Για αυτιστικούς ενήλικες όπως ο Μπρους Πάθερικ, η οικονομική ανεξαρτησία μπορεί να φαντάζει άπιαστη. «Δεν θα συναλλαγόμουν ποτέ στην τράπεζα χωρίς κάποιον άλλο δίπλα μου», λέει ο κ. Πάθερικ, 59 ετών, συνήγορος στο Autism Canada, όπου διευθύνει προγράμματα υποστήριξης της οικογένειας. «Η γυναίκα μου είναι το στήριγμά μου. Δεν παίρνω ποτέ μια απόφαση που περιλαμβάνει επενδύσεις, τραπεζικά στοιχεία κλπ χωρίς να είναι εκεί».
Τα εμπόδια του πηγάζουν από αυτό που αποκαλεί «άγραφους κοινωνικούς κανόνες» των τραπεζικών εργασιών – ποιες πληροφορίες πρέπει να μοιράζεστε και να αποκρύπτετε, πώς να γνωρίζετε εάν παραπλανηθείτε και πώς να αναλύσετε την τεχνική γλώσσα σε χρήσιμες πληροφορίες.
Ενώ λίγοι θεωρούν ότι οι συναλλαγές με την τράπεζα είναι απλές, τα ζητήματα προσβασιμότητας που σχετίζονται με τον τρόπο επικοινωνίας και προβολής των πληροφοριών, μπορούν να εμποδίσουν τους αυτιστικούς ενήλικες να συμμετέχουν στις τραπεζικές εργασίες με ουσιαστικούς τρόπους και να εμφανίζονται σημαντικοί οικονομικοί κινδύνοι.
«Είναι μέρος των ευρύτερων δυσκολιών με τις δεξιότητες σχεδιασμού και οργάνωσης που μερικές φορές εντοπίζονται στον αυτισμό ή τη νευροδιαφοροποίηση», λέει η Μπέκα Λόρι Χέκτορ,, διευθύντρια εκπαίδευσης στο Asperger/Autism Network.
«Τα θέματα προϋπολογισμού είναι πραγματικά μεγάλη υπόθεση στην κοινότητά μας», λέει. «Οι άνθρωποι που είναι διαφορετικοί έχουν σίγουρα περισσότερες δυσκολίες στις τραπεζικές συναλλαγές. Το τραπεζικό σύστημα είναι φτιαγμένο για ένα συγκεκριμένο είδος ανθρώπου επειδή έχει σχεδιαστεί με γνώμονα την ομοιότητα/ ομοιογένεια των μελών της κοινωνίας».
Για τον Τάρβερ, φοιτητή στο George Brown College με εξειδίκευση στον αυτισμό, τα ζητήματα προσβασιμότητας μπορούν να εξελιχθούν σε συμπεριφορές εκμετάλλευσης, όταν δεν ελέγχονται.
«Αν είχατε έναν τυφλό πληθυσμό και όλα τα συμβόλαιά σας ήταν γραμμένα και κανείς δεν παρείχε μετάφραση ή γραφή Braille, δεν θα ήταν έκπληξη αν οι άνθρωποι υπογράφουν πράγματα χωρίς να ξέρουν τι είναι γραμμένο εκεί», λέει ο Τάρβερ. «Όλοι θα λέγαμε: «Αυτό είναι εξωφρενικό. Πώς μπορείτε να το κάνετε;' "
Οι ενήλικες στο φάσμα του αυτισμού μπορεί να παρουσιάζονται με διαφορετικούς τρόπους. «Όλοι έχουμε τα δυνατά μας σημεία και τις αδυναμίες μας», λέει ο κ. Πάθερικ. «Αλλά οι κοινωνικές διεργασίες είναι που δεν καταλαβαίνουμε και χρειαζόμαστε υποστήριξη.
Ο αυτισμός ορίζεται από προκλήσεις με θέματα κοινωνικής επικοινωνίας και αισθητηριακών θεμάτων, σύμφωνα με την Τέρι Χιούιτ, ψυχολόγο και διευθύνουσα σύμβουλο στο Surrey Place, έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό του Τορόντο που υποστηρίζει άτομα με αναπτυξιακές αναπηρίες. Οι διαφορές στην κοινωνική επικοινωνία μπορεί να περιλαμβάνουν δυσκολία στην κατανόηση μη λεκτικών ενδείξεων ή τη συμμετοχή σε συνομιλίες με συνομηλίκους, ενώ τα αισθητηριακά ζητήματα περιλαμβάνουν «αποστροφή στον δυνατό θόρυβο ή τον έντονο, φθορίζοντα φωτισμό», λέει.
Το αφόρητο φυσικό περιβάλλον ενός τραπεζικού υποκαταστήματος μπορεί να οδηγήσει τους αυτιστικούς ενήλικες να αποφύγουν τη συμμετοχή σε ουσιαστικές συζητήσεις σχετικά με την κατάσταση των οικονομικών τους.
«Η τράπεζα μπορεί να είναι δυσβάσταχτη για τα αυτιστικά άτομα. Εάν έχουν αισθητηριακή υπερφόρτωση, μπορεί να μην επεξεργάζονται όλα όσα συμβαίνουν», λέει η Σίρα Κάρπελ, διευθύντρια υπηρεσιών συμπεριφοράς στο Kayla's Children's Centre, το οποίο παρέχει θεραπευτικά προγράμματα για παιδιά με αναπτυξιακές αναπηρίες.
«Μπορεί κάλλιστα να συμφωνήσουν ή να αποδεχτούν κάτι μόνο και μόνο για να τερματίσουν μια κοινωνική αλληλεπίδραση», λέει η κ. Χιούιτ.
Η αποφυγή των κοινωνικών συνιστωσών της τραπεζικής είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη όταν πρόκειται για την επίλυση προβλημάτων για το πιστωτικό χρέος.
«Αν αντιμετωπίζετε πιστωτικά ζητήματα, πρέπει να μιλήσετε με κάποιον και αυτό το άτομο πρέπει να λάβει υπόψη ότι μπορεί να μην καταλάβετε πλήρως τα πάντα αμέσως», λέει η κ. Χιούιτ «Είναι πολύ σημαντική και μεγάλης αξίας η εκπαίδευση, ώστε το προσωπικό πρώτης γραμμής να καταλάβει ποια είναι αυτά τα ζητήματα».
Για τους ενήλικες στο φάσμα του αυτισμού, οι προσβάσιμες τραπεζικές συναλλαγές ξεκινούν με την ευέλικτη επικοινωνία. «Οι αυτιστικοί άνθρωποι είναι πραγματικά ευχαριστημένοι με τις ξεκάθαρες δηλώσεις – αυτό είναι το ποσοστό, αυτό είναι ο τόκος/ ποινή – και όχι η διανθισμένη γλώσσα», λέει ο κ. Πάθερικ. «Η εκπαίδευση σε ζητήματα συμπερίληψης επιτρέπει στο άτομο στην τράπεζα να αναγνωρίσει ότι χρειάζομαι έναν διαφορετικό τρόπο να μου εξηγήσει κάτι. Πρόκειται για την κατάρριψη των υποθέσεων της κατανόησης και των αναγκών που έχει ένας νευροτυπικός ενήλικας».
Για να μετριάσουν τις κοινωνικές προκλήσεις, οι αυτιστικοί ενήλικες βασίζονται συχνά σε έναν φίλο ή μέλος της οικογένειάς τους για να κάνει τραπεζικές συναλλαγές μαζί τους, αλλά δεν τους χρειάζονται πάντα ως πληρεξούσιο. Αυτή η άτυπη υποστήριξη αντιμετωπίζεται συχνά με έλεγχο από το τραπεζικό προσωπικό.
«Οι τράπεζες τείνουν να δίνουν έμφαση στην εξυπηρέτηση ένας προς έναν», λέει ο κ. Πάθερικ. «Αν μιλάτε με ένα αυτιστικό άτομο, θα πρέπει πάντα να υπάρχει η παρότρυνση να φέρετε ένα άτομο υποστήριξης – έναν φίλο, έναν συνάδελφο, έναν σύντροφο».
Για τον Τάρβερ, οι νέες προσεγγίσεις στην επικοινωνία και την εκπαίδευση θα πρέπει να συμπληρώνουν τον σχεδιασμό χωρίς αποκλεισμούς και τη βελτιωμένη τεχνική υποστήριξη. «Χρειαζόμαστε καθολικό σχεδιασμό και διαμόρφωση, ακόμα και για να διαβάζουμε τις πληροφορίες – γραφικά, σκοτεινή λειτουργία οθόνης, σταθερή μορφοποίηση, μέγεθος – δεν είναι ότι η όρασή μου είναι κακή, αλλά ότι η βραχυπρόθεσμη μνήμη μου είναι κακή».
Η Άνι Χάρπερ, πολιτιστική ανθρωπολόγος στο Πανεπιστήμιο Yale που μελετά την οικονομική ζωή περιθωριοποιημένων ομάδων, θέλει οι τράπεζες να ενσωματώνουν υποστηρικτικά χαρακτηριστικά που εξορθολογίζουν τις τραπεζικές συναλλαγές για ενήλικες με νοητικές και σωματικές αναπηρίες, για να είναι διαθέσιμες σε όλους.
Η κ. Χάρπερ σε έκθερσή της περιγράφει πρακτικές λύσεις για να καταστήσει τις τραπεζικές συναλλαγές πιο προσιτές για άτομα με διαφορετικές ανάγκες, συμπεριλαμβανομένων προσαρμόσιμων ειδοποιήσεων τραπιζικής μέσω κινητών τηλεφώνων και επιλογών για αυτοεπιβαλλόμενες δαπάνες, κάτι που είναι δυνατό με ορισμένες τράπεζες αλλά απέχει πολύ από το να είναι παγκοσμίως διαθέσιμο. Προτείνει επίσης λογαριασμούς πρόσβασης μόνο για προβολή, οι οποίοι επιτρέπουν στους χρήστες να μοιράζονται περιορισμένη πρόσβαση με ένα συγκεκριμένο άτομο (τρίτο μέρος) και να τους επιτρέπουν να παρακολουθούν ή να βοηθούν με τις δαπάνες.
Η κ. Χιούιτ συνιστά ήδη συχνά κοινούς λογαριασμούς σε γονείς αυτιστικών παιδιών, που μπορεί να αναλάβουν το πιστωτικό χρέος του παιδιού τους. «Οι οικογένειες συμφωνούν με το παιδί τους αν πρόκειται να λάβει χρήματα, να έχουν έναν κοινό λογαριασμό, ώστε να μπορούν να βοηθήσουν να τα διαχειριστεί”», λέει.
Οι λογαριασμοί μόνο για προβολή παρέχουν λίγη από την ίδια ευελιξία, ενώ προσφέρουν περισσότερη αυτονομία – ένα βασικό στοιχείο που λαμβάνεται υπόψη όταν υποστηρίζονται ενήλικες στο φάσμα του αυτισμού. Μπορούν επίσης να μετριάσουν την πιθανή κατάχρηση που προκύπτει από την προνομιακή πρόσβαση.
Σε τράπεζες όπως το Toronto-Dominion και η Bank of Montreal, οι ενέργειες προσβασιμότητας περιλαμβάνουν ήδη εκπαίδευση για το προσωπικό σχετικά με τον καλύτερο τρόπο συνεργασίας με πελάτες που αποκαλύπτουν μια αναπηρία, αν και ο ορισμός είναι ευρύς. Η TD προσφέρει επίσης έναν Ελάχιστο Λογαριασμό χωρίς μηνιαίες χρεώσεις για πελάτες που αποτελούν μέρος του εγγεγραμμένου προγράμματος αποταμίευσης αναπηρίας της ομοσπονδιακής κυβέρνησης.
«Η εκπαίδευση του προσωπικού και η διασφάλιση ότι υπάρχουν συγκεκριμένες απαιτήσεις και προσαρμογές για τα άτομα με αναπηρία είναι το πρώτο πράγμα», λέει η κ. Κάρπελ. Αλλά οι ειδικοί θέλουν να δουν περισσότερα. «Πολύ συχνά η επιμόρφωση γίνεται δικαιολογία – όπως, «Λοιπόν, κάναμε την εκπαίδευση, άρα, ξέρετε, το πρόβλημα έχει λυθεί», λέει η κ. Χάρπερ.
Εφαρμογές όπως το MagnusCards έχουν δημιυργηθεί για να παρέχουν δυνατότητες προσβασιμότητας όπου οι τράπεζες υστερούν, συχνά συνεργαζόμενες με τράπεζες για την επίτευξη των στόχων προσβασιμότητας.
«Εξηγούμε τα πάντα σε οπτικά, γραφικά και ήχο για να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να πλοηγηθούν σε κάθε πτυχή της τραπεζικής εμπειρίας χρησιμοποιώντας κάρτες», εξηγεί η Νάντια Χάμιλτον, Διευθύνουσα Σύμβουλος της Magnusmode.
Αλλά η κ. Χάρπερ πιστεύει ότι είναι ευθύνη των τραπεζών να παρέχουν απευθείας αυτές τις δυνατότητες, όχι οι εφαρμογές. «Τελικά, θα πρέπει απλώς να μπορείτε να λάβετε αυτήν την υπηρεσία μέσω της τράπεζάς σας», λέει.
Οι τράπεζες θα έπρεπε πραγματικά να κάνουν περισσότερα, λέει η κ. Χέκτορ. «Για να κάνετε το προϊόν σας όσο το δυνατόν περισσότερο προσιτό σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους – είναι απλώς ένας καλός τρόπος επιχειρηματικότητας».
Απόδοση του άρθρου Banks urged to do more to help customers with autism
Ευλαμπία Αγγέλου
Διερμηνέας Ελληνικής Νοηματικής Γλώσσας
Ανεξάρτητη Ερευνήτρια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου