Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2015

Ένας καταπληκτικός μπαμπάς μεταμορφώνει αναπηρικά αμαξίδια σε απίθανα οχήματα

Το 2008 ο Ryan Weimer ρώτησε το γιο του Keaton, ο οποίος πάσχει από μυϊκή δυστροφία και βρίσκεται καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο, τι θέλει να ντυθεί στο Halloween. «Πειρατής» του απάντησε. Και κάπως έτσι ξεκίνησε η υλοποίηση μιας ιδέας που από ένα απλό «δώρο» ενός μπαμπά στο γιο του έφτασε σήμερα να δίνει χαρά σε δεκάδες άλλα παιδιά που αντιμετωπίζουν κινητικά προβλήματα. 


Η μη κερδοσκοπική εταιρία Magic Wheelchair, που ίδρυσε ο Ryan Weimer στο Όρεγκον, ασχολείται τα τελευταία χρόνια με την κατασκευή κοστουμιών για παιδιά που χρησιμοποιούν αναπηρικά αμαξίδια «ντύνοντας» όχι μόνο τα παιδιά, αλλά ολόκληρο το αμαξίδιο. 

Ο Ryan Weimer είναι νοσηλευτής και μαζί με τη γυναίκα του Lana έχουν πέντε παιδιά, τρία εκ των οποίων πάσχουν από μυϊκή δυστροφία. Η προσπάθεια που κάνει, σύμφωνα με τον ίδιο, δεν έχει μόνο στόχο να δώσει χαρά σε αυτά τα παιδιά, αλλά και να επικοινωνήσει αυτήν την ασθένεια στον κόσμο. «Είναι το δικό μας Ice Bucket Challenge» σχολιάζει στο site του. 

Οι κατασκευές όμως κοστίζουν. Γι' αυτό ο ίδιος καλεί μέσω του site του σε δωρεές. Ο αρχικός στόχος ήταν τα 15.000 δολάρια- λεφτά αρκετά για 5 «κοστούμια». Τελικά μάζεψε 25.000 και συνεχίζει, έχοντας φτάσει σήμερα να εκτελεί παραγγελίες από ολόκληρο τον κόσμο. «Υπάρχουν παιδιά σε όλον τον πλανήτη που ονειρεύονται ένα τέτοιο κοστούμι κι εμείς θα κάνουμε τα πάντα για να τους το φτιάξουμε» λέει ο Ryan, που έχει συστήσει ομάδες ανθρώπων που εργάζονται επίσης αφιλοκερδώς μέχρι και 100-200 ώρες την εβδομάδα για ένα κοστούμι. 

«Λατρεύω αυτό που εισπράττω όταν κάνω πραγματικότητα το όνειρο ενός παιδιού» λέει ίδιος στο BuzzFeed News. «Όσο για τα παιδιά μου, μοιάζουν πλέον με σουπερ σταρς, κανείς δεν τα κοιτάζει με λύπηση». 

Φέτος ο Ryan θα κατασκευάσει 8 κοστούμια, μεταξύ των οποίων ένα που θα μοιάζει με το αυτοκινητάκι του Super Mario, ένα σε στυλ Μπομπ Σφουγγαράκη, ένα από την ταινία Frozen της Disney, κι ένα σαν το βανάκι που έχουν τα Χελωνονιντζάκια. 

«Δεν πρόκειται για θεραπεία. Μακάρι να ήμουν τόσο έξυπνος που να μπορούσα να σκεφτώ άτι τέτοιο» προσθέτει ο Ryan. «Είναι όμως θεραπεία για μια μέρα. Βοηθάει τους άλλους να δουν αυτά τα παιδιά μόνο σαν παιδιά, κι όχι σαν κάποιον σε αναπηρικό αμαξίδιο». 


Πηγή: www.lifo.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου