Στόχος κάθε γονιού είναι να επιλέξει ποια σχέση θέλει να έχει με τα παιδιά του
Το να το μεγαλώσεις παιδί στις μέρες μας σωστά, αν και θεωρητικά είναι απλό, στην πράξη εκτός από άπλετο χρόνο χρειάζεσαι ενδυνάμωση του χαρακτήρα σου, ισορροπία, υπομονή και φυσικά ξεκάθαρους στόχους και κανόνες.
Ο σεβασμός δεν κερδίζεται μέσα από την αυστηρότητα ή την απόσταση, αλλά μέσα από τη γνωριμία
Μπορεί η εποχή που διανύουμε να είναι δύσκολη, οι ρυθμοί στη ζωή μας εξαιρετικά γρήγοροι, οι απαιτήσεις δεκάδες και οι υποχρεώσεις ακόμα περισσότερες, αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία για το ελλιπές ή μη σωστό μεγάλωμα ενός παιδιού. Μαγική συνταγή και κανόνες στο συγκεκριμένο θέμα δεν υπάρχουν... υπάρχουν όμως, σύμφωνα με την κ. Έλενα Χατζηγεωργίου Προπονητή προσωπικής εξέλιξης και επιτυχίας, κάποιες κατευθυντήριες γραμμές, που μπορούν να βοηθήσουν κάποιον στο να ανακαλύψει τον εαυτό του και το παιδί του.
«Μια έτοιμη συνταγή το πιο πιθανόν είναι να ασκήσει ψυχολογική πίεση και στο γονιό και στο παιδί άρα αντί να ανακαλύψουν τι χρειάζεται η οικογένειά τους για να βρει την ισορροπία το μόνο που θα γίνει είναι να προσπαθούν να αντιγράψουν είτε εγχειρίδια, που αποδεδειγμένο είναι αποτυχία, είτε ο ένας τον άλλον» εξηγεί στη «Σ» η κ. Χατζηγεωργίου, τονίζοντας ότι στόχος αρχικά κάθε γονιού είναι να ρωτήσει τον εαυτό του ποια σχέση θέλει να έχει με τα παιδιά του.
Φίλος ή γονιός;
Όλοι όσοι έχουν παιδιά αναρωτήθηκαν, ρώτησαν και έψαξαν για τους καταλληλότερους τρόπους μεγαλώματος του βλασταριού τους για να τον κάνουν άψογο πολίτη στην κοινωνία. Τελικά είναι σωστότερο να τα λένε γονιός και παιδί σαν κολλητοί ή να υπάρχει πάντα ο αυστηρός και ο σεβάσμιος ρόλος του γονιού; Η άποψη της κ. Προπονητή είναι να υπάρχει ισορροπία. Δηλαδή ναι μεν να υπάρχει ιεραρχία και σεβασμός στους ρόλους αλλά χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τον ρόλο τον χρησιμοποιούμε για να εξασκήσουμε κάποιου είδους πίεση ή βία στο να γίνει το δικό μας ως γονείς. Η κ. Χατζηγεωργίου ανέφερε πως «πρέπει να υπάρχει ο σεβασμός, η απόσταση για να μπορέσει το παιδί να πειθαρχήσει αλλά και να μάθει αυτά που δεν ξέρει, πάντα βάσει του δικού του χαρακτήρα, χωρίς αυτό όμως να αναιρεί το να υπάρχει παράλληλα και φιλική σχέση». Σύμφωνα με την κ. Χατζηγεωργίου, ο σεβασμός δεν κερδίζεται μέσα από την αυστηρότητα ή την απόσταση, αλλά μέσα από την γνωριμία. Μπορεί να υπάρχει η αναγνώριση του ρόλου χωρίς απόσταση στην επικοινωνία.
Δεν χρειάζεται να υπάρχουν στερεότυπα
Τα πρέπει κάποιων μπορεί να μας είναι αδιάφορα όπως και τα δεν πρέπει κάποιων άλλων. Κάθε οικογένεια είναι διαφορετική και κάθε άνθρωπος ξεχωριστός, για αυτό απαιτείται να αναγνωρίσουμε στον καθένα μας τη μοναδικότητά του. «Έχουμε ξεχάσει να θέτουμε στόχους στην οικογένεια, με αποτέλεσμα μια οικογένεια να παρασύρεται εκτεθειμένη σε διαφορετικές έρευνες, στην επίδραση της τηλεόρασης και γενικά σε ό,τι μας σερβίρετε», είπε η κ. Χατζηγεωργίου, σχολιάζοντας ότι κατ’ επέκταση βλέπουμε τα παιδιά να αντιγράφουν συνήθειες που κατά βάθος δεν τα αντιπροσωπεύουν γιατί ακριβώς δεν είναι ξεκάθαρο το πλαίσιο που θέλει να κινηθεί η οικογένεια και αυτός ο επηρεασμός οδηγείται μετά σε σύγκριση και μετά σε ένα χάος που δεν γνωρίζουμε ούτε εμείς ούτε τα παιδιά μας και εκεί προκαλείται η σύγκρουση. Το σωστό, σύμφωνα με την Προπονήτρια προσωπικής εξέλιξης, είναι ο κάθε γονιός να ανακαλύψει το παιδί του και να του φερθεί ανάλογα και όχι να το συγκρίνει με τον τρόπο εξέλιξης των υπολοίπων.
Ενδυνάμωση γονιών καθοδηγεί τέκνα
Το καλύτερο παράδειγμα των παιδιών μας, «οι μέντορές τους» είμαστε φυσικά εμείς και λόγω αυτού, όπως σημείωσε η κ. Έλενα Χατζηγεωργίου, «σιγά σιγά πρέπει να δυναμώσουμε τον χαρακτήρα μας για να μπορέσουμε να τα καθοδηγήσουμε». Ένα παιδί χωρίς πλαίσια ιδίως αν είναι δυναμικός χαρακτήρας καταρχήν πανικοβάλλεται μη γνωρίζοντας τα όριά του και εκεί αναγκάζεται να δοκιμάσει διάφορα μέχρι να βρει τις ισορροπίες του, κάτι που αν και δεν έχει ως στόχο να μας ενοχλήσει, αν είμαστε αδύναμοι σίγουρα θα μας επηρεάσει. Το κλειδί της επιτυχίας στις σχέσεις σεβασμού και φιλίας ταυτόχρονα, σύμφωνα με την Προπονήτρια προσωπικής εξέλιξης, είναι να δυναμώσει ο χαρακτήρας του γονιού και να είναι ξεκάθαρος με τα θέλω και τα όριά του, χωρίς να σημαίνει αυτό φωνές ή αρνητισμός.
Όπλο το ένστικτο και η αγάπη
«ΕΙΧΑ ένα παράδειγμα μιας μητέρας που είχε τρία παιδάκια και την είχα βοηθήσει βάσει των χαρακτηριστικών που αναγνώριζε στα παιδιά της να αναπτύξει τεχνικές χειρισμού στο καθένα ξεχωριστά. Ήταν αδύνατο να χειριστεί και τα τρία παιδιά με τον ίδιο τρόπο, αφού ήταν τρεις διαφορετικοί άνθρωποι και ο κάθε άνθρωπος έχει το δικό του τρόπο χειρισμού», περίγραψε η κ. Χατζηγεωργίου, συμβουλεύοντας πως το ένστικτο και η αγάπη των γονιών είναι πολύ δυνατά όπλα και θα έπρεπε να βασίζονται περισσότερο σε αυτά, γιατί μόνο τότε θα καταλάβουν πόσα γνωρίζουν για τα παιδιά τους.
Επίσης πολλές φορές τα ίδια τα παιδιά δίνουν από μόνα τους στοιχεία καθοδήγησης. Σημαντικό είναι, όπως ανέφερε η Προπονήτρια προσωπικής εξέλιξης, όλοι οι γονείς να βοηθήσουν τα παιδιά τους να εμπλουτίσουν τις εμπειρίες τους και να μπουν στη θέση των άλλων, κάτι που σίγουρα χρειάζεται αρκετή κουβέντα και χρόνο. Πρέπει να δομηθεί επακριβώς από τον γονιό πώς θέλει να είναι η οικογένειά του, ποιοι επιθυμεί να είναι οι κανόνες του, τι φοβάται και τι στόχους βλέψεις έχει.
Σύμφωνα με την κ. Έλενα, η μοναδική συνταγή για να μεγαλώσουν σωστά τα παιδιά είναι ο χρόνος, η αγάπη, το ένστικτο, η παρατήρηση και η αφοσίωση του γονιού στην οικογένειά του.
Αποκλειστικός χρόνος για τα παιδιά
ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ μας οι πλείστοι γονείς εργάζονται μέχρι αργά, κάτι που δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό αν καταφέρουμε μετά να είμαστε ισορροπημένοι και συνειδητοποιημένοι δίνοντας έστω δύο - τρεις ώρες από τον χρόνο μας αποκλειστικά στα παιδιά μας. Ακόμα και εκείνες οι δύο ώρες σημασίας και χρόνου μετά τη δουλειά, μπορούν να στείλουν ξεκάθαρα μηνύματα ότι είστε εκεί δίπλα τους. Το θέμα χρόνου ίσως να είναι δύσκολο να το αντιληφθεί ο συνηθισμένος εργασιομανής γονιός αλλά, όπως είπε η κ. Χατζηγεωργίου, δεν είναι αυτός ο στόχος αλλά η δημιουργία - εξέλιξη νέων πιο συνειδητών γονιών.
Ισορροπία και στις δραστηριότητες
Είναι καλό να υπάρχει ισορροπία και στις δραστηριότητες των παιδιών, δηλαδή να υπάρχει χρόνος και για ξεκούραση αλλά και για κοινωνικότητα ή παιχνίδι. Το παιδί, μέσα στα πλαίσια και τη δομή της οικογένειας είναι καλό να έχει το δικαίωμα να εκφραστεί με άνεση, π.χ. να πει «έχω πεθυμήσει να πάμε εκδρομούλα», αφήνοντας το πότε, να συναποφασιστεί αργότερα από τους γονείς. Όσον αφορά τις εμπειρίες που πρέπει να έχει ένα παιδί, βάσει των λεγόμενων της κ.Χατζηγεωργίου, καλό θα ήταν να είναι αρκετά εμπλουτισμένες, αφού σύμφωνα με στοιχεία και έρευνες, τα παιδιά που αντιλαμβάνονται τη ζωή διαφορετικά, μπορούν να λειτουργήσουν και εκτός σπιτιού και μέσα στο σπίτι με διαφορετικές δραστηριότητες, κάτι που αποτρέπει ενήλικες με κατάθλιψη.
Το να το μεγαλώσεις παιδί στις μέρες μας σωστά, αν και θεωρητικά είναι απλό, στην πράξη εκτός από άπλετο χρόνο χρειάζεσαι ενδυνάμωση του χαρακτήρα σου, ισορροπία, υπομονή και φυσικά ξεκάθαρους στόχους και κανόνες.
Ο σεβασμός δεν κερδίζεται μέσα από την αυστηρότητα ή την απόσταση, αλλά μέσα από τη γνωριμία
Μπορεί η εποχή που διανύουμε να είναι δύσκολη, οι ρυθμοί στη ζωή μας εξαιρετικά γρήγοροι, οι απαιτήσεις δεκάδες και οι υποχρεώσεις ακόμα περισσότερες, αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία για το ελλιπές ή μη σωστό μεγάλωμα ενός παιδιού. Μαγική συνταγή και κανόνες στο συγκεκριμένο θέμα δεν υπάρχουν... υπάρχουν όμως, σύμφωνα με την κ. Έλενα Χατζηγεωργίου Προπονητή προσωπικής εξέλιξης και επιτυχίας, κάποιες κατευθυντήριες γραμμές, που μπορούν να βοηθήσουν κάποιον στο να ανακαλύψει τον εαυτό του και το παιδί του.
«Μια έτοιμη συνταγή το πιο πιθανόν είναι να ασκήσει ψυχολογική πίεση και στο γονιό και στο παιδί άρα αντί να ανακαλύψουν τι χρειάζεται η οικογένειά τους για να βρει την ισορροπία το μόνο που θα γίνει είναι να προσπαθούν να αντιγράψουν είτε εγχειρίδια, που αποδεδειγμένο είναι αποτυχία, είτε ο ένας τον άλλον» εξηγεί στη «Σ» η κ. Χατζηγεωργίου, τονίζοντας ότι στόχος αρχικά κάθε γονιού είναι να ρωτήσει τον εαυτό του ποια σχέση θέλει να έχει με τα παιδιά του.
Φίλος ή γονιός;
Όλοι όσοι έχουν παιδιά αναρωτήθηκαν, ρώτησαν και έψαξαν για τους καταλληλότερους τρόπους μεγαλώματος του βλασταριού τους για να τον κάνουν άψογο πολίτη στην κοινωνία. Τελικά είναι σωστότερο να τα λένε γονιός και παιδί σαν κολλητοί ή να υπάρχει πάντα ο αυστηρός και ο σεβάσμιος ρόλος του γονιού; Η άποψη της κ. Προπονητή είναι να υπάρχει ισορροπία. Δηλαδή ναι μεν να υπάρχει ιεραρχία και σεβασμός στους ρόλους αλλά χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τον ρόλο τον χρησιμοποιούμε για να εξασκήσουμε κάποιου είδους πίεση ή βία στο να γίνει το δικό μας ως γονείς. Η κ. Χατζηγεωργίου ανέφερε πως «πρέπει να υπάρχει ο σεβασμός, η απόσταση για να μπορέσει το παιδί να πειθαρχήσει αλλά και να μάθει αυτά που δεν ξέρει, πάντα βάσει του δικού του χαρακτήρα, χωρίς αυτό όμως να αναιρεί το να υπάρχει παράλληλα και φιλική σχέση». Σύμφωνα με την κ. Χατζηγεωργίου, ο σεβασμός δεν κερδίζεται μέσα από την αυστηρότητα ή την απόσταση, αλλά μέσα από την γνωριμία. Μπορεί να υπάρχει η αναγνώριση του ρόλου χωρίς απόσταση στην επικοινωνία.
Δεν χρειάζεται να υπάρχουν στερεότυπα
Τα πρέπει κάποιων μπορεί να μας είναι αδιάφορα όπως και τα δεν πρέπει κάποιων άλλων. Κάθε οικογένεια είναι διαφορετική και κάθε άνθρωπος ξεχωριστός, για αυτό απαιτείται να αναγνωρίσουμε στον καθένα μας τη μοναδικότητά του. «Έχουμε ξεχάσει να θέτουμε στόχους στην οικογένεια, με αποτέλεσμα μια οικογένεια να παρασύρεται εκτεθειμένη σε διαφορετικές έρευνες, στην επίδραση της τηλεόρασης και γενικά σε ό,τι μας σερβίρετε», είπε η κ. Χατζηγεωργίου, σχολιάζοντας ότι κατ’ επέκταση βλέπουμε τα παιδιά να αντιγράφουν συνήθειες που κατά βάθος δεν τα αντιπροσωπεύουν γιατί ακριβώς δεν είναι ξεκάθαρο το πλαίσιο που θέλει να κινηθεί η οικογένεια και αυτός ο επηρεασμός οδηγείται μετά σε σύγκριση και μετά σε ένα χάος που δεν γνωρίζουμε ούτε εμείς ούτε τα παιδιά μας και εκεί προκαλείται η σύγκρουση. Το σωστό, σύμφωνα με την Προπονήτρια προσωπικής εξέλιξης, είναι ο κάθε γονιός να ανακαλύψει το παιδί του και να του φερθεί ανάλογα και όχι να το συγκρίνει με τον τρόπο εξέλιξης των υπολοίπων.
Ενδυνάμωση γονιών καθοδηγεί τέκνα
Το καλύτερο παράδειγμα των παιδιών μας, «οι μέντορές τους» είμαστε φυσικά εμείς και λόγω αυτού, όπως σημείωσε η κ. Έλενα Χατζηγεωργίου, «σιγά σιγά πρέπει να δυναμώσουμε τον χαρακτήρα μας για να μπορέσουμε να τα καθοδηγήσουμε». Ένα παιδί χωρίς πλαίσια ιδίως αν είναι δυναμικός χαρακτήρας καταρχήν πανικοβάλλεται μη γνωρίζοντας τα όριά του και εκεί αναγκάζεται να δοκιμάσει διάφορα μέχρι να βρει τις ισορροπίες του, κάτι που αν και δεν έχει ως στόχο να μας ενοχλήσει, αν είμαστε αδύναμοι σίγουρα θα μας επηρεάσει. Το κλειδί της επιτυχίας στις σχέσεις σεβασμού και φιλίας ταυτόχρονα, σύμφωνα με την Προπονήτρια προσωπικής εξέλιξης, είναι να δυναμώσει ο χαρακτήρας του γονιού και να είναι ξεκάθαρος με τα θέλω και τα όριά του, χωρίς να σημαίνει αυτό φωνές ή αρνητισμός.
Όπλο το ένστικτο και η αγάπη
«ΕΙΧΑ ένα παράδειγμα μιας μητέρας που είχε τρία παιδάκια και την είχα βοηθήσει βάσει των χαρακτηριστικών που αναγνώριζε στα παιδιά της να αναπτύξει τεχνικές χειρισμού στο καθένα ξεχωριστά. Ήταν αδύνατο να χειριστεί και τα τρία παιδιά με τον ίδιο τρόπο, αφού ήταν τρεις διαφορετικοί άνθρωποι και ο κάθε άνθρωπος έχει το δικό του τρόπο χειρισμού», περίγραψε η κ. Χατζηγεωργίου, συμβουλεύοντας πως το ένστικτο και η αγάπη των γονιών είναι πολύ δυνατά όπλα και θα έπρεπε να βασίζονται περισσότερο σε αυτά, γιατί μόνο τότε θα καταλάβουν πόσα γνωρίζουν για τα παιδιά τους.
Επίσης πολλές φορές τα ίδια τα παιδιά δίνουν από μόνα τους στοιχεία καθοδήγησης. Σημαντικό είναι, όπως ανέφερε η Προπονήτρια προσωπικής εξέλιξης, όλοι οι γονείς να βοηθήσουν τα παιδιά τους να εμπλουτίσουν τις εμπειρίες τους και να μπουν στη θέση των άλλων, κάτι που σίγουρα χρειάζεται αρκετή κουβέντα και χρόνο. Πρέπει να δομηθεί επακριβώς από τον γονιό πώς θέλει να είναι η οικογένειά του, ποιοι επιθυμεί να είναι οι κανόνες του, τι φοβάται και τι στόχους βλέψεις έχει.
Σύμφωνα με την κ. Έλενα, η μοναδική συνταγή για να μεγαλώσουν σωστά τα παιδιά είναι ο χρόνος, η αγάπη, το ένστικτο, η παρατήρηση και η αφοσίωση του γονιού στην οικογένειά του.
Αποκλειστικός χρόνος για τα παιδιά
ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ μας οι πλείστοι γονείς εργάζονται μέχρι αργά, κάτι που δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό αν καταφέρουμε μετά να είμαστε ισορροπημένοι και συνειδητοποιημένοι δίνοντας έστω δύο - τρεις ώρες από τον χρόνο μας αποκλειστικά στα παιδιά μας. Ακόμα και εκείνες οι δύο ώρες σημασίας και χρόνου μετά τη δουλειά, μπορούν να στείλουν ξεκάθαρα μηνύματα ότι είστε εκεί δίπλα τους. Το θέμα χρόνου ίσως να είναι δύσκολο να το αντιληφθεί ο συνηθισμένος εργασιομανής γονιός αλλά, όπως είπε η κ. Χατζηγεωργίου, δεν είναι αυτός ο στόχος αλλά η δημιουργία - εξέλιξη νέων πιο συνειδητών γονιών.
Ισορροπία και στις δραστηριότητες
Είναι καλό να υπάρχει ισορροπία και στις δραστηριότητες των παιδιών, δηλαδή να υπάρχει χρόνος και για ξεκούραση αλλά και για κοινωνικότητα ή παιχνίδι. Το παιδί, μέσα στα πλαίσια και τη δομή της οικογένειας είναι καλό να έχει το δικαίωμα να εκφραστεί με άνεση, π.χ. να πει «έχω πεθυμήσει να πάμε εκδρομούλα», αφήνοντας το πότε, να συναποφασιστεί αργότερα από τους γονείς. Όσον αφορά τις εμπειρίες που πρέπει να έχει ένα παιδί, βάσει των λεγόμενων της κ.Χατζηγεωργίου, καλό θα ήταν να είναι αρκετά εμπλουτισμένες, αφού σύμφωνα με στοιχεία και έρευνες, τα παιδιά που αντιλαμβάνονται τη ζωή διαφορετικά, μπορούν να λειτουργήσουν και εκτός σπιτιού και μέσα στο σπίτι με διαφορετικές δραστηριότητες, κάτι που αποτρέπει ενήλικες με κατάθλιψη.
Πηγή: sigmalive
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου