O Στέφανος είναι 18 χρονών, γεμάτος όνειρα για το μέλλον και ενθουσιασμό για τη ζωή. Κανείς όμως δεν τον έχει προειδοποιήσει για τις κακοτοπιές που μπορεί να συναντήσει, κανείς δεν του έχει πει ότι ακόμα και ο έρωτας, η ομορφότερη εμπειρία της νιότης, μπορεί να είναι επικίνδυνος, αν δεν ξέρεις να προφυλαχτείς από τον κίνδυνο της εποχής μας - το AIDS. Και ο Στέφανος θα κάνει το μοιραίο λάθος. H ζωή του τώρα απειλείται. Πόσο άραγε θα τον βοηθήσει η συμπαράσταση της Όλγας, της φίλης του; Και πόσο θα βοηθήσουν το μικρό του αδελφό, τον 14χρονο Αργύρη, τα όσα ο Στέφανος του διηγείται σ' αυτό το βιβλίο; O Αργύρης δεν πρέπει να κάνει το ίδιο λάθος όταν μεγαλώσει. O Αργύρης πρέπει να σωθεί. Γιατί τώρα θα ξέρει.
Η Λίτσα Ψαραύτη στο «Αυγό της Έχιδνας» ασχολείται με ένα θέμα που φαίνεται πως το έχουμε ξεχάσει, αν και οι στατιστικές κάθε χρονιάς δείχνουν ότι εξακολουθεί να καταστρέφει τη ζωή πολλών νέων ανθρώπων: το AIDS.
Ένα βιβλίο που μας έρχεται από το παρελθόν (πρώτη έκδοση το 1990), από μια εποχή που το AIDS θεωρούνταν ακόμα μάστιγα του αιώνα. Όσο τολμηρό ήταν το θέμα του εκείνη την εποχή, το ίδιο τολμηρό εξακολουθεί να είναι και σήμερα, 23 χρόνια μετά, αφού στον συγκεκριμένο τομέα η παιδική και εφηβική ηλικία προτιμά να σιωπά.
Μέσα σε 102 σελίδες συμπυκνώνονται όχι μόνο πληροφορίες σχετικά με την ασθένεια (το πώς επηρεάζει την υγεία και τη ζωή του ατόμου, πώς μεταδίδεται κοκ), αλλά και για τα συναισθήματα της απόγνωσης και του πανικού που βιώνει το άτομο μετά τη διάγνωση. Η μοναδιά, ο φόβος του στιγματισμού και της απομόνωσης, ο θυμός για αυτή την «αδικία» παρουσιάζονται μέσα από τις σκέψεις και τις πράξεις του 18χρονου Στέφανου, ενός αγοριού που λατρεύει τον αθλητισμό, το θέατρο, τις γρήγορες μηχανές και τις βόλτες με τους φίλους τους. Όλο το βιβλίο αποτελεί ένα ημερολόγιο- δώρο από τον ήρωα στον αδερφό του και στον αναγνώστη- για να μην κάνει να ίδια λάθη, να προσέχει.
Η απαισιοδοξία και τα αισθήματα λύπης που περιγράφονται με ιδιαίτερο ρεαλισμό αλλά και λυρισμό, στην τελευταία σελίδα μετατρέπονται σε αισιοδοξία και σε επιθυμία για αγώνα.
Η Λίτσα Ψαραύτη μολονότι περιγράφει με σκληρό τρόπο το τελευταίο στάδιο της αρρώστιας (μέσα από την περιγραφή της εικόνας ενός ασθενή στο νοσοκομείο), ταυτόχρονα δίνει το μήνυμα σε όλους τους νέους ότι η ζωή δεν σταματάει στη διάγνωση, ότι ο θάνατος δεν είναι άμεσος και ότι μπορεί κανείς ακόμα και τότε να συνεχίσει να παλεύει και να απολαμβάνει τη ζωή του. Παρουσιάζει, χωρίς να χρησιμοποιεί διδακτικό ύφος, την ανάγκη για την προστασία κατά τις σεξουαλικές επαές με προφυλακτικό, στοιχείο που αν και αναφέρεται 3 φορές δεν φεύγει από το μυαλό του αναγνώστη. Μέσα από την συμπεριφορά της Όλγας, της νέας κοπέλας του ήρωα, μας δίνει μαθήματα ψυχραιμίας και σωστής συμπεριφοράς απέναντι σε έναν φορέα, περνώντας το μήνυμα ότι ο ιός δεν μεταδίδεται ούτε από το απλό φιλί, ούτε από την αγκαλιά και την συναναστροφή, προσπαθώντας να γκρεμίσει λανθασμένες αντιλήψεις της ελληνικής κοινωνίας που μέσα στην άγνοιά της φοβάται τόσο που απομονώνει κάθε φορέα.
Το βιβλίο διαβάζεται εύκολα από τους νεαρούς αναγνώστες, αν και η μεταφορική γλώσσα που χρησιμοποιείται σε κάποια σημεία που περιγράφονται ερωτικές σκηνές και συναισθήματα μπορεί να μην γίνει εύκολα κατανοητή. Μια ιστορία που μπορεί να αποτελέσει ερέθισμα για συζητήσεις μέσα στην τάξη και προβληματισμό από την πλευρά των εφήβων που αρχίζουν να ερωτεύονται και να νιώθουν την ανάγκη για σεξουαλικές επαφές.
"Το αυγό της Έχιδνας"
Λίτσα Ψαραύτη
Πατάκης
Βράβευση: Έπαινος Aκαδημίας Aθηνών
Ιωάννα Αγγέλου
Ειδική Παιδαγωγός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου