Στο δεύτερο μάθημα η εκπαιδευτικός έρχεται αποφασισμένη να τα καταφέρει: χαρτόνι με όλα τα ονόματα των παιδιών στερεώνεται στον τοίχο. «Με μαρκαδόρο, στο τέλος κάθε μαθήματος, θα σημειώνουμε χαμογελαστό προσωπάκι σε όσους δεν κάνουν φασαρία και προσέχουν. Όποιο παιδί έχει τόσες φατσούλες όσες και τα μαθήματα, θα πάρει ένα δώρο τα Χριστούγεννα.» Στο τέλος της ώρας ήδη το «βαρύ πυροβολικό» της τάξης που προκαλεί πανικό κάθε ώρα είχε μείνει εκτός συναγωνισμού, έχοντας χάσει την πρώτη του φατσούλα.
Η ευκαιρία για να κερδίσουν το πολυπόθητο δωράκι χάθηκε και μαζί χάθηκε και οποιαδήποτε διάθεση για να συμπεριφερθούν με κατάλληλο και αποδεκτό για την σχολική τάξη τρόπο. Ας μην σταθούμε στο κατά πόσο είναι σωστό και αποτελεσματικό να προσπαθούμε να κερδίσουμε την προσοχή, το ενδιαφέρον και την σωστή συμπεριφορά των παιδιών χρησιμοποιώντας υλικές ανταμοιβές και ας σταθούμε στον τρόπο χρήσης τους : θα πρέπει οι μαθητές ανά πάσα στιγμή να μπορούν να «ξαναμπούν στο παιχνίδι», να έχουν την δυνατότητα δηλαδή να κερδίσουν το δωράκι τους «διορθώνοντας» την συμπεριφορά τους. Μόνο έτσι έχει νόημα η όλη μας προσπάθεια.
Αντί για δώρο στους μαθητές που θα είναι σε ΚΑΘΕ μάθημα ήσυχοι, μπορούμε να βάλουμε άλλο κριτήριο: πχ οι 10 μαθητές με τις περισσότερες φατσούλες ή σε όποιον έχει συγκεκριμένο ποσοστό φατσούλες (πχ να έχει πάρει φατσούλα στο 70% των μαθημάτων που έγιναν).
Είναι πολύ σημαντικό να ξέρουμε από την αρχή τι θέλουμε να πετύχουμε και πώς μπορεί να λειτουργήσει το σύστημα που χρησιμοποιούμε. Γιατί πολλές φορές αντί να λύσουμε τα προβλήματά μας και να ηρεμήσουμε, μπαίνουμε σε μεγαλύτερους μπελάδες.
Ιωάννα Αγγέλου
Ειδική Παιδαγωγός - Νηπιαγωγός
MEd - Μεταπτυχιακό Δίπλωμα στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου