Ιδιότροπα, κακομαθημένα, εγωκεντρικά, μοναχικά, προνομιούχα... Είναι μόνο μερικά από τα επίθετα που συχνά αποδίδονται στα μοναχοπαίδια. Οι ειδικοί εξηγούν ότι τα μοναχοπαίδια, αν και έχουν ιδιαιτερότητες, αφού στην ουσία συναναστρέφονται κυρίως με ενηλίκους, εξαρτούν τη συμπεριφορά τους από τους γονείς και τον τρόπο με τον οποίο ανατρέφονται.Είναι γεγονός ότι αυξάνεται τα τελευταία χρόνια ο αριθμός των ζευγαριών που επιλέγουν συνειδητά να αποκτήσουν μόνο ένα παιδί. Οι λόγοι ποικίλλουν, αλλά ο βασικότερος όλων είναι ο οικονομικός. «Τα πάντα εξαρτώνται από τη στάση των γονιών. Τα μοναχοπαίδια δεν μεγαλώνουν με κάποιο άλλο συνομήλικο άτομο και αυτή είναι η πιο σημαντική διαφορά που έχουν από άλλα παιδιά.
Βρίσκονται μόνιμα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των γονιών τους και μαθαίνουν από νωρίς να συναλλάσσονται κυρίως με ενηλίκους. Ο τρόπος που τα μεγαλώνουν οι γονείς είναι καθοριστικός. Τα μοναχοπαίδια δεν είναι απαραίτητα τα κακομαθημένα παιδιά», τονίζει η Αλεξάνδρα Καππάτου, ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος.
«Από τη στιγμή που δεν έχουν μάθει να συναναστρέφονται με παιδιά της ηλικίας τους, αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν μάθει να μοιράζονται εύκολα. Κάποια δυσκολεύονται ακόμα και να προσαρμοστούν με συνομήλικα παιδιά. Από την άλλη πλευρά, παρατηρούμε ότι στα περισσότερα μοναχοπαίδια υπάρχει έντονη ανάγκη για κοινωνικοποίηση και αναζητούν την επαφή, με αποτέλεσμα να γίνονται πολύ κοινωνικά», συμπληρώνει η Αλεξάνδρα Καππάτου.
Μάθημα ζωής
«Προτείνω στους γονείς να τα φέρνουν σε επαφή με άλλα παιδιά. Είναι προτιμότερο το μοναχοπαίδι να πάει στον παιδικό σταθμό κι ας υπάρχει π.χ. η λύση της γιαγιάς. Ο παιδικός σταθμός είναι μάθημα ζωής. Τα παιδιά μαθαίνουν να μην είναι το επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Επίσης, σημαντικό είναι να γνωρίζουν ότι στη ζωή υπάρχουν δύο ρόλοι. Κερδίζω, χάνω. Να μάθουν και να χάνουν».
Οι γονείς πρέπει να επιδιώκουν:Το μοναχοπαίδι τους να έρχεται συχνά σε επαφή με συνομήλικα παιδιά.
Να το εντάσσουν από νωρίς σε κάποια ομάδα προσχολικής εκπαίδευσης.
Να του αναθέτουν διάφορες πρωτοβουλίες και να του δίνουν ευθύνες.
Να το βοηθάνε να διατηρεί την παιδικότητά του.
Να συνεχίσουν να έχουν τη ζωή τους με τον σύντροφό τους.
Να μη διακόπτουν τις δραστηριότητες που έχουν με το σύντροφό τους για να μένουν συνέχεια με το παιδί.
Οι γονείς να αποφεύγουν:Να αισθάνονται ότι το παιδί τους είναι το κέντρο της ύπαρξής τους.
Να του παρέχουν αλόγιστα υλικά αγαθά.
Να το φέρνουν σε επαφή μόνο με ενηλίκους.
Να το υπερπροστατεύουν.
Να του δημιουργούν, άθελά τους, ενοχές.
Το παιχνίδι και ο ρόλος του κατοικίδιου
Σύμφωνα με επιστημονικές παρατηρήσεις, τα μοναχοπαίδια συνήθως εκδηλώνουν την τεράστια ανάγκη τους να παίξουν. Γι΄ αυτό ενώ έχουν μάθει να παίζουν μόνα, συχνά αναζητούν το παιχνίδι με άλλα παιδιά. Οι γονείς λοιπόν πρέπει να τους δίνουν ευκαιρία. Χαρακτηριστικό είναι το ότι τα μοναχοπαίδια πολλές φορές ζητούν από τους γονείς τους κατοικίδια ζώα με τα οποία αναπτύσσουν ιδιαίτερη σχέση συντροφικότητας.
Οι στενοί φίλοι παίζουν σημαντικό ρόλοΤα περισσότερα μοναχοπαίδια έχουν έμφυτη την ανάγκη να αναζητήσουν επαφές με συνομήλικα παιδιά. Αν όμως ο γονιός είναι προσκολλημένος πάνω τους και δεν τους επιτρέπει να αφομοιωθούν σε μια παρέα, τα σχολιάζει ή έχει υπερβολικές προσδοκίες, τελικά τα παρεμποδίζει. Ως αποτέλεσμα εκείνα δεν αισθάνονται καλά και μετατρέπονται σε «θύματα» άλλων παιδιών ή αισθάνονται μόνιμα ανικανοποίητα χωρίς να μπορούν να προσαρμοστούν. «Οσο μεγαλώνουν τα μοναχοπαίδια έχουν μια εξαιρετική ικανότητα και γίνονται δημοφιλή, είναι συνήθως αρχηγοί και επειδή αντιλαμβάνονται το πρόβλημα, της μοναξιάς, έχουν ικανότητα στο να συναθροίζουν τους άλλους γύρω τους. Εχουν την τάση να κάνουν κολλητούς φίλους. Η φιλία στα μοναχοπαίδια παίζει σημαντικό ρόλο, αφού τα ίδια γίνονται πιστοί φίλοι. Και από την άλλη πλευρά, οι φίλοι τους παρέχουν την ασφάλεια που χρειάζονται. Βέβαια, όλα αυτά μπορούν να αντιστραφούν αν υπάρχει ένα οικογενειακό πλαίσιο υπερπροστατευτικό έως ευνουχιστικό για την ανάπτυξη του παιδιού», τονίζει η ψυχολόγος, Αλεξάνδρα Καππάτου.
Να το εντάσσουν από νωρίς σε κάποια ομάδα προσχολικής εκπαίδευσης.
Να του αναθέτουν διάφορες πρωτοβουλίες και να του δίνουν ευθύνες.
Να το βοηθάνε να διατηρεί την παιδικότητά του.
Να συνεχίσουν να έχουν τη ζωή τους με τον σύντροφό τους.
Να μη διακόπτουν τις δραστηριότητες που έχουν με το σύντροφό τους για να μένουν συνέχεια με το παιδί.
Οι γονείς να αποφεύγουν:Να αισθάνονται ότι το παιδί τους είναι το κέντρο της ύπαρξής τους.
Να του παρέχουν αλόγιστα υλικά αγαθά.
Να το φέρνουν σε επαφή μόνο με ενηλίκους.
Να το υπερπροστατεύουν.
Να του δημιουργούν, άθελά τους, ενοχές.
Το παιχνίδι και ο ρόλος του κατοικίδιου
Σύμφωνα με επιστημονικές παρατηρήσεις, τα μοναχοπαίδια συνήθως εκδηλώνουν την τεράστια ανάγκη τους να παίξουν. Γι΄ αυτό ενώ έχουν μάθει να παίζουν μόνα, συχνά αναζητούν το παιχνίδι με άλλα παιδιά. Οι γονείς λοιπόν πρέπει να τους δίνουν ευκαιρία. Χαρακτηριστικό είναι το ότι τα μοναχοπαίδια πολλές φορές ζητούν από τους γονείς τους κατοικίδια ζώα με τα οποία αναπτύσσουν ιδιαίτερη σχέση συντροφικότητας.
Οι στενοί φίλοι παίζουν σημαντικό ρόλοΤα περισσότερα μοναχοπαίδια έχουν έμφυτη την ανάγκη να αναζητήσουν επαφές με συνομήλικα παιδιά. Αν όμως ο γονιός είναι προσκολλημένος πάνω τους και δεν τους επιτρέπει να αφομοιωθούν σε μια παρέα, τα σχολιάζει ή έχει υπερβολικές προσδοκίες, τελικά τα παρεμποδίζει. Ως αποτέλεσμα εκείνα δεν αισθάνονται καλά και μετατρέπονται σε «θύματα» άλλων παιδιών ή αισθάνονται μόνιμα ανικανοποίητα χωρίς να μπορούν να προσαρμοστούν. «Οσο μεγαλώνουν τα μοναχοπαίδια έχουν μια εξαιρετική ικανότητα και γίνονται δημοφιλή, είναι συνήθως αρχηγοί και επειδή αντιλαμβάνονται το πρόβλημα, της μοναξιάς, έχουν ικανότητα στο να συναθροίζουν τους άλλους γύρω τους. Εχουν την τάση να κάνουν κολλητούς φίλους. Η φιλία στα μοναχοπαίδια παίζει σημαντικό ρόλο, αφού τα ίδια γίνονται πιστοί φίλοι. Και από την άλλη πλευρά, οι φίλοι τους παρέχουν την ασφάλεια που χρειάζονται. Βέβαια, όλα αυτά μπορούν να αντιστραφούν αν υπάρχει ένα οικογενειακό πλαίσιο υπερπροστατευτικό έως ευνουχιστικό για την ανάπτυξη του παιδιού», τονίζει η ψυχολόγος, Αλεξάνδρα Καππάτου.
Πηγή: Έθνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου