Τα έφηβα αγόρια αντιμετωπίζουν αρκετές δυσκολίες στο σχολείο: Είναι ανήσυχα μέσα στην τάξη και δεν σταματούν να κινούνται, ενώ οι λεκτικές τους δεξιότητες είναι κατώτερες των συμμαθητριών τους. Τα στοιχεία αυτά έχουν σαν αποτέλεσμα να μένουν πίσω από τα κορίτσια ίδιας ηλικίας με και χωρίς ΔΕΠΥ, να έχουν χαμηλότερες βαθμολογίες στα τυποποιημένα τεστ και χαμηλότερο ποσοστό εισαγωγής σε κάποιο πανεπιστήμιο.
Ενώ τα αγόρια με ΔΕΠΥ έχουν συνήθως μεγαλύτερη ανάγκη από τα κορίτσια για ακαδημαϊκή βοήθεια από τους γονείς και τους δασκάλους τους, είναι λιγότερο πιθανό να την αποδεκτούν εξαιτίας της επιθυμίας τους για ανεξαρτησία.
«Τα έφηβα αγόρια με ΔΕΠ είναι οι χειρότεροι εχθροί του εαυτού τους» λέει η Judith Levy Cohen, μία ειδική παιδαγωγός στην Νέα Υόρκη. «Αρνούνται να ζητήσουν τη βοήθεια που χρειάζονται. Αντιθέτως, φαίνεται ότι η στάση τους απέναντι στη ζωή χαρακτηρίζεται από τη φράση ‘ θέλω να τα κάνω όλα μόνος μου’”.
Δείτε μερικές από τις στρατηγικές που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για να βοηθήσετε το γιο σας χωρίς να θεωρήσει ότι μπλέκεστε στη ζωή του:
1) Βασιστείτε στα δυνατά του σημεία.
«Ψάξτε να βρείτε δραστηριότητες που του αρέσουν και είναι καλός» προτείνει η Fiona St.Clair, ειδική, που δουλεύει με παιδιά με ΔΕΠ στο Manhattan. «Είναι πραγματικά εκπληκτικό πώς τα αθλήματα, η μουσική και οι τέχνες μπορούν να παρακάμψουν τα προβλήματα προσοχής». Το να βρείτε την αγαπημένη δραστηριότητα του γιου σας και ο έπαινος για τα κατορθώματά του/ τις υψηλές του επιδόσεις στον συγκεκριμένο τομέα μπορεί να μειώσει την δυσκολία του να ζητήσει βοήθεια. «Αν το παιδί σας παίζει κιθάρα μπορείτε να του πείτε ότι τα πάει πολύ καλά στα μαθήματα μουσικής και ρωτήστε τον πώς θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει αυτή την ικανότητά του και σε άλλες περιοχές, όπως πχ στα μαθηματική ή τη φυσική...
2) Βοηθήστε το να γνωρίσει άτομα που θα λειτουργήσουν σαν πρότυπά του.
«Μπορεί να μην σας το πει ποτέ, αλλά πολλά αγόρια με ΔΕΠ έχουν την πεποίθηση ότι δεν θα τα καταφέρουν σε αυτό τον κόσμο» λέει ο Michael Riera, επικεφαλής του Redwood Day School στο Οakland της California και συγγραφέας του βιβλίου «Μένοντας συνδεδεμένοι με τον έφηβό σας» (Staying Connected to Your Teenager). «Αν μάθει και γνωρίσει και από κοντά επιτυχημένους ανθρώπους που έχουν ΔΕΠ μπορεί αυτός ο φόβος να φύγει από το μυαλό του». Ο Riera προτείνει τα έφηβα αγόρια με ΔΕΠΥ να ακολουθούν στην εργασία τους ενήλικες με ΔΕΠΥ στην εργασία τους προκειμένου να συνειδητοποιήσουν ότι κάποια επαγγέλματα είναι φιλικά στη διάσπαση προσοχής. «Οι ενήλικες μπορούν να μιλήσουν στα παιδιά τι σήμαινε για αυτούς η ΔΕΠΥ και πώς μπόρεσαν να πετύχουν στη ζωή του» εξηγεί ο Riera.
3) Να είστε υπομονετικοί όσο αφορά την πρόοδό του.
Στα πρώτα χρόνια της εφηβείας, οι μαθητές έχουν μεγάλο φόρτο εργασίας, αλλά τα παιδιά με ΔΕΠΥ συνήθως στερούνται των απαραίτητων δεξιοτήτων οργάνωσης προκειμένου να τα καταφέρουν. Τα αγόρια με ΔΕΠ τείνουν να υστερούν των συνομηλίκων τους στις εκτελεστικές λειτουργίες – στην ικανότητα να προγραμματίζουν, να θέτουν προτεραιότητες και να οργανώνουν τη δουλειά τους.
«Ο πολιτισμός/ η κουλτούρα μας πιέζει τα αγόρια να είναι πιο ανεξάρτητα από τα κορίτσια, αλλά αν παρουσιάζουν δυσκολίες στις εκτελεστικές λειτουργίες δεν είναι έτοιμη για να τα καταφέρουν» αναφέρει η St. Clair. «Έτσι, μπορεί να γίνουν απρόσιτοι».
Οι ειδικοί συμβουλεύουν τους γονείς να κάνουν υπομονή. «Τα αγόρια συνήθως έχουν πολύ μεγάλη πρόοδο στα 15 – 16 τους. Τότε είναι πια σε θέση να αρχίσουν να δουλεύουν ανεξάρτητα» αναφέρει η St. Clair.
Στα χρόνια της εφηβείας, πολλά αγόρια με ΔΕΠ αρχίζουν να κατακτούν δεξιότητες που τα βοηθά στο διάβασμά τους στο Γυμνάσιο, όπως πχ το να σπάνε την ύλη ή μια άσκηση σε μικρότερα, πιο διαχειρίσμα μέρη. “Οι γονείς πρέπει να θυμούνται ότι ένα αγόρι δεν είναι απαραίτητο να έχει κατακτήσει τα πάντα στο τέλος του Γυμνασίου» αναφέρει ο Riera.
4) Αφήστε τον να πάρει τις δικές του αποφάσεις.
Ο Riera συμβουλεύει τους γονείς να αφήνουν τους έφηβους γιους τους να παίρνουν τις δικές τους αποφάσεις, για θέματα του σχολείου και μη. “Από το Δημοτικό σχολείο ακόμα, οι ακαδημαϊκές δραστηριότητες είναι επιλεγμένες και οργανωμένες για τα παιδιά, και το σχολείο τα πιέζει εις βάρος της κοινωνικής τους ζωής. Έτσι, όταν τα παιδιά πάνε στο κολέγιο, μπορεί να είναι ακαδημαϊκά μπροστά, δεν έχουν όμως αναπτυχθεί ακόμα κοινωνικά και ηθικά”. O Riera πιστεύει ότι οι γονείς πρέπει να δίνουν τη δυνατότητα στα παιδιά τους να δοκιμάζουν την ικανότητά τους να παίρνουν αποφάσεις, ακόμα και κακές και λανθασμένες. Πιστεύει ότι αυτά τα λάθη είναι που δίνουν προβάδισμα στα αγόρια με ΔΕΠ σε σχέση με τους τυπικά αναπτυσσόμενους συνομηλίκους τους όταν μπαίνουν στο κολέγιο.
O Riera λέει στα παιδιά με Μαθησιακές Δυσκολίες και ΔΕΠ: «Τα καλά νέα είναι ότι όταν αποφοιτήσετε από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, θα ξέρετε πώς να αγωνίζεστε. Και για μένα, αυτός είναι ο πυρήνας της επιτυχίας»
Απόδοση του άρθρου Inside Your Teen's ADHD Mind της Blythe Grossberg.
Ιωάννα Αγγέλου
Ειδική Παιδαγωγός (Παν. Θεσσαλίας)
Νηπιαγωγός (Α.Π.Θ.)
MEd - Μεταπτυχιακό Δίπλωμα στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου