Αναμνήσεις των σχολικών μου χρόνων. Νηπιαγωγείο. Η πρώτη επαφή. Τότε οι μανάδες δεν δούλευαν και δε χρειαζόταν παιδικός σταθμός. Πέρασα όμορφα. Είχαμε αναγνωστικό, μαθαίναμε γράμματα, κάναμε κέντημα.. τα μεγάλα τα σταμπωτά με τη χοντρή βελόνα και τις χοντρές κλωστές. Οι δασκάλες ήταν μερακλούδες, φέρτε όλοι αύριο ένα κομμάτι ζυμαράκι κι ένα κομμάτι τυράκι, θα πλάσουμε τυρόπιτα και θα την ψήσουμε στη σόμπα. Τι νόστιμη εκείνη η τυρόπιτα. Είχε τη νοστιμιά της πρωτοβουλίας και της προσπάθειας. Φορούσαμε και ποδιά. Δεν ξέρω αν είμαι υπέρ ή κατά της ποδιάς, σίγουρα όμως ανακούφιζε το μεροκαματιάρη πατέρα: έκρυβε τα ταλαιπωρημένα μας ρούχα.
Δημοτικό σε άλλη πόλη. Άλλη πόλη, άλλος κόσμος. Σαράντα ψυχές σε μια τάξη, καμιά φορά και παραπάνω. Το σχολείο κακοπαθημένο από το σεισμό του 1978, ο σοβάς έπεφτε από το ταβάνι και έκανε παρέα με τις ψείρες στο κεφάλι μας. Δεν υπάρχουν χρήματα να φτιαχτεί έλεγαν οι προύχοντες, βέβαια μετά το έκλεισαν και το κάνανε δημαρχείο με μάρμαρα και γρανίτες.. Ίσως ο γρανίτης είναι πιο φτηνός απ το σοβά αλλά ας μην σταθώ σε αυτό. Η δασκάλα στα πενήντα αλλά στεκόμασταν σούζα. Υπερκινητικά παιδιά; Δεν θυμάμαι να είχαμε. Δυσλεξία; Πρέπει να υπήρχε.. αλλά τότε εξαντλούσαμε την πρώτη δημοτικού μαθαίνοντας τη Λόλα και το μήλο. Και δυσλεκτικός να ήσουν κάποια στιγμή το μάθαινες. Είχαμε παιδιά με σύνδρομο down βέβαια. Κανείς δεν ήξερε να τα διαχειριστεί, κλεισμένα στο καβούκι τους δε μάθαιναν τίποτα κι εμείς με την παιδική μας απονιά τα κοροϊδεύαμε, Χριστέ μου τι άπονα είναι τα παιδιά, Χριστέ μου γιατί δεν έριχνες κεραυνό να με κάψεις, γονείς μάθετε στα παιδιά σας να μην είναι σκληρόκαρδα, να αποδέχονται τη διαφορετικότητα, να μην την καταδικάζουν.
Γυμνάσιο και Λύκειο άρχισαν να αλλάζουν τα πράματα. Έχω μια απορία κ. Καθηγητή. Γιατί δεν σας τα εξήγησαν στο φροντιστήριο; Μμμμμμ -τι γίνεται εδώ πέρα;
Μάνα πλέον και εργαζόμενη καλούμαι να αντιμετωπίσω χωρίς υπεκφυγές τον εκπαιδευτικό γόρδιο δεσμό. Πρώτο αγκάθι ο παιδικός σταθμός. 35000 οικογενειακό εισόδημα; Η αίτηση απορρίπτεται κυρία μου είστε υψηλόμισθη, μισό λεπτό ρε παιδιά, προϋπόθεση δεν είναι να δουλεύουν και οι δυο; Δηλαδή με 2 μισθούς τι εκκαθαριστικό έπρεπε να χω 20.000; Λυπάμαι πολύ κυρία μου, αλλά εγώ λυπήθηκα ακόμα πιο πολύ και έβαλα μέσον, στην Ελλάδα η εργαζόμενη μικρομεσαία εισοδηματικά μάνα πρέπει να βάζει μέσον, ντρέπομαι αλλά το έκανα, 3 χρόνια αγωνία κάθε Σεπτέμβρη αν το δικό μου μέσον θα ήταν πιο δυνατό από των άλλων. Και φέτος νηπιαγωγείο. Τι ώρα τα πάτε τα παιδιά, ρωτάω άλλους γονείς, οκτώ παρά απαντάνε, έχει δάσκαλο να τα υποδεχτεί ρωτάω; Εξαρτάται απαντάνε... Εξαρτάται μου λες εξαρτάται.
Σκέφτομαι από τώρα την πρώτη δημοτικού. Η Λόλα έχει ξεπεράσει το επίπεδο του μήλου και θέλει να μάθει αν η γωνία του δέντρου συμφωνεί με τους κανόνες του σύμπαντος. Μαμάκα θα με αφήνεις σε αυτό το σχολείο που κρατάει ως το απόγεμα; Τι να κάνω παιδάκι μου ως πότε θα σε μαζεύει ο παππούς, γέρασε, κουράστηκε, διαβάζουν τα παιδιά στο ολοήμερο ρωτάω τους άλλους γονείς. Εξαρτάται απαντάνε... εξαρτάται μου λες εξαρτάται.
Η χρονιά θα ξεκινήσει δύσκολα λένε τα συνδικάτα των εκπαιδευτικών. Δεν θα γίνουν διορισμοί, θα υπάρχουν τεράστια κενά κλπ, κλπ, κλπ. Συγγνώμη συνδικάτο, με όλο το σεβασμό γιατί σκοπός σου είναι μόνο να αντιδράς και δεν κοιτάς λίγο τον καθρέφτη σου; Υποχρεωτικά 3 χρόνια στην πρώτη περιοχή διορισμού, αντίδραση. Γιατί αντιδράς; Αν θες να διοριστείς Αθήνα και Θεσσαλονίκη, δήλωσε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και άσε το Κολοκοτρωνίτσι να το δηλώσει αυτός που θέλει να πάει. Εσύ το δηλώνεις και μετά παίρνεις απόσπαση ή αν δεν μπορείς να πάρεις κάνεις 4 παιδιά στο κατόπι, πληρώνεσαι 8 χρόνια κι έχει ο Θεός για το Κολοκοτρωνίτσι, συγγνώμη και πάλι με όλο το σεβασμό το ξέρω ότι όλοι αυτό κάνουν, δικαίωμα σου είναι, δεν είμαι εναντίον σου, σκέψεις κάνω.
Μάθημα τις γιορτές να καλυφθούν τα κενά από χαμένες σχολικές ώρες, αντίδραση. Γιατί αντίδραση; Χριστούγεννα, Πάσχα διακοπές, καλοκαίρι διακοπές από Ιούνη που πατάτε στο σχολείο εκ περιτροπής, αυτά όμως δεν ενοχλούν το συνδικάτο, γιορτές εθνικές και μη, αργίες, απεργίες εκδρομές και εκλογές, ζήτημα αν η σχολική χρονιά κρατάει 4 μήνες ναι ρε παιδιά αλλά σε 4 μήνες πως θα δαμάσει η Λόλα το σύμπαν;
Θεσμός ολοήμερου αλλά τα παιδιά γυρνάνε αδιάβαστα και τι να κάνω εγώ δάσκαλε; Γιατί μου μεταθέτεις τα προβλήματά σου; Θα αφήνω το παιδί στο σχολείο στις 8 θα το παίρνω στις 4 και τι θα του λέω; Έλα τώρα να διαβάσεις; Δεν θα με μισήσει δικαίως; Δεν θα σιχαθεί και το σχολείο; Και στο φινάλε εγώ κάνω τη δική μου δουλειά γιατί πρέπει να γυρίσω σπίτι και να κάνω και τη δική σου;
Και πάλι συγγνώμη, δεν είμαι εναντίον σας, σκέψεις κάνω, το σύστημα είναι σκατά αλλά εσείς τι κάνετε γι αυτό; Α ναι.. αντίδραση. Κι εμείς οι γονείς; Γιατί επιτρέψαμε το σχολείο να γίνει parking για τις εργάσιμες ώρες; Και τελικά με τόσες αργίες ούτε καν αυτό δεν είναι. Τι κάνουμε εμείς γι αυτό; Μήπως πρέπει κάτι να κάνουμε; Μήπως ήρθε επιτέλους η ώρα κάτι να κάνουμε;
Πηγή: Πρωταγωνιστές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου