Στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο έρχεται ένα αρχείο από την Ηβη Σταυροπούλου, τη γενική γραμματέα της Ελληνικής Λέσχης του Βιβλίου, με τίτλο «Μαριούπολη», που περιέχει μια χειρόγραφη επιστολή από το 2005.
Η Σοφία Γκούρεβα, τότε διευθύντρια του Κυριακάτικου Σχολείου της ουκρανικής πόλης, μιας πρωτοβουλίας για την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας, είχε στείλει ένα μήνυμα στη γενική γραμματέα της λέσχης. «Είμαστε πολύ συγκινημένοι από το πολύτιμο δώρο που μας κάνατε», έγραφε η κ. Γκούρεβα, στέλνοντας θερμές ευχαριστίες από την ίδια και τους δασκάλους του σχολείου. Στο υστερόγραφο έλεγε ότι η υποδοχή των 75 βιβλίων της Ελληνικής Λέσχης του Βιβλίου θα γινόταν στα προσεχή εγκαίνια του νέου σχολείου της ελληνικής ομογένειας. Εκείνη τη χρονιά η λέσχη ίδρυσε έξι δανειστικές βιβλιοθήκες σε ελληνικά σχολεία της Μαριούπολης και του Σαρτανά, δύο πόλεις της ελληνικής ομογένειας που έχουν υποστεί σφοδρούς βομβαρδισμούς από τις ρωσικές δυνάμεις εισβολής στον πόλεμο που συνεχίζεται εδώ και τρεις μήνες. «Δεν ξέρουμε τι έχουν απογίνει οι βιβλιοθήκες και τα σχολεία», μας λέει σήμερα η κ. Σταυροπούλου, «εμείς τότε φυτέψαμε τον σπόρο».
Στα 90 της χρόνια η Ηβη Σταυροπούλου συνεχίζει, μαζί με την Ελληνική Λέσχη του Βιβλίου, να φυτεύει τους σπόρους της φιλαναγνωσίας σε μικρούς και μεγάλους. Μανιώδης βιβλιοφάγος –διαβάζει τουλάχιστον 20 βιβλία κάθε χρόνο– και εθελόντρια εδώ και 40 χρόνια, μας λέει για τις νέες δανειστικές βιβλιοθήκες που ίδρυσε η λέσχη για ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες μέσω του προγράμματος Active Citizens Fund. «Πρόκειται για 17 δανειστικές βιβλιοθήκες που ιδρύσαμε σε σχολεία που φοιτούν Ρομά και σε σχολεία δεύτερης ευκαιρίας σε καταστήματα κράτησης», τονίζει.
Δανειστική βιβλιοθήκη
Με τη συνδρομή χορηγών, η λέσχη αναλαμβάνει να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες για τη δημιουργία μιας δανειστικής βιβλιοθήκης, προμηθεύει τους ενδιαφερομένους με τα πρώτα βιβλία και έπειτα αναλαμβάνουν οι ίδιοι την ανάπτυξή της. «Το ελάχιστο που χρειαζόμαστε είναι 50 βιβλία για να ξεκινήσει μια βιβλιοθήκη σε ένα δημοτικό σχολείο και 80 βιβλία για ένα γυμνάσιο. Ερχομαι σε επαφή με τη διεύθυνση του σχολείου και μας ενημερώνουν για τις ανάγκες τους», σημειώνει. Κάπως έτσι, η Ελληνική Λέσχη του Βιβλίου έχει συμβάλει μέχρι σήμερα στην ίδρυση 890 βιβλιοθηκών σε σχολεία της Ελλάδας και του εξωτερικού μέσα στις τέσσερις δεκαετίες της λειτουργίας της.
Ρωτάμε την κ. Σταυροπούλου τι είναι αυτό που βρίσκει η ίδια τόσο γοητευτικό στην ανάγνωση βιβλίων και κινητοποιεί την εθελοντική της δράση. «Αυτή η δραστηριότητα μου έχει δώσει ένα νόημα στη ζωή, αυτό με τρέφει», σχολιάζει, «όχι επειδή διάβασα σπουδαία βιβλία, αλλά διότι επικοινώνησα με ανθρώπους και μπόρεσα να μιλήσω και να ακούσω. Αυτό το στοιχείο της επικοινωνίας είναι το πιο σημαντικό, κάτι γίνεται την ώρα που επικοινωνείς με έναν άνθρωπο».
Ως παιδί της Κατοχής, συμπληρώνει, βρήκε καταφύγιο στη χαρά της ανάγνωσης και στον κόσμο των βιβλίων πολύ νωρίς στη ζωή της. «Το πατρικό μας σπίτι ήταν παγωμένο, αλλά είχαμε ένα δωμάτιο απ’ όπου έμπαινε ο ήλιος από το παράθυρο. Ηταν το μόνο δωμάτιο που θερμαινόταν και εγώ καθόμουν σε μια πολυθρόνα και διάβαζα. Μου έφερναν συνεχώς βιβλία, όλα τα κλασικά, και τότε κατάλαβα ότι εκεί ήταν ένας μεγάλος πλούτος που ήθελα να κρατήσω για πάντα στη ζωή μου», λέει.
Με τη ματιά του έμπειρου αναγνώστη βαθμολογεί και τα βιβλία της λέσχης, μαζί με τα υπόλοιπα μέλη. Κάθε βιβλίο που είναι υποψήφιο προς ένταξη στη δανειστική βιβλιοθήκη της λέσχης περνάει από κόσκινο. Το βιβλίο διαβάζεται και αξιολογείται στην καρτέλα του από δύο μέλη της λέσχης με απόλυτη μυστικότητα –ο ένας δεν γνωρίζει την αξιολόγηση του άλλου– και ανάλογα με το αποτέλεσμα το βιβλίο μπαίνει στη λέσχη ή απορρίπτεται.
Αποφεύγει να μας πει για τα «κακά» βιβλία που έχει διαβάσει στις εννέα δεκαετίες της ζωής της και τη ρωτάμε για έναν προβληματισμό (και μια ενοχή) που έχουν όλοι οι αναγνώστες. Εχει αφήσει στην άκρη, αδιάβαστο, ένα βιβλίο που ξεκίνησε να διαβάζει; «Φυσικά. Αρχίζεις ένα βιβλίο, βλέπεις ότι δεν πάει, το γράφεις στην καρτέλα του και έληξε».
Πηγή: Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου