πόδι δεν τον βοηθούσε για καλύτερες επιδόσεις. Στις 29 Οκτωβρίου διεξήχθη το δεύτερο ολυμπιακό τουρνουά της ενόργανης όπου κυριαρχούσαν τα όργανα. Σε μία ημέρα πραγματοποιήθηκαν αγώνες σε επτά ατομικά αγωνίσματα και στο σύνθετο ατομικό. Ο Αϊζερ στο σύνθετο βρέθηκε στη 10η θέση αλλά στα όργανα ξεχώρισε. Βασικός του αντίπαλος ήταν ένας άλλος Αμερικανός, ο Αντον Χέιντα. Ο Αϊζερ πρώτευσε στο μονόζυγο, στην αναρρίχηση σε κοντάρι και στο άλμα, ήρθε δεύτερος στο σύνθετο ατομικό και τον ίππο και τρίτος στο δίζυγο. Το χρυσό μετάλλιο στο άλμα το μοιράστηκε με τον Χέιντα. Εκείνη την εποχή, το αγώνισμα περιλάμβανε ένα άλμα πάνω από έναν ίππο χωρίς εφαλτήριο. Η ομάδα του αθλητή, η Κονκόρντια ήρθε 4η. Μετά τους Ολυμπιακούς, ο Αϊζερ πήρε μέρος το 1908, με την Κονκόρντια, σε έναν διεθνή αγώνα στη Φρανκφούρτη ενώ το 1909 αγωνίστηκε στο αμερικανικό πρωτάθλημα. Μέχρι το 2008, ο Αμερικανός ήταν το μόνο πρόσωπο με τεχνητό πόδι που συμμετείχε σε Ολυμπιακούς.

Στο Πεκίνο, στα 10χλμ. ανοικτού νερού, πήρε μέρος η Ναταλία ντι Τόιτ (Ν. Αφρική), η οποία είχε χάσει το αριστερό πόδι σε ατύχημα.

Της Σπυριδουλας Σπανεα για την καθημερινή

Πηγή: Καλά Νέα