Βιβλιοθήκες παιχνιδιών (Παιγνιοθήκες)

Ένας έξυπνος τρόπος τον οποίο πολλοί γονείς χρησιμοποιούν για να μειώσουν τον καταναλωτισμό στην παιδική ηλικία είναι οι βιβλιοθήκες παιχνιδιών (toy libraries). Αυτές είναι σαν τις κανονικές βιβλιοθήκες, μόνο που τα παιδιά αντί να διαβάζουν βιβλία παίζουν με παιχνίδια.

Εγκατεστημένες στο κέντρο της κοινότητας, οι βιβλιοθήκες παιχνιδιών (συχνά αποκαλούμενες και παιγνιοθήκες) φέρνουν κοντά τις οικογένειες που μοιράζονται συλλογικά αγαθά. Εκτιμάται ότι 4.500 βιβλιοθήκες παιχνιδιών βρίσκονται διεσπαρμένες σε 31 χώρες. Στη Νέα Ζηλανδία, για παράδειγμα, 217 βιβλιοθήκες παιχνιδιών εξυπηρετούν περισσότερα από 23.000 παιδιά.

Με το να παρέχουν παιχνίδια, οι παιγνιοθήκες βοηθούν τους γονείς να εξοικονομούν χρήματα. Βασισμένοι στις αξίες των τοπικών κοινοτήτων, οι βιβλιοθηκονόμοι των παιγιοθηκών μπορούν επίσης να απορρίπτουν παιχνίδια που δεν έχουν εκπαιδευτική αξία ή να ενισχύουν αρνητικές καταναλωτικές αξίες, όπως τις κούκλες Μπάρμπι, τα αυτοκινητάκια και τα όπλα.

Επίσης, οι βιβλιοθήκες παιχνιδιών επιλύουν ένα σημαντικό δίλημμα που αντιμετωπίζουν οι γονείς: πώς εκπληρώνει κάποιος το θεμελιώδες δικαίωμα των παιδιών να παίζουν με ποικίλα και αναζωογονητικά αγαθά και ταυτόχρονα να αποφεύγουν την υπερβολική κατανάλωση και τα πόβλητα; Επιπρόσθετα, οι παιγιοθήκες βοηθούν τους γονείς να μειώσουν την επιρροή των εμπορικών αγορών στα παιδιά τους. οι γονείς συχνά ανακαλύπτουν ότι τα ψώνια και οι αγορές σε καταστήματα παιχνιδιών είναι γεμάτα με άγχος και συγκρούσεις στα παιδιά. Ο δανεισμός από την παιγνιοθήκη προσφέρει στα παιδιά αφθονία αγαθών, από τα οποία μπορούν να επιλέξουν, καθώς και πλούτο παιχνιδιών που είναι απαιτητικά για το μυαλό.

Επίσης, τα παιδιά αποκομίζουν πολύτιμα διδάγματα από το μοίρασμα συλλογικών αγαθών, όπως γενναιοδωρία, ενσυναίσθηση (συναισθηματική συμμετοχή) και περιβαλλοντικές αξίες. Αυτές οι θετικές εμπειρίες κοινής χρήσης φαίνεται πως είναι μεταδοτικές και οι γονείς τις επεκτείνουν και σε άλλες παρόμοιες διαδικασίες, όπως το να δωρίζουν παιχνίδια, να  παροτρύνουν τα παιδιά τους να κάνουν ανταλλαγές ρούχων, να δίνουν χρησιμοποιημένα πραγματά ως δώρα, να συμμετέχουν σε συνεταιρισμούς βιβλίων, να μοιράζονται αυτοκίνητα και να συμμετέχουν σε τράπεζες χρόνου.

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο "2010 Η κατάσταση του κόσμου: ο πολιτισμός μας σε μετάβαση - από τον καταναλωτισμό στην αειφορία" του Ινστιτούτου Worldwatch (2010), σελ. 75 που βασίζεται στο Lucie K. Ozanne & Julie l. Ozanne, "Γονική μεσολάβηση στην επιρροή της αγοράς στα παιδιά τους: οι βιβλιοθήκες παιχνιδιών ως ασφαλή λιμάνια".