ΕΔΩ και δυο δεκαετίες ο Ραδιομαραθώνιος έχει γίνει ετήσιος «θεσμός» στην Κύπρο. Με τη διοργάνωση μιας μεγάλης τράπεζας, της Λαϊκής, και ενός δημόσιου φορέα ΜΜΕ, του ΡΙΚ, μαζεύει χρήματα για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες. Στόχος είναι, όπως λέει και η υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, «να δώσει μορφή στην έκφραση ευαισθησίας, αγάπης, αλληλεγγύης, φιλανθρωπίας και προσφοράς κάθε πολίτη της κυπριακής κοινωνίας, ανεξαρτήτως της οικονομικής του κατάστασης». Εκτός από τη συλλογή οικονομικής βοήθειας, «ταυτόχρονα προωθεί την καλλιέργεια κουλτούρας αποδοχής και την καταπολέμηση των διακρίσεων και της προκατάληψης που υπάρχει στην κυπριακή κοινωνία έναντι των συνανθρώπων μας που παρουσιάζουν κάποιου είδους αναπηρία». Γιατί, λοιπόν, το αναπηρικό κίνημα στην Κύπρο αντιδρά, θεωρώντας ότι ο ραδιομαραθώνιος προσβάλλει τους ανθρώπους με αναπηρία;
Όπως υποστηρίζουν φορείς του αναπηρικού κινήματος, η συλλογή χρημάτων «γενικώς και αορίστως» εξυπηρετεί κυρίως την ανάδειξη και προβολή της διάθεσης για ελεημοσύνη και της επίδειξης αισθημάτων αγάπης προς τον πλησίον από τους «έχοντες και κατέχοντες». Από την άλλη, παραβιάζει τα δικαιώματα των ίδιων αυτών ανθρώπων που υποτίθεται ότι συνδράμει, ενώ δίνει άλλοθι στην ανεπάρκεια και αδιαφορία των αρμόδιων κρατικών φορέων που οφείλουν να αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία και ειδικές ανάγκες ως ίσους μεταξύ ίσων στην κοινωνία. Επιπλέον, με τον τρόπο που (αυτο)προβάλλεται, παραποιεί και υπονομεύει τα επικοινωνιακά δικαιώματα των ανθρώπων αυτών, καθώς αναπαράγει ένα παρωχημένο διεθνώς μοντέλο φιλανθρωπίας - στη Γερμανία ο Ραδιομαραθώνιος ανεστάλη πολύ πριν ξεκινήσει καν εδώ.
Την ώρα που οργανωτής είναι ένα δημόσιο ΜΜΕ, η αρμόδια υπουργός επιχαίρει κιόλας για την υποκατάσταση των υποχρεώσεων του κράτους και τη μετάθεσή τους στη φιλανθρωπία των πολιτών. Φτάσαμε στο σημείο, λέει ο Χρ. Νικολαΐδης, πρόεδρος της Παγκύπριας Οργάνωσης Τυφλών, να απευθύνονται στις αρμόδιες υπηρεσίες άνθρωποι με αναπηρίες και να τους παραπέμπουν στον Ραδιομαραθώνιο... Όμως δεν είναι μονάχα ζήτημα χρημάτων, είναι πρωτίστως θέμα δικαιωμάτων. Εξάλλου, όπως λένε και οι ίδιοι οι ενδιαφερόμενοι, «δεν θέλουμε τίποτα για εμάς χωρίς εμάς». Διεκδικώντας το δικαίωμά τους στον αυτοπροσδιορισμό, θεωρούν αδιανόητο να επιμένει το ΡΙΚ να εκφράζει με το έτσι θέλω τους κυπριακούς αναπηρικούς φορείς με μια πατερναλιστική, ξεπερασμένη και προσβλητική προσέγγιση, όταν μάλιστα αυτοί καταγγέλλουν ότι τους υπονομεύει, προβάλλουν ενστάσεις και διαφωνούν.
Όσον αφορά στο οικονομικό μέρος, χρειάζεται πρωτίστως μια καταγραφή των αναγκών που καλύπτει κάθε Ραδιομαραθώνιος, με μόνους αρμόδιους να το κάνουν τους φορείς του αναπηρικού κινήματος. Αυτό και μόνο θα έδειχνε αμέσως τα μεγάλα ελλείμματα της κρατικής πολιτικής σε συγκεκριμένες ανάγκες και όχι γενικώς και αορίστως. Κάτι που με τη σειρά του θα έδειχνε και τον τρόπο να αλλάξουν οι αντιλήψεις και να ιεραρχηθούν οι ελλείψεις και οι ανεπάρκειες, ενώ ταυτοχρόνως ο Ραδιομαραθώνιος θα έπαυε να λειτουργεί σαν άλλοθι που τα κουκουλώνει, εστιάζοντας την προσοχή στους ναρκισσευόμενους φιλάνθρωπους και «ευεργέτες» αντί σε όλα αυτά.
Όπως υποστηρίζουν φορείς του αναπηρικού κινήματος, η συλλογή χρημάτων «γενικώς και αορίστως» εξυπηρετεί κυρίως την ανάδειξη και προβολή της διάθεσης για ελεημοσύνη και της επίδειξης αισθημάτων αγάπης προς τον πλησίον από τους «έχοντες και κατέχοντες». Από την άλλη, παραβιάζει τα δικαιώματα των ίδιων αυτών ανθρώπων που υποτίθεται ότι συνδράμει, ενώ δίνει άλλοθι στην ανεπάρκεια και αδιαφορία των αρμόδιων κρατικών φορέων που οφείλουν να αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία και ειδικές ανάγκες ως ίσους μεταξύ ίσων στην κοινωνία. Επιπλέον, με τον τρόπο που (αυτο)προβάλλεται, παραποιεί και υπονομεύει τα επικοινωνιακά δικαιώματα των ανθρώπων αυτών, καθώς αναπαράγει ένα παρωχημένο διεθνώς μοντέλο φιλανθρωπίας - στη Γερμανία ο Ραδιομαραθώνιος ανεστάλη πολύ πριν ξεκινήσει καν εδώ.
Την ώρα που οργανωτής είναι ένα δημόσιο ΜΜΕ, η αρμόδια υπουργός επιχαίρει κιόλας για την υποκατάσταση των υποχρεώσεων του κράτους και τη μετάθεσή τους στη φιλανθρωπία των πολιτών. Φτάσαμε στο σημείο, λέει ο Χρ. Νικολαΐδης, πρόεδρος της Παγκύπριας Οργάνωσης Τυφλών, να απευθύνονται στις αρμόδιες υπηρεσίες άνθρωποι με αναπηρίες και να τους παραπέμπουν στον Ραδιομαραθώνιο... Όμως δεν είναι μονάχα ζήτημα χρημάτων, είναι πρωτίστως θέμα δικαιωμάτων. Εξάλλου, όπως λένε και οι ίδιοι οι ενδιαφερόμενοι, «δεν θέλουμε τίποτα για εμάς χωρίς εμάς». Διεκδικώντας το δικαίωμά τους στον αυτοπροσδιορισμό, θεωρούν αδιανόητο να επιμένει το ΡΙΚ να εκφράζει με το έτσι θέλω τους κυπριακούς αναπηρικούς φορείς με μια πατερναλιστική, ξεπερασμένη και προσβλητική προσέγγιση, όταν μάλιστα αυτοί καταγγέλλουν ότι τους υπονομεύει, προβάλλουν ενστάσεις και διαφωνούν.
Όσον αφορά στο οικονομικό μέρος, χρειάζεται πρωτίστως μια καταγραφή των αναγκών που καλύπτει κάθε Ραδιομαραθώνιος, με μόνους αρμόδιους να το κάνουν τους φορείς του αναπηρικού κινήματος. Αυτό και μόνο θα έδειχνε αμέσως τα μεγάλα ελλείμματα της κρατικής πολιτικής σε συγκεκριμένες ανάγκες και όχι γενικώς και αορίστως. Κάτι που με τη σειρά του θα έδειχνε και τον τρόπο να αλλάξουν οι αντιλήψεις και να ιεραρχηθούν οι ελλείψεις και οι ανεπάρκειες, ενώ ταυτοχρόνως ο Ραδιομαραθώνιος θα έπαυε να λειτουργεί σαν άλλοθι που τα κουκουλώνει, εστιάζοντας την προσοχή στους ναρκισσευόμενους φιλάνθρωπους και «ευεργέτες» αντί σε όλα αυτά.
Πηγή:philenews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου