"Μακαρόνια, πατάτες τηγανητές και... τέλος. Αυτές είναι οι τροφές που δέχεται να φάει η κόρη μου.
Οτιδήποτε κόκκινο ή πράσινο τύχει να βρίσκεται στο πιάτο της, αμέσως θα πρέπει να πεταχτεί, διαφορετικά δεν θα αγγίξει το φαγητό της".
Για την κ. Μαιρηλού Ανδριακοπούλου η ώρα του μεσημεριανού φαγητού μετατρέπεται πολλές φορές σε γολγοθά, αφού η κόρη της Λήδα είναι δύσκολη στο φαγητό. «Τρώει συγκεκριμένα πράγματα. Παλιότερα προσπαθούσα πολύ να την κάνω να φάει κι άλλες τροφές. Έκανα διατροφικές υπερπαραγωγές, οι οποίες όμως κατέληγαν στον κάδο των σκουπιδιών. Τώρα πια κάνω υπομονή. Είναι χαρακτηριστικό ότι για περίπου τρεις μήνες δεν έτρωγε τίποτε άλλο από βραστά μακαρόνια. Τι κι αν προσπάθησα να φτιάξω σάλτσα με διάφορα λαχανικά για να τα συνοδεύσει; Απλώς δεν την άγγιζε», λέει στα «ΝΕΑ» η δικηγόρος.
Γι΄ αυτό και θα πρέπει τα παιδιά να καταναλώνουν τροφές που τους κάνουν καλό και που δυστυχώς λείπουν από τη διατροφή τους. Ενδεικτικό είναι πως 84% των παιδιών έως ενός έτους δεν λαμβάνουν αρκετό σίδηρο, κάτι το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε αναιμία και σε προβλήματα συμπεριφοράς.
Ο Στέφανος Τζάμαρος είναι έξι ετών και πλέον τρώει τα λαχανικά και τα φρούτα που κάποτε δεν ήταν στη λίστα με τις γαστρονομικές του προτιμήσεις. «Χαρακτηριστική ήταν η συμπεριφορά του σε ένα πάρτι όπου πήγαμε. Ενώ στο τραπέζι υπήρχαν όλες εκείνες οι λιχουδιές που κάνουν τα παιδιά να τρελαίνονται, εκείνος το πρώτο πράγμα που έβαλε στο πιάτο του ήταν πράσινη σαλάτα», λέει η μητέρα του, Μπάρμπαρα. Ωστόσο για να το καταφέρει αυτό χρειάστηκε να κάνει διάφορα τρικ. Σε κάθε φαγητό που θα του σερβίρει, θα υπάρχει απαραίτητα δίπλα η σαλάτα, η οποία όμως θα έρθει πιο κοντά στις δικές του προτιμήσεις. «Δεν θα είναι δηλαδή σκέτη αλλά θα βάλω μέσα κρουτόν που του αρέσει και τυρί. Ή στις φακές δεν θα βάλω σκόρδο που δεν του αρέσει αλλά μπόλικο μαϊντανό, ακόμη και φέτα».
Βάλτε φαντασία στο παιδικό πιάτο
«Χρειάζεται επιμονή και υπομονή»
Χρειάζεται να έχεις υπομονή και επιμονή λέει «για να μπορέσεις να μάθεις τα παιδιά να τρώνε σωστά. Πρέπει να κάθεσαι δίπλα τους την ώρα του φαγητού και να επιβλέπεις, ενώ η στάση των γονιών πρέπει να είναι ξεκάθαρη “αυτό είναι το φαγητό σήμερα και δεν έχει άλλο”. Πλέον για να φάνε τα παιδιά μου το φαγητό κάνω γευστικές παρεμβάσεις στα πιάτα τους, αλλά παράλληλα παίζουμε. Βάζω δηλαδή τα παιδιά να τρώνε με τα χέρια, κάτι που τα ευχαριστεί κι έτσι τρώνε περισσότερο». Η κ. Παπαγιάννη ωστόσο είναι κατά της συνήθειας που έχουν οι γονείς να «δωροδοκούν» τα παιδιά προκειμένου να γυαλίσουν το πιάτο τους. «Δεν θέλω να βλέπουν το γλυκό σαν έπαθλο».
Πηγή :Το παιδί μου τρώει το μπρόκολο με κόλπο, Τα Νέα, 10/3/2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου