Την Λύντια Πετροπούλου τη γνωρίσαμε μέσα από το εικαστικό της εργαστήρι, με το μοναδικό μαθητή των Αρκιών. Ο Χρήστος είναι ο μοναδικός μαθητής του σχολείου και το μοναδικό παιδί στο νησί. Η Λύντια αντιλήφθηκε ότι η τέχνη θα βοηθούσε το μικρό μαθητή να εκφραστεί. Άλλωστε μέσα από την τέχνη εκφράζουμε τα συναισθήματα μας. Τον εσωτερικό μας κόσμο. «Επιθυμούσα να έρθει ο μαθητής σε επαφή με την Τέχνη. Μέσα από την οποία, θα μπορέσει να αναπτύξει την προσωπική του έκφραση, αλλά και την αισθητική του κρίση και καλλιέργεια. Συμβάλλοντας στην πολύπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του». Μας λέει η Λύντια. Έχοντας αυτό ως σκοπό η Λύντια προχώρησε τάχιστα σε ιντερνετικά μαθήματα με το Χρήστο. Φέτος είναι η δεύτερη χρόνια τους. Και όλη αυτή η προσπάθεια γίνεται εθελοντικά από την ίδια για το δημοτικό σχολείο των Αρκιών.
Η Λύντια Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο κέντρο της Αθήνας. Δύο δρόμους κάτω από την Ακρόπολη, στην περιοχή Μακρυγιάννη. «Κατάγομαι από την Γορτυνία Αρκαδίας, την Κωνσταντινούπολη και την Μάκρη της Μικράς Ασίας…» Μας λέει με καμάρι η Λύντια, ενώ όσον αφορά την ενασχόληση της με την τέχνη, μας απαντά ότι μάλλον η τέχνη προϋπήρχε στα γονίδια της. «Από μικρή ηλικία είχα επαφή με την τέχνη. Μαζί με τους γονείς μου, επισκεπτόμασταν πολύ συχνά μουσεία, και χώρους τέχνης. Όλο αυτό ενίσχυσε τη σχέση που είχα με αυτήν». Μας λέει η Λύντια και συνεχίζει: «Εκδηλώθηκε όμως πολύ αργότερα όταν μετά το θάνατο του πατέρα μου αποφάσισα ότι δε χρειάζεται άλλο να αναβάλλω την πραγματοποίηση μιας μεγάλης μου επιθυμίας. Να σπουδάσω. Η απόφαση μου, οριστικοποιήθηκε από τον τρόπο διδασκαλίας της καθηγήτριας μου στο μάθημα «εισαγωγή στην ιστορία της τέχνης», το οποίο είχα επιλέξει σαν μάθημα γενικής εκπαίδευσης, στο πανεπιστήμιο».
Σήμερα, η Λύντια Πετροπούλου είναι Ιστορικός Τέχνης, Εικαστική Εκπαιδευτικός, Εκπαιδεύτρια Ενσυνειδητότητας και η Δημιουργός του εργαστήριου «Τέχνη και Ενσυνειδητότητας». Τι σχέση όμως έχει η Ενσυνειδητότητα (Μindfulness) με την τέχνη; Η Λύντια μας επεξηγεί παρακάτω: «η Ενσυνειδητότητα είναι να είμαι εξ’ ολοκλήρου συνειδητά στο παρόν/στην παρούσα στιγμή με αγάπη χωρίς καμία κριτική. Η τέχνη και η πρακτική της ενσυνειδητότητας (mindfulness) έχουν κοινά. Στο εργαστήριο που έχω δημιουργήσει, η τέχνη γίνεται εργαλείο ενσυνειδητότητας, και η ενσυνειδητότητα εργαλείο για να δημιουργήσουμε τέχνη. Η τέχνη μας προσκαλεί να βρεθούμε στην παρούσα στιγμή, να αποσυνδεθούμε από τις καθημερινές ανησυχίες, σκέψεις μας και να εστιάσουμε όσο πιο βαθιά μπορούμε στο αντικείμενο. Στο έργο τέχνης που βρίσκεται μπροστά μας. Με αυτό τον τρόπο γνωρίζουμε, ανακαλύπτουμε, κατακτούμε, εκτιμούμε πληρέστερα ένα έργο τέχνης ή αντικείμενο και συγχρόνως έχουμε τη δυνατότητα να επωφεληθούμε από τα οφέλη της ενσυνειδητότητας (mindfulness). Ενώ από την άλλη μέσω της πρακτικής της ενσυνειδητότητας, ενδυναμώνονται η φαντασία και η έμπνευση που είναι έννοιες στενά συνδεδεμένες με την δημιουργικότητα».
Η Λύντια έχει εργαστεί σε μουσεία, σε βιβλιοθήκες, ιδρύματα και έχει δουλέψει με κοινωνικά ευπαθείς ομάδες αλλά και σε σχολεία. «‘Όνειρο μου είναι να δημιουργήσω ένα Δίκτυο Τέχνης με σκοπό τον σχεδιασμό και την υλοποίηση εικαστικών εργαστηρίων για παιδιά/μαθητές που κατοικούν σε απομακρυσμένες περιοχές της ηπειρωτικής ή της νησιωτικής Ελλάδος με σκοπό να έρθουν σε επαφή, να γνωρίσουν και να αγαπήσουν τις εικαστικές τέχνες μέσα από τις οποίες θα αναπτύξουν την προσωπική τους έκφραση και την αισθητική τους κρίση. Τον Οκτώβριο του 2019 ξεκίνησα τον σχεδιασμό και την υλοποίηση του πρώτου στην Ελλάδα (και ίσως στον κόσμο) διαδικτυακού εικαστικού εργαστηρίου για το δημοτικό σχολείο των Αρκιών, το μικρό νησί των Δωδεκανήσων με τον ένα και μοναδικό μαθητή. Κάθε Τρίτη στις 13:30μ.μ. και για 1,5 ώρα, από τον Οκτώβριο του 2019 μέχρι τέλη Ιουνίου του 2020 καταφέραμε παρ’ όλα τα προβλήματα (διακοπή σύνδεσης ίντερνετ εξαιτίας των κακών καιρικών συνθηκών, ασθενειών κλπ.) αλλά και την τρίμηνη διακοπή λόγω πανδημίας, να ολοκληρώσουμε με επιτυχία τρία από τα τέσσερα θεματικά εργαστήρια που είχα σχεδιάσει».
Ποια ήταν όμως τα αποτελέσματα της τέχνης-εργαστηρίων στον μικρό Χρηστάκη; Σε αυτό το ερώτημα απάντηση δίνει ο ίδιος ο Χρήστος: «Στο πρώτο μου έργο, που ήταν η ζωγραφική του ονόματος μου δυσκολεύτηκα πάρα πολύ. Γι΄ αυτό το ολοκλήρωσα μετά από πάρα πολλά μαθήματα. Στο τέλος το έργο μου, έγινε ένα φανταστικό έργο τέχνης. Εγώ είμαι ενθουσιασμένος και χαρούμενος που τα κατάφερα και τώρα έχω περισσότερη εμπιστοσύνη στον εαυτό μου. Επομένως από εδώ και πέρα θα τα καταφέρω καλύτερα!».
Το φετινό πρόγραμμα στο Δημοτικό Σχολείο των Αρκιών περιλαμβάνει: «Πειραματισμό με διαφορετικά υλικά και τεχνικές. Γνωριμία με Έλληνες και ξένους εικαστικούς, αλλά και θέματα που θα βοηθήσουν το μαθητή μου να χρησιμοποιήσει και να αναπτύξει την φαντασία του». Μας λέει η Λύντια Πετροπούλου στο humanstories.gr
Δυστυχώς παρά τα θετικά που αντιπροσωπεύει η Τέχνη, δεν στηρίζεται όσο πρέπει στην Ελλάδα. Και μερικές φορές η τέχνη για κάποιους θεωρείται ακόμη και πολυτέλεια. Ποια είναι η προσφορά της τέχνης στο μαθητή; «Θεωρούν την τέχνη πολυτέλεια γιατί δεν γνωρίζουν την αξία και το ρόλο των τεχνών στην ζωή του ανθρώπου. Οι τέχνες επιτελούν διαφορετική λειτουργία για κάθε άνθρωπο. Διαφέρουν ανά ηλικία, άτομο, προσωπικές ανάγκες ή ακόμη και από την περίσταση στην οποία θα βρεθεί ένα άτομο μια δεδομένη στιγμή. Περιληπτικά, οι τέχνες μας διδάσκουν να βλέπουμε ό,τι δεν είχαμε έως τότε προσέξει. Να αισθανόμαστε ό,τι δεν είχαμε αισθανθεί. Να υιοθετούμε τρόπους σκέψης που είναι ενδογενείς στις τέχνες. Αυτές οι εμπειρίες, μας εμπλέκουν σε μια διαδικασία μεταμόρφωσης και αναδημιουργίας του εαυτού: αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο γύρω μας, εφαρμόζουμε όσα μαθαίνουμε σε νέα πλαίσια, εντοπίζουμε τις δυνατότητες και τους περιορισμούς που έχει κάθε μορφή αναπαράστασης, καλλιεργούμε τη στρατηγική σκέψη, χειριζόμαστε πιο αποτελεσματικά καταστάσεις με πολλαπλές απαιτήσεις ταυτόχρονα.
Η Λύντια προσπαθεί να προσεγγίσει κι άλλα μικρά σχολεία ανά την Ελλάδα, και να προωθήσει το εικαστικό της εργαστήριο. Ένα πρωτοποριακό εργαστήρι που έχει σχεδιάσει και υλοποιεί η ίδια εθελοντικά. Θα ήταν σημαντικό σε αυτήν την προσπάθεια της να βρει κι άλλους υποστηρικτές και στήριξη στο έργο της. «Εύχομαι αυτή τη χρονιά να γίνει γνωστή η δράση μου να υποστηριχθεί και να συνδεθούν περισσότερα σχολεία, να γίνουμε μια μεγάλη ομάδα-παρέα με αγάπη για την τέχνη και το παιδί» ολοκληρώνει η Λύντια.
Πληροφορίες: https://www.facebook.com/lydiapetropoulouart
Πηγή: HumanStories
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου