Τα παιδιά των οποίων οι μητέρες ήταν εκτεθειμένες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης τους σε παρασιτοκτόνα και φυτοφάρμακα έχουν αυξημένες πιθανότητες να εμφανίσουν προβλήματα συγκέντρωσης μετά τα πέντε τους χρόνια, σύμφωνα με Αμερικανούς επιστήμονες του πανεπιστημίου του Berkeley.
Τα οργανοφωσφορικά παρασιτοκτόνα, σύμφωνα με την εν λόγω έρευνα, η οποία δημοσιεύεται στην ιατρική επιθεώρηση Environmental Health Perspectives, αποδεικνύεται πως επηρεάζουν τον ανθρώπινο εγκέφαλο, προκαλώντας ζημιές στο νευρικό σύστημα.
Η Διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και η υπερκινητικότητα ( Attention-Deficit Hyperactivity Disorder - ADHD) αποτελεί μία από τις συχνότερες διαταραχές συμπεριφοράς της παιδικής ηλικίας και την πιο συνήθη επίπτωση της επαφής του ανθρώπου με αυτές τις ουσίες.
Εμφανίζεται νωρίς στην αναπτυξιακή πορεία του ατόμου και επηρεάζει διάφορους τομείς της ζωής του, ενώ δεν πρόκειται για μια προσωρινή κατάσταση ή για μία δυσκολία στα πλαίσια του φυσιολογικού.
Αντιθέτως, υπάρχει ένας σαφής διαχωρισμός ανάμεσα στα παιδιά με τη διαταραχή και σε αυτά χωρίς αυτή.
Η ΔΕΠΥ επηρεάζει την ικανότητα του παιδιού να φέρει εις πέρας τις απαιτήσεις της συγκεκριμένης ηλικίας.
Στις πιο ήπιες μορφές της, υποχωρεί καθώς το παιδί μεγαλώνει και η συμπεριφορά του βελτιώνεται.
Πολλές φορές , μάλιστα, μπορεί να φτάσει σε φυσιολογικό επίπεδο.
Αυτό όμως δεν συμβαίνει με τις σοβαρότερες μορφές της διαταραχής.
Ο ακριβής αριθμός των παιδιών που εμφανίζουν τη διαταραχή είναι δύσκολο να υπολογιστεί. Συχνά, παιδιά που δεν έχουν τη διαταραχή μπορεί να εμφανίσουν κάποια μεμονωμένα χαρακτηριστικά της ΔΕΠΥ που αποτελούν μέρος της φυσιολογικής τους ανάπτυξης.
Το παραπάνω, σε συνδυασμό με την έλλειψη ακριβών και αντικειμενικών εργαλείων δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο τη διάγνωση.
Τα αγόρια φαίνεται να είναι πιο επιρρεπή στην εκδήλωση της νόσου σε σχέση με τα κορίτσια.
Η διαφορά αυτή στη συχνότητα εκδήλωσης της διαταραχής μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι περισσότερα αγόρια παρουσιάζουν διαταραχή διαγωγής ή αντικοινωνική συμπεριφορά σε σχέση με τα κορίτσια.
Μελέτες που χρησιμοποίησαν νευροψυχολογικά τεστ, έχουν δείξει ότι υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στον εγκέφαλο των ατόμων με ΔΕΠΥ και αυτών χωρίς.
Συγκεκριμένα, τα άτομα με ΔΕΠΥ παρουσιάζουν σημαντικά ελλείμματα στη λειτουργία του πρόσθιου λοβού του εγκεφάλου.
Αυτό όμως δεν συμβαίνει με τις σοβαρότερες μορφές της διαταραχής.
Ο ακριβής αριθμός των παιδιών που εμφανίζουν τη διαταραχή είναι δύσκολο να υπολογιστεί. Συχνά, παιδιά που δεν έχουν τη διαταραχή μπορεί να εμφανίσουν κάποια μεμονωμένα χαρακτηριστικά της ΔΕΠΥ που αποτελούν μέρος της φυσιολογικής τους ανάπτυξης.
Το παραπάνω, σε συνδυασμό με την έλλειψη ακριβών και αντικειμενικών εργαλείων δυσχεραίνει ακόμη περισσότερο τη διάγνωση.
Τα αγόρια φαίνεται να είναι πιο επιρρεπή στην εκδήλωση της νόσου σε σχέση με τα κορίτσια.
Η διαφορά αυτή στη συχνότητα εκδήλωσης της διαταραχής μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι περισσότερα αγόρια παρουσιάζουν διαταραχή διαγωγής ή αντικοινωνική συμπεριφορά σε σχέση με τα κορίτσια.
Μελέτες που χρησιμοποίησαν νευροψυχολογικά τεστ, έχουν δείξει ότι υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στον εγκέφαλο των ατόμων με ΔΕΠΥ και αυτών χωρίς.
Συγκεκριμένα, τα άτομα με ΔΕΠΥ παρουσιάζουν σημαντικά ελλείμματα στη λειτουργία του πρόσθιου λοβού του εγκεφάλου.
Επιπροσθέτως, έχει γίνει η υπόθεση ότι η δυσλειτουργία κάποιων νευροδιαβιβαστών ευθύνεται για την εμφάνιση της ΔΕΠΥ.
Τα παιδιά με ΔΕΠΥ δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν σε μία συγκεκριμένη δραστηριότητα. Η προσοχή τους μεταπηδά από τη μία ασχολία στην άλλη και σπάνια ολοκληρώνουν αυτό που άρχισαν.
Το πρόβλημα εντείνεται εάν πρόκειται για κουραστικές και επαναληπτικές ασχολίες με μεγαλύτερη διάρκεια απο τις συνηθισμένες.
Τα παιδιά με ΔΕΠΥ φαίνεται να βρίσκονται σε σύγχυση, χάνουν συχνά πράγματα και πολλές φορές δεν αντιδρούν όταν οι γονείς τους απευθύνονται σε αυτά.
Επιπλέον, τα παιδιά με ΔΕΠΥ υστερούν ως προς την ικανότητα διατήρησης της προσοχής τους σε σχέση με τους συμμαθητές τους κατά 30% ή και περισσότερο.
Τέλος, τα παιδιά με ΔΕΠΥ χάνουν ευκολότερα το ενδιαφέρον τους για κάποια δραστηριότητα.
Σχετική έρευνα, έδειξε ότι παίζουν με τριπλάσια παιχνίδια συγκριτικά με τα άλλα παιδιά και περνούν το μισό χρόνο μαζί τους.
Είναι σημαντικό να αναφέρουμε, ότι δεν έχουν πρόβλημα στο να φιλτράρουν πληροφορίες.
Τα παιδιά με ΔΕΠΥ δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν σε μία συγκεκριμένη δραστηριότητα. Η προσοχή τους μεταπηδά από τη μία ασχολία στην άλλη και σπάνια ολοκληρώνουν αυτό που άρχισαν.
Το πρόβλημα εντείνεται εάν πρόκειται για κουραστικές και επαναληπτικές ασχολίες με μεγαλύτερη διάρκεια απο τις συνηθισμένες.
Τα παιδιά με ΔΕΠΥ φαίνεται να βρίσκονται σε σύγχυση, χάνουν συχνά πράγματα και πολλές φορές δεν αντιδρούν όταν οι γονείς τους απευθύνονται σε αυτά.
Επιπλέον, τα παιδιά με ΔΕΠΥ υστερούν ως προς την ικανότητα διατήρησης της προσοχής τους σε σχέση με τους συμμαθητές τους κατά 30% ή και περισσότερο.
Τέλος, τα παιδιά με ΔΕΠΥ χάνουν ευκολότερα το ενδιαφέρον τους για κάποια δραστηριότητα.
Σχετική έρευνα, έδειξε ότι παίζουν με τριπλάσια παιχνίδια συγκριτικά με τα άλλα παιδιά και περνούν το μισό χρόνο μαζί τους.
Είναι σημαντικό να αναφέρουμε, ότι δεν έχουν πρόβλημα στο να φιλτράρουν πληροφορίες.
Γνωρίζουν ποιές πληροφορίες είναι σημαντικές, απλώς δυσκολεύονται να εστιάσουν την προσοχή τους σε αυτές για μεγάλο διάστημα.
Η παρορμητικότητα χαρακτηρίζεται από χαμηλό αυτοέλεγχο, λάθη απροσεξίας και απαιτήσεις για άμεση ικανοποίηση των αναγκών.
Τα παιδιά με ΔΕΠΥ δεν σκέφτονται εκ των προτέρων τις συνέπειες των πράξεών τους και απαντούν σε ερωτήσεις προτού αυτές ολοκληρωθούν.
Αδυνατούν να περιμένουν τη σειρά τους σε ένα παιχνίδι ή μέχρι την έναρξη μίας δραστηριότητας.
Συνήθως, αρχίζουν νωρίτερα την ασχολία που θα έπρεπε να αναβάλλουν ή ζητούν απαιτητικά να γίνει εκείνη τη στιγμή.
Τα κυριότερα χαρακτηριστικά της υπερκινητικότητας αποτελούν η αυξημένη κινητική δραστηριότητα και ομιλία. Τα παιδιά με ΔΕΠΥ κινούν τα χέρια και τα πόδια τους νευρικά, στριφογυρνούν στη θέση τους ή σηκώνονται στην τάξη χωρίς να πάρουν την άδεια.
Επιπλέον, μιλούν πολύ, συχνά μουρμουρίζουν ή κάνουν περίεργους θορύβους. Ηρεμούν μόνο μετά από έντονη πίεση των άλλων ή όταν εξαντλούνται σωματικά.
Μεγαλύτερο ποσοστό των παιδιών με ΔΕΠΥ φαίνεται να αντιμετωπίζει δυσκολία συντονισμού των κινήσεων. Ως εκ τούτου, τα παιδιά αυτά συχνά υστερούν στις αθλητικές δραστηριότητες, είναι άγαρμπα ή σκοντάφτουν όταν περπατούν.
Ο φτωχός συντονισμός καθιστά πολλά από αυτά τα παιδιά ευάλωτα σε ατυχήματα.
Προβλήματα παρουσιάζονται, επίσης, στη λεπτή κινητικότητα. Έτσι είναι πιθανόν να δυσκολεύονται στη ζωγραφική, στη γραφή, στο δέσιμο των παπουτσιών ή στο κούμπωμα των ρούχων.
Σχετικές έρευνες έδειξαν ότι υπάρχει καθυστέρηση στην έναρξη του λόγου σε παιδιά με ΔΕΠΥ σε ποσοστό 6-35%, ένω 10-54% των παιδιών αυτών αντιμετωπίζει δυσκολία στον προφορικό λόγο.
Το σχολείο ίσως να αποτελεί τον τομέα στον οποίο τα παιδιά με ΔΕΠΥ αντιμετωπίζουν τη μεγαλύτερη δυσκολία.
Οι ασθενείς με ΔΕΠΥ αντιμετωπίζουν συχνά προβλήματα στον ύπνο. Ο ύπνος τους είναι ανεπαρκής και χαμηλής ποιότητας. Τα παιδιά με ΔΕΠΥ δυσκολεύονται να κοιμηθούν το βράδυ και να ξυπνήσουν το πρωί, καθώς και ότι αυτές οι δυσκολίες παρατηρούνται από τη βρεφική ηλικία. Επίσης, κοιμούνται λιγότερο και εμφανίζουν περισσότερες ενοχλήσεις κατά τη διάρκεια του ύπνου σε σχέση με τους συμμαθητές τους. Ως εκ τούτου, ασθενείς με ΔΕΠΥ παρουσιάζουν υπερβολική υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Οι Αμερικανοί ερευνητές επικέντρωσαν τις έρευνες τους στην περιοχή της Καλιφόρνια εξετάζοντας κυρίως γυναίκες μεξικανικής καταγωγής που απασχολούνταν σε αγροτικές εργασίες.
Στις ΗΠΑ κυκλοφορούν ελεύθερα στο εμπόριο περισσότεροι από 40 τύποι οργανοφωσφορικών παρασιτοκτόνων.
Η παρορμητικότητα χαρακτηρίζεται από χαμηλό αυτοέλεγχο, λάθη απροσεξίας και απαιτήσεις για άμεση ικανοποίηση των αναγκών.
Τα παιδιά με ΔΕΠΥ δεν σκέφτονται εκ των προτέρων τις συνέπειες των πράξεών τους και απαντούν σε ερωτήσεις προτού αυτές ολοκληρωθούν.
Αδυνατούν να περιμένουν τη σειρά τους σε ένα παιχνίδι ή μέχρι την έναρξη μίας δραστηριότητας.
Συνήθως, αρχίζουν νωρίτερα την ασχολία που θα έπρεπε να αναβάλλουν ή ζητούν απαιτητικά να γίνει εκείνη τη στιγμή.
Τα κυριότερα χαρακτηριστικά της υπερκινητικότητας αποτελούν η αυξημένη κινητική δραστηριότητα και ομιλία. Τα παιδιά με ΔΕΠΥ κινούν τα χέρια και τα πόδια τους νευρικά, στριφογυρνούν στη θέση τους ή σηκώνονται στην τάξη χωρίς να πάρουν την άδεια.
Επιπλέον, μιλούν πολύ, συχνά μουρμουρίζουν ή κάνουν περίεργους θορύβους. Ηρεμούν μόνο μετά από έντονη πίεση των άλλων ή όταν εξαντλούνται σωματικά.
Μεγαλύτερο ποσοστό των παιδιών με ΔΕΠΥ φαίνεται να αντιμετωπίζει δυσκολία συντονισμού των κινήσεων. Ως εκ τούτου, τα παιδιά αυτά συχνά υστερούν στις αθλητικές δραστηριότητες, είναι άγαρμπα ή σκοντάφτουν όταν περπατούν.
Ο φτωχός συντονισμός καθιστά πολλά από αυτά τα παιδιά ευάλωτα σε ατυχήματα.
Προβλήματα παρουσιάζονται, επίσης, στη λεπτή κινητικότητα. Έτσι είναι πιθανόν να δυσκολεύονται στη ζωγραφική, στη γραφή, στο δέσιμο των παπουτσιών ή στο κούμπωμα των ρούχων.
Σχετικές έρευνες έδειξαν ότι υπάρχει καθυστέρηση στην έναρξη του λόγου σε παιδιά με ΔΕΠΥ σε ποσοστό 6-35%, ένω 10-54% των παιδιών αυτών αντιμετωπίζει δυσκολία στον προφορικό λόγο.
Το σχολείο ίσως να αποτελεί τον τομέα στον οποίο τα παιδιά με ΔΕΠΥ αντιμετωπίζουν τη μεγαλύτερη δυσκολία.
Οι ασθενείς με ΔΕΠΥ αντιμετωπίζουν συχνά προβλήματα στον ύπνο. Ο ύπνος τους είναι ανεπαρκής και χαμηλής ποιότητας. Τα παιδιά με ΔΕΠΥ δυσκολεύονται να κοιμηθούν το βράδυ και να ξυπνήσουν το πρωί, καθώς και ότι αυτές οι δυσκολίες παρατηρούνται από τη βρεφική ηλικία. Επίσης, κοιμούνται λιγότερο και εμφανίζουν περισσότερες ενοχλήσεις κατά τη διάρκεια του ύπνου σε σχέση με τους συμμαθητές τους. Ως εκ τούτου, ασθενείς με ΔΕΠΥ παρουσιάζουν υπερβολική υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Οι Αμερικανοί ερευνητές επικέντρωσαν τις έρευνες τους στην περιοχή της Καλιφόρνια εξετάζοντας κυρίως γυναίκες μεξικανικής καταγωγής που απασχολούνταν σε αγροτικές εργασίες.
Στις ΗΠΑ κυκλοφορούν ελεύθερα στο εμπόριο περισσότεροι από 40 τύποι οργανοφωσφορικών παρασιτοκτόνων.
Πηγή: Ελευθεροτυπία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου