Η τελευταία σελίδα της «Καθημερινής» έδειχνε προχθές τα αποτελέσματα μιας κατάληψης στο νεοανακαινισθέν 3ο Λύκειο Κομοτηνής. Ηταν μια συνήθης εικόνα καταστροφής. Αρχεία πεταμένα στο πάτωμα, τζάμια σπασμένα, μηχανήματα κατεστραμμένα. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Θανάση Τσίγγανα «το 3ο Λύκειο Κομοτηνής, που είχε χαρακτηριστεί “κόσμημα” για την πόλη, δέχθηκε τα ξημερώματα της Παρασκευής την επίθεση βανδάλων κουκουλοφόρων, που διείσδυσαν στη μαθητική κατάληψη, έδιωξαν τους μαθητές και κατέστρεψαν τα γραφεία των καθηγητών, μηχανολογικό εξοπλισμό, έκαψαν αρχεία, έσπασαν τζαμαρίες, πόρτες, θρανία... Σε περίπου 100.000 ευρώ εκτιμάται η ζημιά, όταν η ανακαίνιση, που είχε τελειώσει πριν από μια εβδομάδα, είχε στοιχίσει συνολικά 700.000 ευρώ».
Πιο συγκλονιστική, όμως, ήταν η συνέχεια του ρεπορτάζ: «“Τριάντα χρόνια στην εκπαίδευση έχω δει καταλήψεις και ζημιές, αλλά αυτό δεν το έχω ξαναδεί ποτέ. Είμαι σίγουρος ότι αυτό δεν είναι έργο μαθητών. Είναι έργο βανδάλων”, δήλωσε αγανακτισμένος στην “Κ” ο προϊστάμενος της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ροδόπης κ. Θόδωρος Μουχτσής...».
«Τριάντα χρόνια καταλήψεις!» και κανείς πλέον δεν εντυπωσιάζεται. Το να μαζεύονται καμιά εικοσαριά νοματαίοι να κάνουν κάτι σαν γενική συνέλευση και να βάζουν λουκέτο σε σχολεία και σχολές, θεωρείται πλέον αντίστοιχο των φυσικών φαινομένων· είναι περιοδικώς επαναλαμβανόμενα και αναλόγως με τα γούστα και τις επιδιώξεις της παλαβής Αριστεράς. Συγκλονιζόμαστε δε μόνο όταν το χαλάζι είναι χοντρό και μαζί με την κακοκαιρία υπάρχουν καταστροφές και μάλιστα καταστροφές μεγαλύτερες από τις συνήθεις. Εντυπωσιακότερο δε είναι ότι ποτέ δεν θέλουμε να κοιτάξουμε την πραγματικότητα κατάματα. Πάντα εφευρίσκουμε κάποιους «εξωσχολικούς», «εξωπανεπιστημιακούς», «γνωστούς-αγνώστους», «κουκουλοφόρους» που αίρουν τις αμαρτίες της «επανάστασης».
Δεν μας προβληματίζει καν το γεγονός ότι αυτές οι καταστροφές γίνονται μόνο την περίοδο των καταλήψεων και ουχί όταν τα σχολεία ή τα πανεπιστήμια λειτουργούν κανονικά. Και μόνο η αναφορά του πιθανού συσχετισμού των φαινομένων συκοφαντείται ως «ποινικοποίηση των αγώνων των καταληψιών» ή στη χειρότερη «πρακτοριλίκι στην υπηρεσία της αστικής τάξης», ασχέτως του γεγονότος ότι στα δημόσια λύκεια ή δημόσια πανεπιστήμια που καταστρέφονται φοιτούν μόνο τα παιδιά των εργατών ή των μικρομεσαίων.
Μια από τις «αρρώστιες της ψυχής αυτού του τόπου», που έλεγε ο Στέλιος Ράμφος, είναι η δοξολογία της ανομίας ως «επανάστασης». Κάθε μικρή ομάδα που παρανομεί δεν στιγματίζεται για την πράξη, υμνείται ως πρωτοπορία ενός άλλου κόσμου, τον οποίο, μάλλον, η ανομία τον κάνει εφικτό. Η παρανομία της κατάληψης θεωρείται «επανάσταση», η παρανομία των καταστροφών (που είναι ο κανόνας των καταλήψεων) είναι «κουκουλοφόροι».
Φυσικά αυτή η δοξολογία της «επαναστατικότητας», η φιλολογία περί «αγώνων» των καταληψιών μόνο στόχο έχει να κάνει τσάμπα την «επανάσταση» για τους πρωταγωνιστές της. Το κόστος, όμως, αυτής της ανερμάτιστης και αέναης «εξέγερσης» δεν μεταφέρεται ούτε στους Γερμανούς ούτε στους Κονγκολέζους. Φτάνει κι αυτό οσονούπω με τον λογαριασμό της ΔΕΗ σπίτι μας.
Πηγή: Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου