H τουρκική εταιρεία αερομεταφορών Corendon Airlines γίνεται η πρώτη της Ευρώπης που δημιουργεί στα αεροσκάφη της "ήσυχες ζώνες". Θα αρχίσει με την πτήση από το Άμστερνταμ για το Κουρακάο, διάρκειας τουλάχιστον 9 ωρών και 40 λεπτών.
Όσοι ενδιαφέρονται μπορούν να δώσουν 45 επιπλέον δολάρια για να εξασφαλίσουν μια θέση από τις 93 θέσεις του χώρου της καμπίνας (κοντά στο μπροστινό μέρος του αεροπλάνου) όπου δεν μπορεί να καθίσει όποιος δεν έχει συμπληρώσει το 16ο έτος της ηλικίας του.
Πιστεύεις πως πρόκειται για διάκριση; Ότι το επόμενο βήμα είναι να χωρίζουν τις θέσεις ανάλογα με το χρώμα του δέρματος μας; Πως θα έπρεπε να υπάρχουν "ήσυχες ζώνες" για ανθρώπους που ροχαλίζουν; Ή δεν φορούν αποσμητικό;
Δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα.
Ακολουθεί βίντεο άνδρα που βιντεοσκόπησε τις συνέπειες που είχαν πάνω του τα αδιάκοπτα ουρλιαχτά βρέφους, σε πτήση από τη Νέα Ζηλανδία για το Βερολίνο (διάρκειας 29 ωρών).
@balubrigada Hey babe, how was your flight?
♬ original sound - Balu Brigada
Για αυτό και αυξάνονται διαρκώς οι εταιρείες που προσθέτουν περιοχές χωρίς μωρά σε μεγάλες πτήσεις.
Υπάρχει βλέπεις, μεγάλη ζήτηση.
Μη ξεχνάς πως πρόκειται για ιδιωτικές επιχείρησεις που επιβαρύνει με επιπλέον κόστος τους επιβάτες, όπως προσφέρει μια εξτρά υπηρεσία: αυτή του πιο ήσυχου ταξιδιού.
Εν τω μεταξύ, όπως θα διαβάσεις στη συνέχεια από τις ‘ζώνες ησυχίας’ ευεργετούνται όλοι. Όχι μόνο όσοι έχουν δικαίωμα στην ησυχία τους, αλλά και οι γονείς των παιδιών.
Δεν θα ήθελα να αφήσεις έξω από την εξίσωση πως οι άνθρωποι έχουμε μια εξελικτική 'αντιπάθεια' στα κλάματα ενός μωρού, καθώς υπάρχει φυσικό ένστικτο να προστατέψουμε τα βρέφη. Ακόμα και αν δεν είναι δικά μας.
Τα οποία βρέφη νιώθουν άβολα στις πτήσεις, γιατί μπορεί να πονούν από τις μεταβολές της πίεσης, κατά την απογείωση και την προσγείωση. Υπάρχει συγκεκριμένος λόγος που εξηγείται στη συνέχεια.
Πέραν αυτού, το μωρό μπορεί να είναι κουρασμένο ή να κρυώνει ή να έχει λερώσει την πάνα ή να πεινάει ή να δυσκολεύεται να κοιμηθεί εκτός του κανονικού του περιβάλλοντος ή να νιώθει εγκλωβισμένο σε έναν περιορισμένο χώρο ή να νιώθει αποπροσανατολισμένο ή/και φοβισμένο.
Υπάρχουν λύσεις για όλα, για όποιον γονέα ενδιαφέρεται.
Ας δούμε πρώτα, κάποια βασικά πράγματα.
ΤΑ ΜΩΡΑ ΚΛΑΙΝΕ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ
Επιστήμονες που μίλησαν στους New York Times εξήγησαν πως σε όλο το ζωικό βασίλειο τα μωρά έχουν υπερβολικούς τρόπους (συνήθως ουρλιαχτά) να τραβούν την προσοχή των γονιών τους. Το ‘γιατί’ ήταν άγνωστο, ώσπου ασχολήθηκαν μαζί του ερευνητές.
Όπως είπε ο ειδικός βιοακουστικής στο Ζωικό Βασίλειο, Dr. Joseph Soltis «όταν ένα νεαρό ζώο βασίζεται στους γονείς του για να επιβιώσει, χρειάζεται μια συνεχή ροή πληροφοριών για να αποφασίσει πώς να το φροντίσει.
Ένα νεαρό ζώο στέλνει στους γονείς του σήματα για να τους ενημερώσει πώς τα πάει.
Τα νεαρά ζώα ποικίλλουν ως προς το πόσο κλαίνε, τσιρίζουν ή επικοινωνούν με άλλο τρόπο με τους γονείς τους, κάτι που οφείλεται εν μέρει στα γονίδια.
Κάποιο επίπεδο κλάματος των ανθρώπων βασίζεται σε πόνους αερίων και ακατάστατες πάνες. Αλλά όσον αφορά τη γενετική συνεισφορά, θα περίμενε κανείς ότι η φυσική επιλογή θα ευνοούσε τα γονίδια για πιο θορυβώδη παιδιά, αφού θα τραβούσαν περισσότερη προσοχή.
Αυτό το είδος εξαπάτησης όμως, μπορεί να είναι καταστροφικό. Εάν τα σήματα των απογόνων γίνονταν εντελώς αναξιόπιστα, οι γονείς σταδιακά δεν δείχνουν την ίδια προσοχή».
ΟΙ ΕΝΗΛΙΚΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΟΙ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΟΥΜΕ ΣΤΟ ΚΛΑΜΑ ΤΩΝ ΜΩΡΩΝ
Ευρήματα αυξανόμενου όγκου ερευνών υποδηλώνουν πως τα βρέφη κατέχουν προνομιακή θέση στο νευροβιολογικό μας προγραμματισμό (τη λειτουργία του εγκεφάλου μας). Κάτι που έχει τις ρίζες του στο εξελικτικό μας παρελθόν.
Οι μητέρες είναι προγραμματισμένες να αντιδρούν στο κλάμα μέσα σε 5’’. Μαγνητικές τομογραφίες έδειξαν πως οι κραυγές των βρεφών ενεργοποιούν περιοχές του εγκεφάλου που συνδέονται με την πρόθεση να κινηθεί, να καταλάβει και να μιλήσει, την επεξεργασία των ακουστικών ερεθισμάτων και τη φροντίδα.
Το ίδιο ερέθισμα ωστόσο, γίνεται ‘συναγερμός’ στον εγκέφαλο και όσων δεν έχουν σχέση με το μωρό, αφού κατασκευαστικά ανταποκρίνεται στο ‘σήμα’ για βοήθεια και φροντίδα.
Εάν κάνουμε ό,τι μπορούμε να κάνουμε και το μωρό εξακολουθεί να ουρλιάζει,
α) το «σκεπτόμενο» μέρος του εγκεφάλου μας κλείνει, επηρεάζοντας την ικανότητά μας να είμαστε ήρεμοι και να σκεφτόμαστε λογικά και
β) οι αντιδράσεις μας είναι αντιδράσεις πανικού, κάτι που σημαίνει πως είμαστε εκτός ελέγχου και δεν σκεφτόμαστε καθαρά.
Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, το μωρό συντονίζεται με τα συναισθήματα του φροντιστή του. Πράγμα που σημαίνει πως όσο αναστατωμένος είναι αυτός, τόσο αναστατώνεται και το παιδί.
Συμπέρασμα;
Σταμάτα να στραβοκοιτάς τους γονείς του μωρού που κλαίει στην πτήση, γιατί δεν βοηθάς. Αντιθέτως, κάνεις τα πράγματα χειρότερα.
«ΠΩΣ ΚΑΝΕΙΣ ΕΤΣΙ; ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ» ΑΥΤΗ Η ΜΑΣΤΙΓΑ
Επαγγελματίας αεροσυνοδός -και μητέρα- έθεσε το θέμα των ήσυχων ζωνών στην πρακτική του βάση, εξηγώντας τι την έχει διδάξει η καριέρα της, σε συνάρτηση με την εποχή που θέλει να ‘λέει’ πως υπερασπίζεται τα δικαιώματα των ανθρώπων (age entitlement).
«Οι γονείς που επιλέγουν να κάνουν ένα αεροπορικό ταξίδι με τα παιδιά τους, δεν διαπράττουν κάποιο αδίκημα. Αυτό πρέπει να υπογραμμιστεί.
Πολλοί κάνουν ό,τι μπορούν για να μην ενοχλούν τους υπόλοιπους επιβάτες.
Έχω δει μερικές οικογένειες να προσφέρουν ακόμη και δώρα σε όσους είναι στην πτήση, ζητώντας εκ των προτέρων συγγνώμη για τυχόν ενοχλήσεις.
Το να ταξιδεύεις με ένα παιδί δεν είναι έγκλημα.
Με το να ζητάς συγγνώμη για αυτό, το κάνεις έγκλημα.
Ως εκ τούτου, οι "ήσυχες ζώνες" προσφέρουν τη δυνατότητα σε όσους δεν αντέχουν να βρίσκονται για ώρες ταξιδιού δίπλα σε ένα παιδί, την επιλογή να το αποφύγουν. Δηλαδή, να μην είναι πολύ κοντά.
Μεταφέρει την ευθύνη στο άτομο που θέλει την ησυχία του. Όχι στην οικογένεια.
Για όσους αποκαλούν την ιδέα των ‘ζωνών ησυχίας’ κακότροπη ή μεροληπτική, έχω να πω το εξής: είναι το αποτέλεσμα της εποχής των δικαιωμάτων. Η τρέχουσα κουλτούρα απαιτεί ο κόσμος να ανταποκρίνεται μόνο στις δικές του ανάγκες και επιθυμίες. Αυτός είναι ο λόγος που ουσιαστικά, τίθενται όρια.
Δεν φταίνε κάπου οι γονείς που κάνουν ό,τι μπορούν για να κρατήσουν τα παιδιά στη θέση τους, αλλά και να μην ουρλιάζουν, ζητώντας διαρκώς συγγνώμη και λέγοντας συνέχεια ευχαριστώ.
Είναι οι οικογένειες που αφήνουν τα παιδιά τους να τρέχουν πάνω κάτω στο διάδρομο, που ανεβάζουν στο τέρμα την ένταση των tablets και δεν χρησιμοποιούν ακουστικά, που χρησιμοποιούν την άτρακτο ως παιχνίδι των παιδιών.
Για αυτούς τους γονείς δεν ισχύουν οι ηθικοί ή άλλοι κανόνες. Για αυτό και λένε διαρκώς ‘μα είναι παιδί’.
Έτσι εξαντλούν την υπομονή των άλλων ταξιδιωτών, προκαλώντας κάθε φλυαρία ή κλάμα παιδιού να θεωρείται ως πρελούδιο μια μίζερης πτήσης, είτε οι γονείς είναι αθώοι ή ένοχοι.
Και αυτό είναι ντροπή.
Δεν μπορώ να κατηγορήσω ούτε στο ελάχιστο όποιον θέλει την ησυχία του.
Δεν είναι πολύ ωραίο το συναίσθημα του να βλέπεις επικριτικά μάτια καρφωμένα πάνω σου, όταν περπατάς με το παιδί σου στο διάδρομο του αεροσκάφους. Η εμπειρία όμως, έχει διδάξει στους ανθρώπους να περιμένουν τα χειρότερα.
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να πω ότι δεν συμπαθώ ιδιαίτερα όσους τρελαίνονται μόλις κλάψει ένα μωρό. Που δεν φορούν ακουστικά ή ωτοασπίδες και δεν δείχνουν την παραμικρή ανοχή. Είναι σαν να θυμώνεις για μια καταιγίδα, αλλά αρνείσαι να πάρεις μαζί σου μια ομπρέλα.
Είναι σε δημόσιο χώρο, όπου επιτρέπονται οικογένειες. Άρα δεν έχει καμία λογική να περιμένουν από ένα μωρό να συμπεριφερθεί ‘σωστά’, πολύ απλά γιατί αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να το κάνει.
Τα μωρά κλαίνε, τα παιδιά είναι παιδιά κι εσείς έχετε επιλέξει να μην ταξιδέψετε ιδιωτικά.
Το να πετάς εμπορικά σημαίνει ότι οι άνθρωποι δεν αποκλείονται και, είτε αρέσει είτε όχι, τα παιδιά είναι άνθρωποι.
Άρα, οι "ήσυχες ζώνες" πρέπει να θεωρούνται πολυτέλεια. Όχι απαίτηση.
Και όλα καταλήγουν στο ότι οφείλουμε να είμαστε προσεχτικοί ο ένας προς τον άλλον.
Δηλαδή, οι οικογένειες πρέπει να καταλάβουν ότι το πλήρωμα και όλοι οι ενήλικες που κάθονται κοντά τους δεν είναι baby sittters και πως τα παιδιά δεν μπορούν να συμπεριφέρονται σαν να είναι σπίτι τους.
Άρα δεν μπορούν να τρέχουν στο διάδρομο, να σπρώχνουν μπρος πίσω την πλάτη του καθίσματος τους ή να κλωτσάνε το μπροστινό κάθισμα ή να προκαλούν χάος με τον όποιον άλλον τρόπο.
Και όταν οι άλλοι επιβάτες θυμώνουν με τους γονείς που προσπαθούν να ηρεμήσουν ένα αναστατωμένο παιδί, αναστατώνουν τους γονείς και αυτοί με τη σειρά τους κάνουν χειρότερη την κατάσταση που ζει το παιδί τους.
Επειδή όμως, υπάρχει ελλιπής ανοχή και φροντίδα, η αμέσως επόμενη καλύτερη λύση είναι οι ‘ζώνες ησυχίας’».
ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΩΣΤΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΓΟΝΕΑ ΜΩΡΟΥ ΣΕ ΠΤΗΣΗ
Μελέτες έχουν δείξει πως:
- το καλύτερο μέρος του αεροπλάνου για να καθίσει ένα μωρό, είναι πίσω, πίσω: είναι το πιο θορυβώδες σημείο του αεροσκάφους, υπάρχει χώρος για να σηκωθεί ο γονιός με το μωρό στην αγκαλιά του και να περπατήσει για λίγο. Επίσης, είναι κοντά στην τουαλέτα (άρα στις αλλαγές πάνας), ενώ συνήθως κάθονται λιγότεροι επιβάτες εκεί.
- Οι πτήσεις είναι καλό να συμπίπτουν με το πρόγραμμα ύπνου του μωρού. Ακόμα και όταν είναι μεγάλες.
- Όταν το μωρό είναι άυπνο και άρα υπερβολικά κουρασμένο, αντιστέκεται περαιτέρω στον ύπνο. Ειδικά σε ένα άγνωστο και περίεργο περιβάλλον.
- Προτείνεται η αλλαγή πάνας πριν την επιβίβαση στο αεροσκάφος -ώστε και να μειωθεί ο αριθμός των αλλαγών στην πτήση.
- Σε ό,τι αφορά τις απογειώσεις και τις προσγειώσεις, οι αλλαγές στην πίεση που νιώθουν τα βρέφη μπορεί να προκαλεί πόνο. Αυτό συμβαίνει γιατί η ευσταχιανή σάλπιγγα ενός βρέφους (προστατεύει το τύμπανο και πρωταγωνιστεί στην άσκηση πίεσης) δεν λειτουργεί το ίδιο καλά με εκείνην των ενηλίκων.Κι ενώ εσύ χασμουριέσαι ή μασάς τσίχλα για να εξισώσεις την πίεση του αυτιού, τα μωρά δεν ξέρουν τι να κάνουν, όπως αισθάνεται περισσότερη εξωτερική πίεση που προκαλεί πόνο, που εντείνεται κατά την προσγείωση -εξαιτίας της διαδικασίας εξισορρόπησης του αέρα.
- Για αυτό και οι ειδικοί προτείνουν στους γονείς να τα ταΐζουν στην απογείωση και την προσγείωση ή τουλάχιστον να δίνουν μια πιπίλα σε αυτές τις στιγμές, καθώς το πιπίλισμα μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση της εξτρά πίεσης.
- Στα SOS ανήκει και το να μην κοιμάται το μωρό κατά την απογείωση ή την προσγείωση, καθώς καταπίνει περισσότερο όταν είναι ξύπνιο, κάτι που μειώνει τον πόνο στο αυτί.
- Αποτελεσματική, για το ξεβούλωμα των αυτιών, είναι και η χορήγηση άφθονων υγρών.
- Εάν η κατάσταση γίνει αφόρητη, παρεμβαίνουν οι αεροσυνοδοί με παιχνίδια ή άλλα πράγματα που μπορούν να αποσπάσουν την προσοχή του βρέφους.
- Ενδεχομένως να γίνει αλλαγή θέσης, κοντά σε επιβάτες που φορούν ωτοασπίδες.
Οι γονείς των παιδιών ηλικίας από 2 έως 5 ετών είναι χρήσιμο
- Να έχουν πρόχειρα πολλά παιχνίδια, εκπλήξεις και σνακ.
- Να πάρουν το καροτσάκι.
- Να έχουν στο backpack τουλάχιστον μια 'αλλαξιά', πιπίλες και γλειφιτζούρια.
- Να 'κλείνουν' εξτρά θέση (να μην έχουν το παιδί στα γόνατα τους), όχι στο διάδρομο.
- Να εξηγούν στο παιδί τι πρόκειται να ζήσει.
- Να προτιμούν τις πολύ πρωινές, απευθείας, πτήσεις.
- Να δώσουν στο παιδί νερό αμέσως μετά την απογείωση και στο τελευταίο μισάωρο για την προσγείωση -για την αντιμετώπιση της πίεσης, μέσω της κατάποσης. Αυτές τις στιγμές θα βοηθήσει και το γλειφιτζούρι με την πιπίλα.
- Να κάνουν ό,τι μπορούν για να είναι χαλαροί.
Πηγή: news247
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου