«Ο Γαργαληστής»
Μια παράσταση από το Ειδικό Δημοτικό και Νηπιαγωγείο με τη συμμετοχή του 8ου Δημοτικού Σχολείου.
Γύρισα στην πόλη της Πτολεμαΐδας τον Δεκέμβρη του 2008. Οχτώ μήνες εργάστηκα στον Α' Δημοτικό Παιδικό Σταθμό και από τον Οκτώβρη του 2009 ξεκινήσαμε το Δημοτικό Παιδικό Θεατρικό Εργαστήρι. Με πολλή αγάπη και προσπάθεια (να το στήσουμε, να το συστήσουμε στην πόλη, αλλά και να «περάσουμε» το μήνυμα πως το θεατρικό παιχνίδι δεν είναι μιάμιση ώρα με παιχνιδάκια και κολοτούμπες αλλά πολύ περισσότερα) συνεχίζουμε να προσπαθούμε για το καλύτερο. Ποιοι και πόσοι είμαστε είναι άλλη κουβέντα. Σήμερα γράφω για να εκφράσω ένα παράπονο, όχι από ματαιοδοξία, αλλά από λύπη που «χάνω» πράγματα που συμβαίνουν στην πόλη, άπτονται των ενδιαφερόντων μου και τα μαθαίνω εκ των υστέρων.
Όλα αυτά τα χρόνια –ειδικά τα τέσσερα που είμαι υπεύθυνη στο Δημοτικό Παιδικό Θεατρικό Εργαστήρι- δεν έχω λάβει ούτε μία πρόσκληση για παραστάσεις, θεατρικές, κουκλοθεατρικές, παιδιών, σχολείων κλπ. Ωστόσο, παρακολουθώ από πολύ κοντά τα δρώμενα της πόλης –όσα πέφτουν στην αντίληψή μου τουλάχιστον- και είμαι πάντα πρόθυμη να προσφέρω τις γνώσεις και την εμπειρία μου σε όποιον τη ζητήσει. Σήμερα, παρακολούθησα (επειδή το έμαθα τυχαία) την καταπληκτική θεατρική παράσταση των μαθητών του Ειδικού Δημοτικού - Νηπιαγωγείου με τη φιλική συμμετοχή του 8ου Δημοτικού Σχολείου Πτολεμαΐδας, «Ο Γαργαληστής». Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που κοίταξα πιο προσεκτικά μια πρόσκληση στο διαδίκτυο και πραγματικά πιστεύω πως θα ήμουν πολύ φτωχότερη αν δεν την είχα «ανακαλύψει».
Λίγα λόγια για το έργο:
Ο Γαργαλιστής είναι ένα από τα αγαπημένα μου παραμύθια του Δημήτρη Μπασλάμ. Πρόσφατα είχαμε τη χαρά να τον φιλοξενήσουμε στο blog με το οποίο συνεργάζομαι (elniplex.com) και όλα του τα έργα είναι γεμάτα ζωντάνια, με μουσική από αυτήν που χαρακτηρίζουμε «ποιοτική παιδική». Ο λόγος του και η «ποιητική» γραφή του δημιουργεί λογοπαίγνια και μια αίσθηση γιορτής. Το συγκεκριμένο παραμύθι μας μιλά για τον Θεμιστοκλή Γαργαληστή, έναν περίεργο τύπο που στόχο έχει να μοιράζει χαρά στα παιδιά. Παρατηρεί τα χαρούμενα και τα λυπημένα παιδιά, «κλέβει» το γέλιο από τα χαρούμενα, το μετατρέπει σε άρωμα –αφού έχει τη μυστική συνταγή από την θεία από το Παρίσι- και επιστρέφει δίνοντας στα λυπημένα παιδιά να μυρίσουν το άρωμα.
Τι όμορφη ιστορία! Πόσο αλλιώς θα ήταν τα πράγματα αν υπήρχε στ' αλήθεια ο Θεμιστοκλής και δεν ήταν ήρωας παραμυθιού. Πόσο χρήσιμος θα ήταν στις μέρες μας.
Η παράσταση...
Στο Πνευματικό Κέντρο (11 Ιουνίου 2013) συνέβη ένα θαύμα! Είδαμε αυτήν την ιστορία να ζωντανεύει μπροστά μας. Η γλυκιά και μελωδική φωνή της Αναστασίας Κουτρούδη (μαθήτριας του 8ου) ξεκίνησε να μας αφηγείται την ιστορία και οι μαθητές του ειδικού έκαναν την εμφάνισή τους. Η επικοινωνία των μαθητών του Ειδικού Δημοτικού και Νηπιαγωγείου με τους μαθητές του 8ου Δημοτικού ήταν τόσο αρμονική που δεν υπήρξε ούτε μια στιγμή λάθους, «κοιλιάς» ή κούρασης από το κοινό. Χωρίς καθόλου λόγο και με την συμβολή των μαθητών του 8ου οι μικροί ηθοποιοί των ειδικών σχολείων μας, μας άφησαν άφωνους με την σκηνική τους παρουσία, το ορθό –χρονικά και εκφραστικά- στήσιμό τους στη σκηνή. Οι κινήσεις τους ήταν ακριβείς και συγκεκριμένες και είναι αξιοθαύμαστο πως παρά τον πολύ κόσμο, τα φώτα και τη φασαρία ήταν συγκεντρωμένοι στον στόχο τους. Όλοι οι μαθητές του 8ου δημοτικού είχαν την έννοια των μικρών πρωταγωνιστών και μ' έναν μαγικό τρόπο, υπηρετούσαν τον ρόλο τους και μόνο, να κατευθύνουν και να διευκολύνουν την παρουσία των παιδιών στη σκηνή (κάποιες φορές μάλιστα τα άφηναν και τα κατάφερναν μόνα τους μια χαρά). Μ' εντυπωσίασε η αρμονική συνεργασία και ο τρόπος που λειτούργησε και απολαύσαμε αυτό το αποτέλεσμα. Ο Γαργαληστής, Σπύρος Σακελλάρης, χωρίς να ξεστομίσει λέξη, αλλά μόνο με την κίνηση λειτουργούσε ως φάρος για τα υπόλοιπα παιδιά, τα οποία οδηγούσε και μέσα από τη θεατρική δράση. Λυπάμαι που δεν ξέρω τα ονόματα των δασκάλων που ευθύνονται για το αποτέλεσμα αυτό, τους δίνω όμως όλα τα «μπράβο»ν της καρδιάς μου. Ξέρω καλά τις δυσκολίες και πολύ περισσότερο την ειδική δυσκολία συντονισμού μιας τέτοιας παράστασης που βασίζεται στην αλληλεπίδραση. Δεν παρέχω όλες τις πληροφορίες που θα έπρεπε να αναφερθούν σ' ένα ρεπορτάζ (ονόματα, ανθρώπους που ενίσχυσαν την προσπάθεια κλπ). Δεν κάνω ρεπορτάζ. Είδα μια παράσταση ολοκληρωμένη, γεμάτη χαμόγελα (από ηθοποιούς και θεατές), χαρά και συγκίνηση. Έφυγα από το Πνευματικό Κέντρο πιο αισιόδοξη και γεμάτη ελπίδα. Λυπάμαι μόνο που δεν το είδε όσος κόσμος έπρεπε να το δει. Δηλαδή όλοι. Τέτοιες προσπάθειες επιβάλλεται να προβάλλονται με κάθε τρόπο, να ενισχύονται και να χειροκροτούνται! Δυνατά!
Ως άλλος Γαργαληστής, πάντα πίστευα πως ο στόχος μου στη ζωή είναι να κάνω τα παιδιά χαρούμενα. Σήμερα «μικρά μου θαύματα», μου κλέψατε το ρόλο. Και σας ευχαριστώ.
Δρ. Μάρθα Μαυρίδου
Πηγή: Eordaia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου