Ο κόσμος είναι το πιο επικίνδυνο μέρος για να ζει ένα παιδί

Της Έλενας Κρητικού στον pathfinder

 

Η παιδική βία μοιάζει να έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας, απλώνεται παντού, σε εμπόλεμες ζώνες, σε πόλεις, στα ίδια τα σπίτια των παιδιών, στα σχολεία. Μωρά, παιδιά, έφηβοι πέφτουν θύματα ξυλοδαρμού, βιασμών, ακόμη και φόνων κάθε πέντε λεπτά σύμφωνα με έκθεση της UNICEF. Σε πολλές χώρες, η βία συναντάται καθημερινά με τη μορφή πολλών προσώπων.

Με τη γέννηση ενός παιδιού, γεννιούνται μαζί και κάποιες μελλοντικές πιθανότητες για τη ζωή του. Η βία εξουδετερώνει αυτές τις πιθανότητες, έχει τη δύναμη να εξαλείφει αστραπιαία κάθε ενδεχόμενο που συνδέεται με το μέλλον. Κάθε πέντε λεπτά, κάπου εκεί έξω, μια οικογένεια χάνει τον γιο ή την κόρη της από διάφορες μορφές βίας. Μέσα σε αυτά τα πέντε λεπτά, η οικογένεια του θύματος και η κοινωνία έχουν αλλάξει για πάντα. Όταν ένα παιδί λοιπόν σκοτώνεται με τη βία, ο κόσμος κάπου τερματίζει. 

Σύμφωνα με έκθεση της UNICEF, η οποία προκαλεί έκπληξη, ένα παιδί σκοτώνεται κάθε πέντε λεπτά, όπως προαναφέρθηκε, ανά την υφήλιο. Με τίτλο, “Παιδιά σε κίνδυνο: Πράξεις για να σταματήσει η βία εναντίον τους”, η έκθεση δημοσιεύτηκε με αφορμή την έναρξη μιας παγκόσμιας εκστρατείας με τον ίδιο τίτλο. Όσα παιδιά κατορθώνουν να επιβιώσουν, σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας, ζουν υπό τη σκιά και τον φόβο της σωματικής, συναισθηματικής και σεξουαλικής κακοποίησης.

Τα κατάλοιπα της βίας στις παιδικές ψυχές, όπως τονίζεται, διαρκούν όσο μια ζωή. Το στοιχείο που παρουσιάζει ιδιαίτερη ανησυχία είναι πως το 75% των βίαιων θανάτων διαπιστώνεται καθημερινά σε χώρες όπου υπάρχει ειρήνη και όχι σε εμπόλεμες περιοχές. Η εκδήλωση βίας δεν είναι σπάνιο φαινόμενο, μία παροδική έκρηξη στα πιο επικίνδυνα, απομονωμένα και πρωτόγονα σημεία του πλανήτη. Απλώνεται με μορφή επιδημίας μέσα σε σπίτια, σχολεία και δρόμους που έχουν πολιτισμό. 

Περίπου 345 παιδιά κάτω των είκοσι χρονών θα μπορούσαν να πεθαίνουν ημερησίως από τον επόμενο κιόλας χρόνο εκτός κι αν οι κυβερνήσεις αναλάβουν δράση. Τα παιδιά που πέφτουν θύματα βίας αναπτύσσουν εγκεφαλική δραστηριότητα παρόμοια με αυτή των στρατιωτών όταν βρίσκονται στο πεδίο της μάχης και το 1/3 αυτών των παιδιών είναι πολύ πιθανό να παρουσιάσουν διαχρονικά συμπτώματα μετατραυματικού στρες, γεγονός που θυμίζει μία τις πιο γνωστές παθήσεις στρατιωτών μετά τον πόλεμο. 

Όσα παιδιά ζουν υπό συνθήκες φτώχειας είναι πιο πιθανό να δεχτούν βία, σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη. Ένας έφηβος που ζει στη Λατινική Αμερική έχει 70% περισσότερες πιθανότητες να δολοφονηθεί από ένα παιδί που ζει στο Ηνωμένο Βασίλειο, δεδομένου ότι οι άνθρωποι που ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης και φτώχειας γίνονται περισσότερο βίαιοι. Στην Κένυα, σύμφωνα με το Έθνος, ένα στα τρία κορίτσια και ένα στα έξι αγόρια πέφτουν θύματα σεξουαλικής βίας αλλά μόλις το 1% των περιστατικών σεξουαλικής κακοποίησης καταγράφεται από την αστυνομία.

Στη Βραζιλία, σύμφωνα με την επικεφαλής του τμήματος ενημέρωσης του βρετανικού παραρτήματος της UNICEF, Σούζαν Μπίσελ, 15000 έφηβοι έχουν χαθεί εξαιτίας της βίας, ενώ ο αριθμός των παιδιών που πεθαίνουν από ασθένειες, οι οποίες μπορούν να προληφθούν πριν κλείσουν τα πέντε τους χρόνια, έχει μειωθεί από το 2000. Οι θάνατοι από τη βία μάλιστα σε ορισμένες χώρες, καταργούν τα οφέλη που ενδεχομένως έχουν υπάρξει ως προς την πρόληψη των παιδικών θανάτων από ασθένειες ή πείνα”. 

“Αυτή η επιδημική τάση βίας εναντίον των παιδιών τρέφεται από τη σιωπή. Μεγαλώνει όσο είμαστε σιωπηλοί παρατηρητές βίαιων εικόνων και όσο αποδεχόμαστε ότι τα πράγματα είναι μη αναστρέψιμα. Κάθε πέντε λεπτά, κάπου στην υφήλιο, μια οικογένεια χάνει τον γιο ή την κόρη της από τη βία. Αυτό το φαινόμενο δεν παίρνει άλλη ανοχή, πρέπει να σταματήσει”, αναφέρει η Σούζαν Μπίσελ.

Σε έρευνα, με θέμα, “Τα παιδιά βρίσκονται σε όλα τα σημεία του πλανήτη σε κίνδυνο”, αναφέρεται πως στον Καναδά το 14% των μαθητών που πηγαίνουν γυμνάσιο πέφτουν θύματα του ηλεκτρονικού bullying ή μέσω μηνυμάτων, στο Ηνωμένο Βασίλειο, πάνω από 17000 παιδιά μες στο 2013, παραπέμφθηκαν σε ιδρύματα προστασίας και φροντίδας μετά από κακοποίηση, στην Αίγυπτο περίπου 27 εκατομμύρια κορίτσια και γυναίκες δέχτηκαν ακρωτηριασμό των γεννητικών τους οργάνων, στην Αυστραλία, ένας στους δέκα γονείς υποστηρίζουν ότι πρέπει να χτυπούν με ζώνες και παντόφλες τα παιδιά τους για τιμωρία.

Στην Τανζανία, ένας στους έξι άνδρες που ολοκληρώνουν για πρώτη φορά πριν τα 18 τους χρόνια, αναφέρουν ότι έχουν εξαναγκαστεί σε σεξουαλική επαφή, στο Μπαγκλαντές περισσότερο από το 20% των κοριτσιών του πληθυσμού παντρεύονται πριν την ηλικία των 15 ετών, στην Αϊτή σχεδόν 1 στα 5 κορίτσια βιάστηκαν στην πρωτεύουσα κατά τα έτη 2004- 2005, ενώ στην Αργεντινή τα δύο τρίτα των παιδιών ηλικίας μέχρι 14 ετών, δέχονται bullying στο σχολικό τους περιβάλλον.

Η αναφορά στα παιδιά που σκοτώνονται ή επιβιώνουν αλλά ζουν πάντοτε υπό τη σκιά του φόβου μίας ενδεχόμενης επίθεσης, δεν έχει τέλος. Η επισήμανση του ΟΗΕ προς το Ισραήλ για τα παιδιά που χάθηκαν στη Γάζα περικλείει μέσα σε λίγες λέξεις πως ο κόσμος είναι το πιο επικίνδυνο μέρος για να ζει ένα παιδί, “Σκοτώσατε παιδιά την ώρα που κοιμούνταν. Είναι παγκόσμιο όνειδος. Φτάνει πια”. Πολλά από αυτά τα παιδιά σκοτώθηκαν δίπλα στους γονείς τους στο πάτωμα τάξης σε σχολείο που λειτουργούσε ως καταφύγιο, μέσα στον ύπνο τους. Ο κόσμος αν η βία συνεχίζει να εξαπλώνεται, κάπου εδώ τερματίζει... 

Η συνεισφορά όλων στην προσπάθεια τερματισμού της παιδικής βίας ενδέχεται να οδηγήσει τον κόσμο όχι στον τερματισμό αλλά σε μία αφετηρία, σε μία νέα ειρηνική αρχή. Η κατάσταση θα ήταν διαφορετική άραγε, εάν υπήρχε εμβόλιο κατά της βίας;