Ένα σπιτάκι, ένα ζωάκι και ένα φεγγάρι, φτιαγμένα από μικρά ξύλινα κομμάτια διαφόρων χρωμάτων. Πόσο δύσκολο είναι να το φτιάξει ένα παιδί προσχολικής ή πρώτης σχολικής ηλικίας; Αρκετά δύσκολο. Μην ξεγελιέστε από την εμφάνισή τους και το κατατάσσετε στα «μωρουδίστικα» παιχνίδια. Δεν ανήκει στην κατηγορία των ενσφηνωμάτων όπου το παιδί καλείται να τοποθετήσει κάθε κομμάτι στη θέση που «ταιριάζει» σαν σχήμα και σε περίπτωση λάθους το κομμάτι πολύ απλά δεν «μπαίνει».
Εδώ ο παίκτης καλείται να βρει τρόπο να συνδυάσει τα κομμάτια έτσι ώστε να καλύψουν ολόκληρη την επιφάνεια, ταιριάζοντας το ένα με το άλλο. Υπάρχει μόνο ένας τρόπος που μπορεί να γίνει αυτό και είναι δύσκολο να τον ανακαλύψει κανείς. Η μέθοδος «δοκιμή- λάθους» με τυχαία κομμάτια δεν είναι αποτελεσματική. Το παιδί πρέπει να σκεφτεί και μάλιστα πολύ! Πρέπει να αποφασίσει από ποιο κομμάτι πρέπει να αρχίσει, να αγνοήσει την παρόρμησή του να ταιριάξει μεταξύ τους κομμάτια ίδιου χρώματος, να είναι σε θέση να «διορθώνει» λανθασμένες κινήσεις του χωρίς να αρχίζει ξανά από την αρχή πχ βγάζοντας όλα τα κομμάτια. Το σπιτάκι σχηματίζεται σχετικά πιο εύκολα, καθώς η σκεπή και η πόρτα έχουν χαρακτηριστικό σχήμα και βοηθούν το παιδί να τα τοποθετήσει και στη συνέχεια να γεμίσει την άλλη επιφάνεια με τα υπόλοιπα κομμάτια (με κριτήριο πάντα το σχήμα). Φυσικά ακόμα και στο σπιτάκι υπάρχει κάποιος βαθμός δυσκολίας καθώς δύο κομμάτια (ένα αριστερά και ένα δεξιά από την πόρτα) αν τοποθετηθούν αρχικά λάθος, δεν μπορεί να μπει η πόρτα. Άρα το παιδί καλείται να καταλάβει ότι κάπου έχει γίνει λάθος και να το διορθώσει (να αλλάξει δηλαδή θέση σε αυτά τα δύο), χωρίς όμως να βγάλει πάλι όλα τα κομμάτια. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στο ζωάκι, το οποίο είναι αρκετά πιο δύσκολο στο σχηματισμό του, καθώς υπάρχουν περισσότερα κομμάτια με περίεργο σχήμα.
Ένα παιχνίδι σπαζοκεφαλιά που θα αποτελέσει αληθινή πρόκληση για τα παιδιά σας, που αφενός θα διασκεδάσουν και αφετέρου θα κερδίσουν πολλά στο γνωστικό, κινητικό και συναισθηματικό τομέα. Συγκεκριμένα, μέσα από αυτό το απλό παιχνίδι, το παιδί
α) εξασκείται στην επίλυση προβλημάτων (μαθαίνει να σκέφτεται, να οργανώνει σχέδια δράσης, να εντοπίζει και να διορθώνει λανθασμένες κινήσεις, να εξετάζει τις εναλλακτικές του με βάση κάποιο συγκεκριμένο κριτήριο, αγνοώντας άλλες παραμέτρους, να φαντάζεται/ να σχηματίζει στο μυαλό του σχήματα που δεν έχει δημιουργήσει ακόμα),
β) βελτιώνει τη λεπτή του κινητικότητα και τον οπτικοκινητικό συντονισμό και, τέλος,
γ) μαθαίνει να αντιμετωπίζει προκλήσεις, να προσπαθεί χωρίς να απογοητεύεται και να τα παρατάει στη πρώτη δυσκολία, αντλεί ικανοποίηση από την προσπάθεια και την επιτυχία του και αποκτά αυτοπεποίθηση.
Ένα παιχνίδι που αποτελεί τον πρόδρομο των αντίστοιχων παιχνιδιών σκέψης ενηλίκων! Αξίζει να δώσετε την ευκαιρία στα παιδιά σας να το γνωρίσουν.
Ιωάννα Αγγέλου
Ειδική Παιδαγωγός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου