«Ο γονιός δεν σπουδάζει το ρόλο του»

Η τέχνη τού να γίνεσαι γονιός είναι η δυσκολότερη και η σημαντικότερη των τεχνών. Γονείς δεν γεννιόμαστε ούτε γινόμαστε σπουδάζοντας σε σχολεία. Γονείς μάς κάνουν τα παιδιά μας και όσοι μας τοποθετούν σε γονεϊκό ρόλο.

Γονιός δεν γεννιέσαι, γίνεσαι. Με ψυχραιμία, σύνεση, ωριμότητα και αγάπηΓονείς όμως μας καθιστούν, κυρίως, τα παθήματά μας. «Παθήματα γονέων, οι συναισθηματικές διαδρομές των γονιών καθώς τα παιδιά τους μεγαλώνουν», το βιβλίο του Γιώργου Κίσσα και της κλινικής ψυχοπαθολόγου Χριστίνας Μιχαλοπούλου, από τις εκδόσεις Αρμός. Η παράφραση του τίτλου από «μαθήματα γονέων» σε «παθήματα γονέων» δεν είναι τυχαία. Ενώ οι πληροφορίες για την αναπτυξιακή πορεία των παιδιών είναι πολλές και εύκολα προσβάσιμες, οι βιωματικές εμπειρίες των γονιών είναι πάντα προσωπικές.

- Το πρώτο σας βιβλίο;

«Εχω συμμετάσχει επίσης στο "Εγώ και εσύ και οι άλλοι", επιμέλεια Γ. Κίσσα (Αρμός, 2011). Το βιβλίο αυτό είναι η καταγραφή τεσσάρων μαθημάτων σε γονείς, που κάναμε με το συνάδελφο ψυχολόγο Γ. Κίσσα τον περσινό χειμώνα στο πατάρι των εκδόσεων Αρμός. Το υλικό ήταν τόσο ζωντανό και πλούσιο, τα ερωτήματα των συμμετεχόντων τόσο καίρια και οι προβληματισμοί τους τόσο σαφείς, που αποφασίσαμε να το εκδώσουμε».

- Τα σφάλματα των γονέων;

«Ξεχνάνε πώς ήταν εκείνοι παιδιά. Συνήθως παίρνουν απόσταση από τα παιδιά τους, συχνά εν είδει αυθεντίας, παραμερίζοντας έτσι τα συναισθήματα που οι ίδιοι βίωσαν στην παιδική τους ηλικία. Αλλά και συνηθέστατα αναλίσκονται σε μια υπερπαροχή αγαθών, ενώ ταυτόχρονα διστάζουν να βάλουν όρια».

- Ποιες οι συναισθηματικές διαδρομές των γονιών;

«Πριν ακόμη γεννηθεί ένα παιδί, μπαίνει σε λειτουργία μια φαντασιωσική διαδικασία που αφορά στο πώς θα ήθελε ο κάθε μελλοντικός γονιός να είναι το παιδί του. Η συναισθηματική διαδρομή ξεκινά λοιπόν με μία ταύτιση με τους δικούς του γονείς, αφού αυτόν τον τρόπο διαπαιδαγώγησης έχει βιώσει και ξέρει».

- Στην εφηβεία;

«Σε αυτή τη φάση της κόρης ή του γιου, οι μνήμες και τα συναισθήματα που ο ίδιος έζησε επανέρχονται φορτισμένα και οι αποφάσεις σε σχέση με το παιδί του δημιουργούν έντονη αμφιθυμία».

- Ο ρόλος του γονέα;

«Ο γονιός δεν σπουδάζει το ρόλο του, αλλά μπορεί να εκπαιδευτεί. Αυτό που μερικές δεκαετίες πριν ήταν αυτονόητο και ενστικτώδες, σήμερα διαφέρει κατά πολύ. Βιβλία, σεμινάρια, διαλέξεις και ομάδες γονέων μπορούν να υποστηρίξουν το σημερινό γονιό στο ρόλο του και να τον ωθήσουν στη σκέψη, την ωρίμανση και την ανάληψη της πλήρους ευθύνης».

- Η κρίση δυσχεραίνει;

«Αναμφίβολα η κρίση επιβάλλει την εκ νέου ιεράρχηση αναγκών και επιθυμιών. Εφ' όσον έχουν καλυφθεί οι βασικές ανάγκες (στέγασης, σίτισης κ.λπ.) ενός παιδιού, καθίσταται σημαντική η συναισθηματική επικοινωνία. Κάθε κρίση, προσωπική ή συνολική, είναι και μια ευκαιρία για αλλαγή. Πιστεύω ότι η παρούσα κρίση τελικά θα ενισχύσει τους συναισθηματικούς δεσμούς. Θα υπάρξει δηλαδή επιστροφή στην αλληλεγγύη,το σεβασμό της διαφορετικότητας του άλλου, την αξιοπρέπεια κ.λπ.».

- Ο καλός γονέας;

«Το μυστικό είναι ένα. Η επαφή με τον εαυτό του και τα συναισθήματά του. Ακούγεται απλό και εύκολο, αλλά στην πραγματικότητα είναι ολόκληρο το ταξίδι της ανθρώπινης ύπαρξης προς την αυτοπραγμάτωση. Οταν ο γονιός αισθάνεται καλά μ' αυτό που στην πραγματικότητα είναι, μπορεί να πλαισιώσει αυθεντικά το παιδί του. Του διδάσκει, διά του προτύπου του, να κινείται εντός ορίων κι έτσι βοηθά στη δόμηση μιας λειτουργικής και υγιούς προσωπικότητας».

Συνέντευξη με τη ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ

Από τον ΓΙΩΡΓΟ ΚΙΟΥΣΗ g.kiousis@eleftherotypia.net

Πηγή: Ελευθεροτυπία