Το esos δημοσιεύει κατ αποκλειστικότητα την μελέτη για το πόστο στοιχίζει ο φοιτητής σε κάθε Πανεπιστήμιο που πραγματοποίησε η Αρχή Διασφάλισης Ποιότητας στην Ανώτατη Εκπαίδευση , από την οποία προκύπτουν τα εξής στοιχεία:
-Η Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών κατάχει το υψηλότερο ετήνσιο κόστος ανά φοιτητής , ύψους 12.994 ευρώ
-Ακολουθούν το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο με 11.813 ευρώ και το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο με 10.596 ευρώ ετήσιο κόστος , ανά φοιτητή
Διευκρινίζεται ότι στην ανάλυση αυτή δεν περιλαμβάνονται τα ΤΕΙ διότι δεν υπήρξαν διαθέσιμα συγκεντρωτικά στοιχεία.
Από στοιχεία δειγμάτων ΤΕΙ που συγκέντρωσε η Α.ΔΙ.Π. προκύπτει ότι το μέσο κόστος σπουδαστών ανά έτος πρέπει να κυμαίνεται μεταξύ δύο έως τριών χιλιάδων ευρώ.
Στους πίνακες της μελέτης παρουσιάζονται τα εξής:
- μέσο κόστος ανά φοιτητή και ανά έτος για τα Πανεπιστήμια
- συγκρίσεις του κόστους αυτού για ομοειδή Πανεπιστήμια και Σχολές
- συγκρίσεις του κόστους αυτού για δύο διαφορετικά έτη (2009 και 2011)
- πλήθος των φοιτητών που αντιστοιχούν σε κάθε μέλος του Διοικητικού και Διδακτικού Προσωπικού
Στους υπολογισμούς αυτούς δε χρησιμοποιήθηκαν άλλες δαπάνες, όπως:
- ‘επιχορηγήσεις’ δηλ. σίτιση, δωρεάν παροχή βιβλίων και παροχή στέγης,
καθώς εξαρτώνται από την πολιτική βούληση και τη δυνατότητα διάθεσης κονδυλίων,
- η ‘χρηματοδότηση νέων κτιρίων ή νέων υπηρεσιών’,
καθώς αποτελεί αντικείμενο διαπραγμάτευσης βάσει αναγκών και διαθέσιμων από την Πολιτεία πόρων, και
- η ‘χρηματοδότηση της έρευνας’,
η οποία θα πρέπει να είναι ανταγωνιστική μεταξύ των πλέον τεκμηριωμένων προτάσεων.
Ο οικονομικός προγραμματισμός πρέπει να βασίζεται σε εκτιμήσεις πραγματικών ποσοτήτων όπως:
• το σύνολο των φοιτητών πλήρους φοίτησης
• το χρόνο και το κόστος απασχόλησης του διδακτικού προσωπικού, καθώς και
• ποιοτικών δεικτών όπως τον ενδεδειγμένο αριθμό φοιτητών ανά διδάσκοντα, ανάλογα με το αντικείμενο διδασκαλίας.
Με βάση τα πραγματικά δεδομένα της λειτουργίας των Α.Ε.Ι. θα πρέπει να προσδιοριστεί το κόστος ανά φοιτητή στα διάφορα γνωστικά αντικείμενα ανάλογα με τις ειδικότερες απαιτήσεις σε υποδομή, εξοπλισμό και μεθόδους διδασκαλίας.
Οι διαφορές στο κόστος, που παρατηρούνται στους πίνακες που ακολουθούν, δεν πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο κριτικής ως έχουν, αλλά επιβάλλουν την ανάγκη να μελετηθούν σε βάθος, προκειμένου να βρεθεί το «αντικειμενικό κόστος ανά φοιτητή» και να προσαρμοστεί ανάλογα η χρηματοδότηση ενός ΑΕΙ.
Υπάρχουν ιδιαιτερότητες, όπως π.χ. στις Ιατρικές Σχολές, όπου εμπλέκονται υποχρεώσεις δύο Υπουργείων (Εθνικής Παιδείας & Διά Βίου Μάθησης και Υγείας & Κοινωνικής Αλληλεγγύης) με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται ο προϋπολογισμός ενός Α.Ε.Ι. με δαπάνες που κανονικά θα έπρεπε να επιβαρύνουν το άλλο Υπουργείο, καθώς και άλλα αντίστοιχα παραδείγματα κακού σχεδιασμού των διαδικασιών και αρμοδιοτήτων διαφόρων Υπηρεσιών.
Ειδικότερα, θα πρέπει να προσδιοριστεί το μέσο κόστος χρηματοδότησης ανά φοιτητή και ανά γνωστικό αντικείμενο. Ανάλογα με τη σύνθεση των ειδικοτήτων και τον αριθμό των εισακτέων ανά ειδικότητα, υπολογίζεται και το μέσο κόστος ανά φοιτητή ανά Α.Ε.Ι. (δηλαδή ο Μ.Ο. του αντίστοιχου κόστους όλων των Τμημάτων του Ιδρύματος), βάσει του οποίου να χρηματοδοτείται κάθε Ίδρυμα για το εκπαιδευτικό έργο που προσφέρει.
Σημειώνεται ότι το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθήνας παρουσιάζουν υψηλό κόστος ανά έτος ανά φοιτητή. Ως εκ τούτου, στους Πίνακες 5 και 6 γίνεται μια πρώτη διερεύνηση της διαφοράς που προκύπτει μεταξύ των διαφόρων Πολυτεχνικών και Γεωπονικών Σχολών ως προς το κόστος ανά φοιτητή. Η ανάλυση του κόστους βασίζεται σε διαθέσιμα στοιχεία των Πανεπιστημίων που αναφέρονται στους πίνακες και ως εκ τούτου είναι ενδεικτική. Απομένει η συγκέντρωση και η συνολική επεξεργασία των δεδομένων από τα υπόλοιπα ομοειδή Τμήματα και Σχολές προκειμένου να προσδιορισθεί το ετήσιο κόστος ανά φοιτητή για τις Πολυτεχνικές και Γεωπονικές Σχολές. Η ΑΣΚΤ θα πρέπει επίσης να μελετηθεί, ως ειδική περίπτωση, αν διαφέρει ή όχι από διεθνή σταθερότυπα αναλογίας φοιτητών προς διδάσκοντες λόγω της διαφοράς στη μέθοδο διδασκαλίας των καλών τεχνών.
Επίσης οι υπολογισμοί έγιναν με βάση τους εισακτέους, με την προϋπόθεση ότι όλοι παρακολουθούν και βρίσκονται στην κανονική διάρκεια σπουδών, στόχος για τον οποίο αναλαμβάνει την υποχρέωση να χρηματοδοτεί η Πολιτεία. Μέθοδος που αν εφαρμόζεται θα επιτρέπει στο Υπουργείο Οικονομικών να υπολογίζει με ‘ακρίβεια’ τους προϋπολογισμούς των επομένων ετών για την ανώτατη εκπαίδευση σε ορίζοντα τουλάχιστον τετραετίας!
Πηγή: esos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου