"Μαγκιά σου". Ετσι αντέδρασαν φίλες της 32χρονης σήμερα Κατερίνας, όταν πριν από τρία χρόνια ανακοίνωνε ότι ήταν έγκυος και θα «κρατούσε» παρά τη σφόδρα αντίθετη γνώμη του (πρώην) συντρόφου της το παιδί. Αλλοι, πιο παραδοσιακοί (;) δεν «μάσησαν» τα λόγια τους. «Κατέστρεψες τη ζωή σου» είπαν χωρίς περιστροφές. Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι η Κατερίνα με τη γέννηση της κόρης της ξεκίνησε μια νέα ζωή – με πολλές αντικειμενικές δυσκολίες αλλά και ανείπωτες χαρές.
Οι ανύπαντρες μητέρες δεν τυγχάνουν κάποιας προνομιακής μεταχείρισης στη χώρα μας – κάθε άλλο. Για τα παιδιά που στερούνται της πατρικής προστασίας προβλέπεται, πέρα από το επίδομα τέκνων που δικαιούνται γονείς με περιορισμένα οικονομικά (40 ευρώ), μηνιαίο επίδομα ύψους 44 ευρώ μέχρι τη συμπλήρωση του 16ου έτους, υπό την προϋπόθεση ότι το μηνιαίο εισόδημα της μονογονεϊκής οικογένειας δεν ξεπερνά τα 235 ευρώ! Ως εκ τούτου, για υλικοτεχνική υποστήριξη δεκάδες άγαμες μητέρες βρίσκουν αποκούμπι σε Συλλόγους και ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στον χώρο της κοινωνικής πρόνοιας.
Είναι ενδεικτικό ότι από τις 200 οικογένειες που μηνιαία υποστηρίζει ο Σύλλογος Προστασίας Αγέννητου Παιδιού «η Αγκαλιά» (με ρούχα, πάνες, γάλατα, τρόφιμα, οικονομική ενίσχυση αλλά και συμβουλευτική) οι μισές είναι μονογονεϊκές, ωστόσο ο αριθμός των ανδρόγυνων συνεχώς αυξάνεται. Δεδομένων των νέων συνθηκών, «μας ζητούν έπιπλα, συμβολή στο ενοίκιο ή ακόμα και φιλοξενία» αναφέρει στην «Κ» η πρόεδρος κ. Βαρβάρα Μεταλληνού. Μεταξύ όσων έχουν βοηθηθεί έως σήμερα συγκαταλέγεται και η 32χρονη Κατερίνα.
«Ζούσα και εργαζόμουν εκτός Αθηνών, όταν διαπίστωσα ότι είχα μείνει έγκυος» θυμάται η Κατερίνα και «ο τότε σύντροφος μου κατέστησε εξ αρχής σαφές ότι δεν τον ενδιέφερα ούτε εγώ ούτε το μωρό». Το νεαρό ζευγάρι χωρίζει, όταν η Κατερίνα είναι δύο μηνών έγκυος. «Ημουν πολύ αναστατωμένη, ωστόσο απέκλεια την επιλογή της άμβλωσης» απαντά η 32χρονη «είχε ήδη χτυπήσει το βιολογικό μου ρολόι και επιθυμούσα να γίνω μητέρα». Η Κατερίνα παραιτείται από τη δουλειά της και μετακομίζει στο πατρικό της στην Αθήνα, όπου της συμπαραστέκεται η μητέρα της.
«Η συμβολή, ωστόσο, του Συλλόγου στην ομαλή εξέλιξη της εγκυμοσύνης μου ήταν καθοριστική» σημειώνει η ίδια «οχυρώθηκα ψυχικά από την επικοινωνία μου με τις κοινωνικές λειτουργούς, ενώ έκανα φιλίες με άλλες μέλλουσες μητέρες». Η Κατερίνα λαμβάνει ψυχολογική υποστήριξη, κατευθύνσεις για την επόμενη μέρα της γέννας και βοήθεια για τα νοσήλια του δημόσιου μαιευτηρίου. «Για τα εμβόλια απευθύνθηκα στο ΠΙΚΠΑ που τότε ακόμα λειτουργούσε». Την επόμενη «δόση» εμβολίων προμηθεύεται από το φαρμακείο με δανεικά. Η «προίκα» του μωρού προέρχεται σχεδόν αποκλειστικά στις δωρεές του Συλλόγου.
Μέλημα, όμως, της Κατερίνας είναι η επαγγελματική αποκατάσταση, για να σταθεί στα πόδια της και να μην εξαρτάται αποκλειστικά από την... καλοσύνη των ξένων. «Βρίσκω δουλειές, αλλά χωρίς ένσημα, κάτι που πλέον λόγω του παιδιού δεν μπορώ να δεχθώ» διευκρινίζει. Οι προκλήσεις, όμως, στην ανατροφή του παιδιού δεν περιορίζονται στα πρακτικά ζητήματα. «Η μεγαλύτερη αγωνία κάθε άγαμης μητέρας είναι τα ερωτήματα που θα θέσει μεγαλώνοντας το παιδί για τον πατέρα του».
Πηγή: Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου