Η χρυσή ευκαιρία για την προσβασιμότητα

Το πρόσφατο σχέδιο νόμου που επιχειρεί να αγγίξει κρίσιμα πολεοδομικά ζητήματα όπως “ταυτότητα κτιρίων, αυθαίρετες υπερβάσεις δόμησης και αλλαγές χρήσης”, δίδει την δυνατότητα να υπάρξει επιτέλους και στην χώρα μας ολοκληρωμένη στρατηγική παρέμβαση σε ότι αφορά το μείζον ζήτημα της προσβασιμότητας των κτιριακών κατασκευών.

Την παραπάνω δυνατότητα αναδεικνύει η συνομοσπονδία ΑμεΑ, μη διστάζοντας σε επιστολή της προς την αρμόδια υπουργό Τ. Μπιρμπίλη να χαρακτηρίσει το σχέδιο νόμου ως “χρυσή ευκαιρία” για την διασφάλιση της οριζόντιας και κατακόρυφης προσβασιμότητας στα ΑμεΑ μιάς σειράς κτιρίων. Η συνομοσπονδία προτείνει στην Τ. Μπιρμπίλη να εντάξει στις αυθαίρετες υπερβάσεις δόμησης και τις αυθαιρεσίες που προκύπτουν από τη μη εφαρμογή της περί προσβασιμότητας υφιστάμενης νομοθεσίας.

Συγκεκριμένα, όλες τις αυθαιρεσίες που προκύπτουν από τη μη συμμόρφωση με τις απαιτήσεις του άρθρου 28 του Ν.2831/2000 «Τροποποίηση των διατάξεων του Ν.1577/1985 “Γενικός Οικοδομικός Κανονισμός” και άλλες πολεοδομικές διατάξεις», το οποίο (άρθρο 28) επιβάλλει τη διασφάλιση της οριζόντιας και κατακόρυφης προσβασιμότητας στα άτομα με αναπηρία μίας σειράς κτιρίων. 

Το “δια ταύτα” της πρότασης της συνομοσπονδίας ΑμεΑ, ξεδιπλώνεται σε τέσσερις αλληλοσυμπληρωματικούς άξονες: 

1)Την άμεση θέσπιση της μελέτης προσβασιμότητας για όλα τα κτίρια, στα οποία αναφέρεται το προαναφερόμενο άρθρο 28 του Ν.2831/2000, προκειμένου να εκδοθεί οικοδομική άδεια.

2)Τη συμπερίληψη στην «ταυτότητα του κτιρίου» όλων των απαραίτητων στοιχείων που θα αποδεικνύουν την προσβασιμότητα αυτού.

3)Τη συμπερίληψη του ελέγχου για την τήρηση των υποχρεώσεων που πηγάζουν από το ΓΟΚ για την οριζόντια και κατακόρυφη προσβασιμότητα στα άτομα με αναπηρία κάθε κτιρίου, που συμπεριλαμβάνεται στις κατηγορίες που μνημονεύει το άρθρο 28 του Ν.2831/2000.

4)Την αξιοποίηση μέρους των προστίμων διατήρησης αυθαίρετων υπερβάσεων δόμησης και αλλαγής χρήσεων για τη δρομολόγηση δράσεων αποκατάστασης της προσβασιμότητας υφιστάμενων κτιριακών υποδομών και εξωτερικών κοινόχρηστων υποδομών των πόλεων στα άτομα με αναπηρία.

Ο τέταρτος άξονας έχει εξέχουσα – όχι μόνο πρακτική αλλά και συμβολική – σημασία. Απενοχοποιεί τον μονοδιάστατο εισπρακτικό χαρακτήρα της νομοθετικής παρέμβασης, την εμπλουτίζει εξ’ αντικειμένου με αναπτυξιακή δυναμική. Μάλιστα δε με το είδος εκείνο της ανάπτυξης (το χιλιο-υμνημένο) που εμπεριέχει και την λεγόμενη κοινωνική ευθύνη/ευαισθησία. Ο λόγος πλέον στην αρμόδια υπουργό.

Πηγή: Ελευθεροτυπία