Το Καμπούκιτσο είναι συνοικία στο Σιντζούκου, έναν από τις πιο «ζωντανούς» δήμους της μητροπολιτικής περιοχής του Τόκιο, της πρωτεύουσας της Ιαπωνίας.
Ονομάστηκε έτσι από τα σχέδια κατασκευής εκεί ενός θεάτρου καμπούκι κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ‘40.
Σήμερα το Καμπούκιτσο είναι γεμάτο καταστήματα, εστιατόρια, κινηματογράφους, καζίνο και νυχτερινά κέντρα.
Είναι επίσης γνωστό στο Τόκιο ως η περιοχή των «κόκκινων φαναριών».
Μέρος της είναι η πλατεία Τογιόκο.
Εκεί, μεταξύ του νεόκτιστου ουρανοξύστη Tokyu Kabukicho Tower και του κινηματογράφου Toho -με σήμα κατατεθέν ένα γιγαντιαίο κεφάλι του φανταστικού τέρατος Γκοτζίλα- ζουν τα λεγόμενα «Παιδιά Τογιόκο».
Είναι τα χαμίνια του 21ου αιώνα στο Τόκιο.
Ξεχωρίζουν από το βαρύ μακιγιάζ, με έμπνευση από ιαπωνικά κινούμενα σχέδια και το emo.
Έχουν ιδιαίτερο στιλ ντυσίματος με υπερμεγέθη φούτερ, κοντές φούστες για τα κορίτσια και φαρδιά παντελονια με αλυσίδες για τα αγόρια.
Για αυτό ωστόσο που είναι περισσότερο γνωστά είναι η παραβατικότητά τους.
Πολλοί εξ αυτών των νέων -ακόμη και ανήλικοι- είναι τοξικοεξαρτημένοι.
Σε μεγάλο ποσοστό βγάζουν τα προς το ζην δουλεύοντας στη νυχτερινή ζωή της περιοχής. Και δη στην ανθίζουσα «βιομηχανία του σεξ».
Διαφόρων ηλικιών, είναι παιδιά που εγκατέλειψαν τα σπίτια τους από διάφορα σημεία της Ιαπωνίας, άλλα μόνιμα και άλλα προσωρινά.
Ζουν μαζί στο κοινωνικό περιθώριο, συνδιαμορφώνοντας μια νεανική υποκουλτούρα, με ποικίλους κοινούς παρονομαστές.
Αψηφούν τους νόμους και τις κοινωνικές νόρμες.
Μοιράζονται το δικό τους στιλ, που έχει αναδείξει πολλούς σε influencers στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Πρωτίστως όμως έχουν κοινές κακές εμπειρίες από δυσλειτουργικά οικογενειακά περιβάλλοντα, που τα ώθησαν σε αυτή την επιλογή.
Όχι τυχαία τα «Παιδιά Τογιόκο» -ονομασία που τα ίδια απορρίπτουν- άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους στους δρόμους αυτής της συνοικίας του Τόκιο εν μέσω της πανδημίας COVID-19.
Στις τάξεις τους ωστόσο υπάρχουν -εκτός από θύματα- και θύτες…
Απόδραση από το «τοξικό» σπίτι
Το όνομα «Παιδιά Τογιόκο» (Toyoko Kids) επινοήθηκε από ιαπωνικά ΜΜΕ το 2020.
Δόθηκε από την τοποθεσία που είχαν αρχίσει να μετατρέπουν σε έδρα τους στο Τόκιο.
Δεν ήταν καν οι πρώτοι περιθωριοποιημένοι άνθρωποι της Ιαπωνίας που τη χρησιμοποίησαν ως βάση.
Από τη δεκαετία του 1990 υπήρχαν άστεγοι, ακόμη και παιδιά ηλικίας μόλις 4- 5 ετών που ξενυχτούσαν μόνα, ενόσω οι γονείς τους εργάζονταν στην τοπική «βιομηχανία του σεξ».
Λίγο πριν από την αρχή της τρέχουσας δεκαετίας κι ενώ το Τόκιο προετοιμαζόταν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020, οι αρχές αποφάσισαν ότι έπρεπε να «καθαρίσουν» το χώρο για τους ξένους επισκέπτες.
Οι άστεγοι μεταφέρθηκαν σε καταφύγια. Όμως ενώ όλα έμοιαζαν έτοιμα, ενέσκηψε η πανδημία.
Οι περιορισμοί λόγω της υγειονομικής κρίσης έκαναν τοξικό το κλίμα σε πολλά ιαπωνικά νοικοκυριά.
Πολλά αγόρια και κορίτσια -κάποια έχοντας υποστεί κακοποίηση- το έσκασαν από το σπίτι.
Αρκετά συνέρρευσαν στην ιαπωνική πρωτεύουσα, ψάχνοντας νέες ευκαιρίες.
Η ροή αυτή συνεχίζεται και σήμερα, από διάφορα μέρη της χώρας. Ακόμη και από μακρινές πόλεις, όπως η Ναγκόγια και η Οσάκα.
Ως πόλος έλξης λειτουργούν συνήθως οι αναρτήσεις των Τογιόκο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Οι μοναχικοί νέοι που καταφθάνουν στην περιοχή αναζητούν μια κοινότητα στην οποία μπορούν να ενταχθούν, εξηγεί στους Japan Times o Μαρανόρι Αμάνο.
Είναι επικεφαλής της Nippon Kakekomidera, μιας από τις πιο γνωστές οργανώσεις εθελοντών στη συνοικία Καμπούκιτσο, που σήμερα στηρίζουν πολλά από τα «Παιδιά Τογιόκο».
Σε αντίθεση με την κοινή πεποίθηση, δεν είναι όλα άστεγα.
Αρκετά μένουν σε ξενοδοχεία. Μοιράζονται -συνήθως παράνομα- δωμάτια.
Προσφέρουν προσωρινό κατάλυμα σε «νεοεισερχόμενους» στην ιδιότυπη κοινότητά τους και στην πολύβουη πλατεία.
Από ένα σημείο και μετά, ωστόσο, τα νέα μέλη των Τογιόκο θα πρέπει να εξασφαλίσουν εισόδημα για να καλύπτουν τα έξοδά τους.
Η λύση για τα κορίτσια είναι συνήθως μια: η πορνεία.
Αναζητώντας διέξοδο
Με τα λεγόμενα host clubs -επισήμως κέντρα με κονσομασιόν– να έχουν ξεφυτρώσει μεταπανδημικά σαν «μανιτάρια» στο Καμπούκιτσο και νεαρούς, μέλη εγκληματικών ομάδων, να δρουν στη γύρω περιοχή, ήταν αναμενόμενο το Τογιόκο να γίνει τελικά «παγίδα».
Πολλά κορίτσια στην τοπική «βιομηχανία του σεξ» είναι ηλικίας 14 και 15 ετών.
Κάποια είναι ακόμη μικρότερα.
Ο Μαρανόρι Αμάνο λέει ότι μίλησε με ένα κορίτσι μόλις 10 ετών, που εκπορνευόταν στο δρόμο.
Μια 19χρονη του είπε ότι έχει έξι πελάτες την ημέρα, σε 20λεπτα «ραντεβού».
Η άνθιση της παραβατικότητας στην περιοχή έχει στρέψει την προσοχή των αρχών στην ομάδα τους τελευταίους μήνες.
Υπήρξε αυστηρότερη αστυνόμευση και έγιναν προσαγωγές. Ωστόσο αυτό δεν θεωρείται λύση.
Από τα τέλη Ιανουαρίου μέχρι τις αρχές Φεβρουαρίου λειτούργησε δοκιμαστικά μια υπηρεσία υποστήριξης, σε ένα κτίριο ακριβώς δίπλα στην περιοχή Τογιόκο.
Εκεί νέοι κάτω των 18 ετών μπορούν να μιλήσουν με συμβούλους ή απλώς να κάνουν ένα διάλειμμα από την καθημερινότητά τους.
Σε ένα ειδικά διαμορφωμένο χώρο προσφέρονται σνακς, στιγμιαία νουντλς, δωρεάν Wi-Fi, σημεία φόρτισης ηλεκτρονικών συσκευών και καναπέδες για ύπνο.
Μετά την ανάλυση των δεδομένων από την πιλοτική εφαρμογή του προγράμματος, οι αρχές σκοπεύουν να καταστήσουν μόνιμη την υπηρεσία υποστήριξης.
Η καχυποψία ωστόσο παραμένει στους κρατικούς φορείς.
Το κενό τους αναπλήρωναν εν τω μεταξύ όλο αυτό το διάστημα ομάδες εθελοντών, παρέχοντας φαγητό, προσωρινό κατάλυμα και στήριξη στα παιδιά.
Είναι ένας τρόπος για να αναπτυχθούν δεσμοί εμπιστοσύνης και να αρχίσει μια ουσιώδης συζήτηση για τα προβλήματα αυτών των παιδιών.
Με καθοδήγηση, λέει ο Αμάνο, τα βοηθούν να συνειδητοποιήσουν μόνα τους ότι βρίσκονται σε αδιέξοδο.
Όμως το πρόβλημα, αν και οξύ στο Τόκιο, δεν περιορίζεται στο Τογιόκο.
Ανάλογες κοινότητες νέων καταγράφονται πλέον και σε άλλες πόλεις της Ιαπωνίας, αποκαλύπτοντας ένα ανησυχητικά διογκούμενο -προφανώς ακόμη άλυτο- κοινωνικό ζήτημα στη Χώρα των Χρυσανθέμων.
Πηγή: in.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου