Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2015

Μήπως πρέπει να αφήσουμε πιο ελεύθερα τα παιδιά;

Η Λενόρ Σκενάζι, νεοϋορκέζα δημοσιογράφος και μητέρα δύο παιδιών, κέρδισε το 2008 τον τίτλο της «Χειρότερης μητέρας στην Αμερική» όταν έγραψε σε μία εφημερίδα ότι επέτρεψε στον γιο της που τότε ήταν 9 ετών να πάρει μόνος του το μετρό.

Οι επικρίσεις που ακολούθησαν, συμπεριλαμβανομένης της απειλής ότι θα συλληφθεί για έκθεση ανηλίκου σε κίνδυνο, ενέτειναν την επιθυμία της να ενθαρρύνει τους αγχώδεις γονείς να δώσουν στα παιδιά τους την ελευθερία που χρειάζονται για να αναπτύξουν την αυτοεκτίμηση και την αντοχή τους ώστε να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τις προκλήσεις της ζωής.

Για να το πετύχει εξέδωσε το 2009 το βιβλίο της «Free Range Kids: How to Raise Safe, Self - Reliant Children» (κατά λέξη θα μπορούσε να μεταφραστεί: «Παιδιά “ελευθέρας βοσκής”: Πώς να μεγαλώσετε ασφαλή, αυτάρκη παιδιά»), αναφέρει η εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς». 

Εφέτος, ετοιμάζει μια σειρά 13 επεισοδίων για το Discovery Life Channel, η οποία τιτλοφορείται «Η χειρότερη μαμά του κόσμου» (World's Worst Mom). Σε αυτήν, η κυρία Σκενάζι παρεμβαίνει για να σώσει παιδιά από τους υπερπροστατευτικούς γονείς τους, καθοδηγώντας τα να ολοκληρώσουν με ασφάλεια μια σειρά από απαγορευμένες δραστηριότητες, π.χ. να κόβουν μόνα το κρέας με το μαχαίρι ή να κάνουν σκέιτ μπορντ, και δείχνοντας στους γονείς τους πόσο καλά τα καταφέρνουν και πόσο περήφανα νιώθουν για τα επιτεύγματά τους.

«Μας έχει γίνει πλύση εγκεφάλου και πλέον είναι εμφανής στους γονείς η φοβία πως κινδυνεύει η ζωή των παιδιών τους αν δεν τα επιτηρούν ασταμάτητα» δήλωσε η κυρία Σκενάζι σε συνέντευξή της. 

Οι ξένοι

Ενας από τους κυριότερους φόβους αφορά στους κινδύνους από τους ξένους όταν το παιδί θέλει να πάει ή να παίξει εκτός σπιτιού. Ομως, όπως λέει ο δρ Πίτερ Γκρέι, ψυχολόγος στο Κολέγιο της Βοστώνης, «το αληθινό ποσοστό των ξένων που απάγουν ή παρενοχλούν σεξουαλικά τα παιδιά είναι πολύ μικρό. Πιθανότερο είναι να συμβεί στα χέρια ενός συγγενούς ή οικογενειακού φίλου».

«Ο κόσμος ούτε ήταν ούτε είναι τέλειος, απλώς οι γονείς μας μάς εμπιστεύονταν περισσότερο τις παλιές εποχές» συνηγορεί η κυρία Σκενάζι. «Το μήνυμα που δίνει η υπερπροστατευτικότητα στα παιδιά είναι “σ' αγαπάω, αλλά δεν σε πιστεύω, δεν πιστεύω ότι είσαι εξίσου ικανός με εμένα”».

«Αν τα παιδιά δεν αφεθούν να αντιμετωπίσουν τους τετριμμένους κινδύνους της καθημερινότητας θα είναι λιγότερο ικανά να αντιμετωπίσουν τους αληθινούς κινδύνους της ζωής όταν μεγαλώσουν» προσθέτει ο δρ Γκρέι, ο οποίος πιστεύει ότι τα σημερινά παιδιά και οι έφηβοι δεν προετοιμάζονται σωστά να αντιμετωπίσουν την αληθινή ζωή μακριά από το σπίτι τους.

«Οι φοιτητές μας έρχονται στο κολέγιο πανέτοιμοι ακαδημαϊκά, αλλά την τελευταία πενταετία έχει διπλασιαστεί ο ρυθμός όσων ζητούν βοήθεια από τις πανεπιστημιακές αρχές επειδή τους έβρισε ένας συμφοιτητής τους ή επειδή είδαν μια κατσαρίδα σε έναν διάδρομο» λέει. 

Στέρηση δεξιοτήτων

Ο δρ Γκρέι υποστηρίζει ότι τα σύγχρονα παιδιά παίζουν εκτός σπιτιού τις μισές ώρες απ' ό,τι έπαιζαν οι γονείς τους και πως αυτό τους στερεί τις σοβαρές δεξιότητες που αποκτούσαν εκείνοι στην πορεία, όπως την ικανότητα διαπραγμάτευσης και τήρησης των κανόνων, τη συμπόνια και την ικανότητα να «διαβάζουν» το μυαλό των άλλων.

Επιπλέον, λέει, το αναγκαστικό κλείσιμο του παιδιού στο σπίτι οδηγεί στην παχυσαρκία, στον διαβήτη τύπου 2, στην κατάθλιψη και στις αγχώδεις διαταραχές, που σήμερα είναι πέντε έως οκτώ φορές συχνότερες στα παιδιά απ' ό,τι τη δεκαετία του '50.

«Τα παιδιά χρειάζονται ρίζες και φτερά. Οι γονείς τούς δίνουν τα πρώτα. Μένει να αποκτήσουν τα δεύτερα» καταλήγει η κυρία Σκενάζι.

Επιμέλεια Ρούλα Τσουλέα
Πηγή: Νέα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου