Όταν οι έγκυες γυναίκες παίρνουν αντικαταθλιπτικά, μερικές φορές τα παιδιά τους αντιμετωπίζουν αναπτυξιακές καθυστερήσεις, υποστηρίζουν Δανοί ερευνητές σε άρθρο τους που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Pediatrics.
Πάντως, ακόμη και οι υστερήσεις της τάξεως του ενός μήνα, τοποθετούν τα παιδιά εντός της φυσιολογικής κλίμακας ανάπτυξης.
Ο Δρ Λαρς Χεννινγκ Πεντερσεν και οι συνεργάτες του στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ααρχους εξηγούν ότι «τα αντικαταθλιπτικά επιδρούν στον εγκέφαλο του εμβρύου, αλλά οι καθυστερήσεις μπορεί τελικά να μην κάνουν διαφορά στο παιδί.»
Σήμερα, μία στις έξι γυναίκες στις ΗΠΑ διαγνώσκεται με μείζονα καταθλιπτική διαταραχή και υποβάλλεται σε θεραπεία με αντικαταθλιπτικά.
Η σεροτονίνη που είναι ο στόχος των φαρμάκων αυτών, εμπλέκεται σε διάφορες βιολογικές λειτουργίες, από την διάθεση και την προσοχή, μέχρι την όρεξη και την γενικότερη εγκεφαλική ανάπτυξη.
Ενώ τα φάρμακα που στοχεύουν την ανόρθωση των επιπέδων της σεροτονίνης βοηθούν στην μείωση των καταθλιπτικών συμπτωμάτων, δεν είναι πλήρως κατανοητό πως το ανθρώπινο έμβρυο αντιδρά σε αυτά, ή πόσο διαρκεί η επίδρασή τους. Σε εργαστηριακά πειράματα, για παράδειγμα, έχει διαπιστωθεί ότι τα αντικαταθλιπτικά που δόθηκαν σε έγκυο τρωκτικό συγκρούστηκαν με την φυσιολογική εξερευνητική συμπεριφορά του απογόνου μέχρι και την ενηλικίωσή του.
Στην δανέζικη έρευνα, οι επιστήμονες επικεντρώθηκαν σε 400 γυναίκες που είχαν πάρει αντικαταθλιπτικά κατά την κύηση καθώς και σε 500 άλλες γυναίκες που δεν είχαν ακολουθήσει ανάλογη αγωγή παρά το γεγονός ότι έπασχαν από κατάθλιψη. Σύμφωνα με τις αναφορές των συμμετεχόντων, οι ερευνητές συνέκριναν πως τα παιδιά των δύο ομάδων έφτασαν στα αναπτυξιακά ορόσημα, όπως η καθήμενη στάση χωρίς βοήθεια και η αντίληψη των ήχων.
Στους έξι μήνες, οι μόνες διαφορές μεταξύ των βρεφών παρατηρήθηκαν ως προς τις ολικές κινήσεις τους. Μεταξύ αυτών που είχαν εκτεθεί σε αντικαταθλιπτικά στο δεύτερο ή τρίτο τρίμηνο, το 26% μπορούσε να κάθεται χωρίς βοήθεια, συγκριτικά με το 30% της ομάδας σύγκρισης.
Τα εκτεθειμένα βρέφη χρειάστηκαν 16 ημέρες επιπλέον για να μάθουν να κάθονται, μετά τον συνυπολογισμό της μητρικής ηλικίας, του θηλασμού και άλλων παραγόντων. Επίσης άρχισαν να περπατούν περίπου 29 ημέρες αργότερα.
Μετά από 19 μήνες, οι διαφορές κίνησης εξαφανίστηκαν, αν και τα εκτεθειμένα παιδιά είχαν ελαφρώς χειρότερες επιδόσεις ως προς την αυτό-απασχόληση χωρίς να χρειάζονται την προσοχή των άλλων.
Παρά τις ανησυχίες που μπορεί να εγείρουν τα παραπάνω στοιχεία, ως προς τον αυξημένη ευαισθησία στον πόνο και τον κίνδυνο καρδιακών προβλημάτων, οι ειδικοί επισημαίνουν ότι οι έγκυες γυναίκες με κατάθλιψη δεν θα πρέπει να αποφεύγουν την λήψη των φαρμάκων.
Εξάλλου η παρούσα μελέτη δεν διευκρινίζει αν οι γυναίκες που πήραν αντικαταθλιπτικά είχαν σοβαρότερη κατάσταση εκ προοιμίου και αν είχαν τελικά λιγότερα συμπτώματα μετά την θεραπευτική αγωγή.
Επίσης η μη αντιμετωπίσιμη κατάθλιψη έχει από μόνη της σχετιστεί με προβλήματα υγεία των νεογνών, όπως η ευερεθιστότητα και η έλλειψη προσοχής. Τέλος, πάντα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι τίθεται σε κίνδυνο η υγεία και της ίδιας της μητέρας.
Πηγή: health.in.gr , 9/3/2010. Για να διαβάσετε το άρθρο, πατήστε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου