Η οικογένεια και οι κοινωνικές συνθήκες στις οποίες αυτή διαμορφώνεται αποτελούν τα θεμέλια για την προστασία και προαγωγή της ψυχικής και σωματικής υγείας των παιδιών.
Οι κοινωνίες που επενδύουν στις οικογένειες στα πρώτα χρόνια ζωής των παιδιών έχουν καλύτερους δείκτες υγείας και μικρότερες ανισότητες υγείας. Το τρίγωνο «πατέρας- μητέρα- παιδί» αποτελεί τον πρώτο πυρήνα της κοινωνικής ζωής του ανθρώπου. Η αρνητική οικογενειακή εμπειρία καθιστά το παιδί ευάλωτο στα σωματικά και ψυχικά νοσήματα.
Η άποψή ότι τα παιδιά χωρισμένων γονιών έχουν περισσότερα προβλήματα σε σχέση με τα παιδιά που ζουν με τους δύο γονείς έχει αναθεωρηθεί εν μέρει. Πολλά ζευγάρια με διαταραγμένες σχέσεις συνεχίζουν να μένουν μαζί. Στις περιπτώσεις αυτές η μόνιμη συζυγική διαμάχη είναι πιο ισχυρός αρνητικός παράγοντας από τη διαμάχη που επικρατεί κατά το διαζύγιο ή μετά. Η συχνότητα και η σοβαρότητα της διαμάχης παίζει σημαντικό ρόλο στην προσαρμογή και στην ανάπτυξη του παιδιού. Τα παιδιά που μεγαλώνουν σε οικογένειες που επικρατούν συγκρούσεις έχουν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν επιθετικότητα, αντικοινωνική συμπεριφορά, χαμηλή αυτοεκτίμηση, κατάθλιψη και άλλες ψυχολογικές δυσλειτουργίες.
Επιπρόσθετα, οι γονείς που διαπληκτίζονται συχνά μέσα στο γάμο τους είναι λιγότερο εγκάρδιοι απέναντι στα παιδιά τους, περισσότερο απορριπτικοί, σκληροί, αποσύρονται ευκολότερα από το γονεϊκό ρόλο (ειδικά οι πατέρες) και είναι περισσότερο καταθλιπτικοί. Η καλή σχέση με τον ένα γονέα ή το άτομο που φροντίζει το παιδί και η υποστήριξη από τα αδέρφια ή από τους συνομηλίκους μπορούν να προστατέψουν το παιδί που βρίσκεται σε μια οικογένεια με πολλές συγκρούσεις.
Γονείς πολυάσχολοι, ανεξαρτήτως κοινωνικοοικονομικού επιπέδου, ακόμα και όταν μένουν μαζί, αφήνουν συχνά τα παιδιά τους να τα μεγαλώσουν ο παππούς και η γιαγιά για ένα ή και περισσότερα χρόνια. Ομως, αν λείψουν οι γονείς ορισμένους μήνες τον πρώτο χρόνο της ζωής του παιδιού, μπορεί να προκληθούν αργότερα στο παιδί καταστάσεις άγχους, διαταραχές ύπνου, ενούρηση, εγκόπριση, δυσκολίες προσαρμογής. Ακόμα και όταν οι γονείς είναι φυσικά παρόντες αλλά απουσιάζουν συναισθηματικά, μπορεί πάλι να παρουσιαστούν προβλήματα προσαρμογής και εγκοινωνισμού του παιδιού. Οταν υπάρχουν διαταραγμένες ενδοοικογενειακές σχέσεις, το παιδί υφίσταται «συγκαλυμμένη» αποστέρηση που μπορεί να έχει τις ίδιες αρνητικές επιπτώσεις με αυτές του φυσικού αποχωρισμού.
Τα προβλήματα αυτά παρουσιάζουν έξαρση στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια, γεγονός που έχει αρνητική επίδραση στα παιδιά και στους νέους. Σύμφωνα με τα ευρήματα του ερευνητικού ευρωπαϊκού προγράμματος KIDSCREEN, που πραγματοποιήσαμε πρόσφατα και στη χώρα μας, οι Ελληνες έφηβοι μαθητές δήλωναν χαμηλότερη ποιότητα ζωής τόσο ως προς την ψυχολογική τους ευεξία όσο και ως προς τις σχέσεις τους με τους γονείς και τους συνομηλίκους τους, πάντα σε σύγκριση με τους περισσότερους Ευρωπαίους συνομηλίκους.
Ιστοσελίδα Υγείας - Πρόληψης: www.neahygeia.gr
Πηγή: Ελευθεροτυπία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου