Λανθασμένοι χειρισμοί, απουσία οργάνωσης, άγχος και μια σειρά από προσωπικές ανασφάλειες μας οδηγούν σε σπασμωδικές κινήσεις που καθιερώνουν για το πρωτάκι μας μια ρουτίνα και ένα κλίμα διαβάσματος που σίγουρα δεν βοηθά κανένα. Τι μπορούμε να κάνουμε για να πάνε όλα καλά; Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε το πρωτάκι μας αποτελεσματικά;
1) Μην αντιμετωπίζετε το σχολείο σαν αναγκαίο κακό. Εκφράσεις του τύπου: «Έλα να τελειώνουμε για να είσαι ελεύθερος μετά» ή «Θέλεις δεν θέλεις θα διαβάσεις. Και εγώ δεν θέλω να πηγαίνω στην δουλειά, αλλά πρέπει» σίγουρα δεν βοηθάνε το παιδί να δει το σχολείο σαν ένα αναπόσπαστο, ευχάριστο και δημιουργικό κομμάτι της ζωής του. Καθίστε δίπλα του με ενθουσιασμό και ζητήστε του να σας δείξει τι έμαθε, τι έκανε. Ρωτήστε το τι ανυπομονεί να κάνει την επόμενη μέρα στο σχολείο, τι του άρεσε πιο πολύ εκεί...
2) «Ο χρόνος δεν είναι χρήμα» και σίγουρα δεν πρέπει να τελειώσουν όλα μέσα σε 10 λεπτά από την στιγμή που θα καθίσετε να διαβάσετε. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία όταν αγχώνουμε το παιδί μας, πιέζοντάς το να γράφει πιο γρήγορα, να βάζει και να βγάζει σε δευτερόλεπτα τα βιβλία του από την τσάντα, να καταλαβαίνει τα πάντα με την πρώτη. Δεν κάνουμε διαγωνισμό ταχύτητας. Κάντε διαλείμματα, ακούστε με υπομονή τις ερωτήσεις και τις ιστορίες του παιδιού, ενθαρρύνετέ το να συνδυάσει όσα έμαθε με αυτά που ήξερε πριν... Μάθετέ το να σκέφτεται αυτά που διδάσκεται. Ναι, συνήθως ο χρόνος είναι περιορισμένος και εσείς πολύ κουρασμένοι. Μετά από μια δύσκολη μέρα στη δουλειά έχετε και το διάβασμα και το συμμάζεμα του σπιτιού. Με το να βιάζεστε όμως στην πραγματικότητα χάνετε χρόνο. Και μπορεί τις πρώτες μέρες να τελειώνετε πολύ πιο γρήγορα από τα άλλα παιδιά, όσο περνάει ο καιρός ωστόσο θα φαίνονται οι αρνητικές συνέπειες αυτής της βιαστικής και επιφανειακής προσέγγισης της ύλης και του τρόπου μελέτης.
3) «Το παιδί πρέπει να μάθει να διαβάζει μόνο του». Πολύ σωστά. Με έμφαση στη λέξη «να μάθει». Και πρέπει να του το διδάξουμε εμείς. Σίγουρα αυτό δεν σημαίνει ότι από τις πρώτες μέρες το αφήνουμε μόνο του στο δωμάτιο και εμείς κάνουμε κάτι άλλο. Το να μάθει κανείς να διαβάζει σωστά και αποδοτικά μόνος του, είναι μια διαδικασία χρόνων διακριτικής αλλά ουσιαστικής παρουσίας και υποστήριξής μας. Πρέπει να καλλιεργήσουμε όλες τις απαραίτητες δεξιότητες στο παιδί και αυτό θέλει υπομονή και χρόνο.
4) Να έχετε υπομονή. Πολλές φορές το άγχος και η πίεση που νιώθουμε από τις πολλές υποχρεώσεις μας, έχουν σαν αποτέλεσμα να ξεσπάμε με φωνές και νεύρα σε κάθε λάθος ερώτηση του παιδιού μας. Είναι προτιμότερο να κάνετε ένα διάλειμμα εξηγώντας στο παιδί ότι αισθάνεστε κουρασμένοι και να αρχίσετε μετά το διάβασμα. Και πιο αποδοτικό θα είναι και θα αποφύγετε να κάνετε και να πείτε πράγματα για τα οποία θα μετανιώσετε αργότερα.
5) Κανείς δεν γεννήθηκε τέλειος. Μην αγχώνεστε αν τα γράμματα του παιδιού σας δεν είναι τέλεια. Αν κάνει λάθη. Αν αργεί να καταλάβει κάποια πράγματα. Αν οι ζωγραφιές του μοιάζουν πιο πολύ με μουτζουρίτσες. Η μάθηση είναι μια διαδικασία μεγάλη. Αρχίζουμε από κάτι που δεν ξέρουμε ή δεν κάνουμε καλά και σιγά – σιγά, με προσπάθεια, τα καταφέρνουμε. Πόσο αποθαρρυντικό είναι για ένα παιδί να ακούει συνέχεια παρατηρήσεις για όσα δεν κάνει καλά; Να βάζει τα δυνατά του για να σας κάνει χαρούμενους και να του γυρίζετε το τετράδιο με σκισμένο φύλλο ή λέγοντάς του «Σβήστα όλα. Ξανά». Επαινέστε το παιδί για κάτι καλό που έκανε. Φροντίστε οι διορθώσεις σας να έχουν πάντα μέτρο και να γίνονται με διακριτικό τρόπο. Ας μην είναι όλα τα γράμματα τέλεια. Εστιάστε στο «α» και ζητήστε το να το γράψει πιο καθαρά. Κάθε φορά διορθώνετε κάτι μικρό.
6) Μην κάνετε εσείς τις εργασίες του. Είναι προτιμότερο να πάει στο σχολείο με μια μισοτελειωμένη, κακή δική του δουλειά παρά με μια τέλεια δική σας. Κάνοντας εσείς τις ασκήσεις, του περνάτε το μήνυμα ότι δεν είναι αρκετά καλό και του καταρρακώνετε την αυτοπεποίθηση. Του διδάσκετε ότι πρέπει κανείς να παραδίδει μόνο τέλειες δουλειές και του μαθαίνετε να φοβάται το λάθος. Του δείχνετε μια εύκολη λύση που δεν απαιτεί προσωπικό κόπο και τέλος δίνετε μια τελείως λανθασμένη εικόνα στον εκπαιδευτικό που δεν μπορεί να διαπιστώσει τις αδυναμίες και τις δυσκολίες του παιδιού σας.
7) Μάθετε στο παιδί σας να μην φοβάται τα λάθη και να ρωτάει όταν δεν καταλαβαίνει κάτι. Αυτός άλλωστε δεν είναι και ο ρόλος του σχολείου; Πολλές φορές βέβαια, άλλα λέμε και άλλα δείχνουμε με τον τρόπο μας. Αν αντιδράμε έντονα σε κάθε λάθος, αν μαλώνουμε το παιδί που δεν κατάλαβε αυτό που του εξηγήσαμε, αν αποδίδουμε κάθε ερώτηση σε έλλειψη προσοχής και ενδιαφέροντος, τότε η φράση «όταν έχεις απορία να ρωτάς τον δάσκαλο» μάλλον δεν έχει καμία αξία, όσες φορές και αν την πούμε.
8) Μην συγκρίνετε το παιδί σας με άλλα παιδιά και πανικοβάλεστε. Υπάρχουν παιδιά που προχωρούν γρήγορα, παιδιά που προχωρούν με πιο αργούς ρυθμούς και παιδιά που έχουν ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και θα χρειαστούν επιπλέον εξειδικευμένη βοήθεια. Κάθε δυσκολία στο σχολείο δεν σημαίνει ότι το παιδί δεν προσπαθεί πολύ, δεν παίρνει τα γράμματα ή ότι έχει μαθησιακές δυσκολίες. Σίγουρα, είναι αναπόφευκτο το άγχος όταν το παιδί σας δεν τα καταφέρνει ενώ οι συμμαθητές του φαίνεται να μην έχουν δυσκολίες. Συζητήστε με τον εκπαιδευτικό του χωρίς να τον κατηγορείτε ή να φέρνετε την απόλυτη καταστροφή. Δείξτε του ότι είστε ανοιχτοί στις προτάσεις του ή στο ενδεχόμενο μιας αξιολόγησης για να διαπιστωθεί αν το παιδί έχει κάποιες ιδιαίτερες δυσκολίες και χρειάζεται εξειδικευμένη βοήθεια. Δημιουργήστε μια ειλικρινή σχέση με τον εκπαιδευτικό, έτσι ώστε να αισθάνεται ότι μπορεί να σας μιλάει ελεύθερα για τους προβληματισμούς του.
9) Προσεγγίστε την ύλη του σχολείου με ουσιαστικό και μη επιφανειακό τρόπο. Το να γράψει το παιδί σας σε μια ολόκληρη σελίδα τετραδίου τον αριθμό 1 δεν σημαίνει και ότι το έμαθε. Βρείτε διασκεδαστικούς τρόπους για να διδάσκετε σε βάθος τα πράγματα, όχι μέσα από συνεχείς επαναλήψεις με τα ίδια υλικά, αλλά με ποικίλους τρόπους και δραστηριότητες που θα το βοηθήσουν να το κατανοήσει πραγματικά. Όχι, δεν αναφερόμαστε στην αγορά βιβλίων του εμπορίου που κυκλοφορούν με φύλλα εργασίας παρόμοια με εκείνα του σχολικού βιβλίου. Εκμεταλλευτείτε μαγνητικά γραμματάκια, πλαστελίνη, κόλλες και όσπρια, παίξτε παιχνίδια θησαυρού με αριθμούς και γράμματα, ψαρέψτε μαγνητικά καρτελάκια, βρείτε στο αμάξι όσες περισσότερες λέξεις μπορείτε από «α», γράψτε στο χώμα και στο αλεύρι, κάντε κουλουράκια και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε! Το μικρό παιδί δεν μαθαίνει μόνο από τετράδια και βιβλία. Μαθαίνει κυρίως μέσα από το παιχνίδι, τη δράση...
Ας κάνουμε το σχολείο αυτό που πραγματικά πρέπει να είναι: παράθυρο σε έναν άλλο κόσμο, απόλαυση...
Εαν έχετε οποιαδήποτε απορία, είστε αγχωμένοι/ες για τη σχολική χρονιά και θέλετε να συζητήσετε συγκεκριμένους προβληματισμούς σας, επικοινωνήστε μαζί μας είτε με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (kea.ang@otenet.gr και angelou.kea@gmail.com), με μήνυμα στη σελίδα μας στο facebook ή στη φόρμα επικοινωνίας εδώ στο ιστολόγιο.
Ιωάννα Αγγέλου
Ειδική παιδαγωγός - νηπιαγωγός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου