Η βία που εκδηλώνεται μεταξύ των ανηλίκων και δη σε παιδιά δημοτικού, δεν είναι φαινόμενο των καιρών και δεν οφείλεται σε εξωγενείς παράγοντες, όπως συνήθως υποθέτουν οι μη ειδικοί.
Η ψυχική υγεία των παιδιών είναι μια λεπτή ισορροπία πολλών παραγόντων. Μαθησιακές δυσκολίες, προβλήματα ένταξης στο σχολείο, στο οικογενειακό περιβάλλον κλπ. Πολύ συχνά οι γονείς δεν έχουν μερίδιο της ευθύνης και οφείλεται αποκλειστικά στο παιδί, εξηγεί η Κατερίνα Τσούρα, παιδοψυχίατρος.
Η έξαρση του φαινομένου, πιθανότατα αντανακλά την ευκολία δημοσιοποίησης τους μέσω των κοινωνικών δικτύων. Παλαιότερα δεν ήταν εύκολα ανιχνεύσιμο.
Το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί κάποιοι προσφεύγουν στην βία. «Η βία πάντα ασκεί σαγήνη στους νέους που μέσω της άσκησης της αναζητούν ένα ρόλο στην κοινωνία», απαντά η κ. Τσούρα.Ενίοτε οι γονείς αρνούνται να αποδεχθούν την προβληματική συμπεριφορά των παιδιών τους.
Η αναζήτηση βοήθειας δεν αρκεί, γιατί έρχεται εκ των υστέρων. Επίσης, η δημοσιοποίηση πράξεων βίας από τους ίδιους τους δράστες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δείχνει πως δεν έχουν τύψεις, δεν έχουν ενσυναίσθηση και δηλώνουν υπερήφανοι για τις πράξεις τους. Η όποια εκ των υστέρων δήλωση μεταμέλειας δεν σημαίνει παρά την προσπάθεια να αποφύγουν τις συνέπειες των πράξεών τους, επικαλούμενοι το νεαρό της ηλικίας, προβλήματα στο στενό περιβάλλον κ.ο.κ.. Εκείνοι που μπορούν να αποφανθούν για τέτοιες περιπτώσεις είναι μόνο επιστήμονες του ιατρικού κλάδου, που έχουν μελετήσει ανατομικά τον εγκέφαλο. Οι λοιποί είναι για συζητήσεις σε τηλεοπτικά παράθυρα.
Η πρώτη αλληλουχία του ανθρώπινου γονιδιώματος δημοσιεύτηκε πριν από είκοσι χρόνια. Άλλαξε την επιστήμη για πάντα και βοήθησε στην κατανόηση της εξελικτικής ιστορίας του ανθρώπου. Δεν ανακαλύψαμε μόνο την προγονική μας ιστορία. Ανακαλύψαμε πώς εμπλέκονται τα γονίδια στις ασθένειες. Τα τελευταία χρόνια των μελετών, βρέθηκαν τα γονίδια που σχετίζονται με την σχιζοφρένεια. Εάν αυτά είναι κατεστραμμένα, ο κίνδυνος σχιζοφρένειας είναι τεράστιος. Η εικόνα δεν παραπέμπει αναγκαστικά στην ταινία “Στον εφιάλτη στον δρόμο με τις λεύκες”. Εάν η φιγούρα του κατά συρροή δολοφόνου γοητεύει το Χόλλυγουντ, οι περισσότεροι ψυχοπαθείς δεν είναι δολοφόνοι. Βρίσκονται ανάμεσα στο πλήθος και είναι πολύ περισσότεροι από όσο φανταζόμαστε, εξηγεί ο Αμερικανός νευροεπιστήμονας Τζέιμς Φάλον (James Fallon), μέσω ενός ντοκιμαντέρ με τίτλο “Is there a psychopath in us?”, που προβλήθηκε την περασμένη εβδομάδα από το ARTE.[1]
Χειρισμός, παρενόχληση, ψέματα, ψυχικός έλεγχος, αναισθησία, επιθετικότητα, βία κλπ είναι μερικές από τις εκφάνσεις της ψυχοπάθειας που διαπιστώνονται σε έναν ενήλικα, αλλά ανιχνεύονται από την παιδική του ηλικία. Αυτό που ο Άντλερ (Alfred Adler) περιέγραψε «η απόλυτη υπεροχή της θέλησης για εξουσία… ο φανταστικός σκοπός για την απόκτηση εξουσίας, που αγωνίζεται για υπεροχή, ωθούμενος κυρίως από σύνδρομα κατωτερότητας.[2]
Ενίοτε λέγεται από ζωόφιλους πως εκείνοι που κακοποιούν τα ζώα είναι περισσότερο πιθανό να ενεργήσουν κακοποιητικά και βίαια εναντίον των ανθρώπων, λησμονώντας ή μη γνωρίζοντας προφανώς την αγάπη του Λένιν για τις γάτες και του Χίτλερ για τα σκυλιά. Η εκδήλωση βίας δεν ορίζεται βάση φύλων, φυλών, ζωόφιλων, μορφωμένων, κλπ..
Η πρόληψη του φαινομένου σημαίνει γενικότερη επισκόπηση και αναθεώρηση του τρόπου ανατροφής και ζωής των παιδιών, αλλά και των ίδιων των κοινωνιών, που εκτρέφουν τέτοιες συμπεριφορές. Όσον αφορά στο τι τις προκαλεί, το θέμα θα απαντηθεί, ελπίζεται σύντομα, μέσω των γονιδίων και της νευροεπιστήμης. Έως τότε οι λύσεις μπορούν να είναι προληπτικές. Λαμβάνοντας αποφάσεις και προωθώντας πολιτικές, που εκ πρώτης όψεως δείχνουν ριζοσπαστικές και κάποιοι τις βαφτίζουν προοδευτικές, προετοιμάζονται οι στρατιές της απανθρωποιημένης και αποηθικοποιημένης κοινωνίας του μέλλοντος, εγωπαθών, βολονταριστών, ασύστολων και άνευ συνειδήσεως ανθρώπινων όντων. Ο 20ος αιώνας έζησε την φρίκη της βίας εναντίον ανίσχυρων “υπανθρώπων” και “πρώην ανθρώπων”. Ουδείς θέλει μια επανάληψη στον 21οαι, τον περισσότερο εξελιγμένο τεχνολογικά.
[1] ARTE, Y a-t-il un psychopathe en nous?, https://www.youtube.com/watch?v=KplT_g4Cngk&t=7s
[2] The Individual Psychology of Alfred Adler- A Systematic Presentation in Selections from His Writings, 1964, σσ. 45- 55, 101- 102, 112.
Πηγή: ertnews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου