Χάρτες, αριθμογραμμές, σχήματα, ζωγραφιές και άλλα υλικά τείνουν να καλύπτουν τους τοίχους στις αίθουσες των Δημοτικών Σχολείων. Ωστόσο, η μεγάλη ποσότητα τέτοιου είδους βοηθημάτων / υλικού μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την διατάραξη της προσοχής και της μάθησης στα μικρά παιδιά, σύμφωνα με μια έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Psychological Science, ένα περιοδικό της Association for Psychological Science.
Οι ψυχολόγοι - ερευνητές Anna V. Fischer, Karrie E. Godwin και Howard Seltman του Carnegie Mellon University μελέτησαν κατά πόσο η διακόσμηση της τάξης επηρεάζει την ικανότητα των παιδιών να παραμένουν συγκεντρωμένα κατά την διδασκαλία, καθώς και την κατάκτηση του περιεχομένου του μαθήματος. Διαπίστωσαν ότι, τα παιδιά που διδάσκονταν σε αίθουσες με πληθώρα υλικών στους τοίχους αφαιρούνταν πιο εύκολα, ασχολούνταν περισσότερο χρόνο με έργα μη μαθησιακά και κατακτούσαν σε μικρότερο βαθμό την ύλη σε σύγκριση με τα αντίστοιχα στοιχεία όταν αφαιρούνταν η έντονη / υπερβολική διακόσμηση. «Τα μικρά παιδιά περνούν σχεδόν όλη τη σχολική μέρα στην ίδια τάξη και αποδείξαμε ότι τα οπτικά ερεθίσματα του περιβάλλοντος επηρεάζουν την μάθησή τους» αναφέρει η Fischer, βασική συγγραφέας του άρθρου και αναπληρώτρια καθηγήτρια της ψυχολογίας στο Dietrich College of Humanities and Social Sciences.
Πρέπει οι δάσκαλοι να κατεβάσουν από τους τοίχους τα οπτικά βοηθήματα και τα άλλα υλικά/ διακοσμητικά στοιχεία;
«Σε καμία περίπτωση δεν θεωρούμε ότι κάτι τέτοιο θα ήταν η λύση σε όλα τα εκπαιδευτικά προβλήματα. Απαιτούνται πολλές μελέτες ακόμα για να διαπιστώσουμε πώς επηρεάζει το οπτικό περιβάλλον της τάξης την προσοχή και την μάθηση των παιδιών σε πραγματικές συνθήκες» αναφέρει η Fischer. «Για το λόγο αυτό , προτείνουμε οι εκπαιδευτικοί να κρίνουν αν κάποια από τα υλικά που βρίσκονται στους τοίχους αποσπούν την προσοχή των παιδιών. Δεν χρειάζεται απαραιτήτως να αφαιρεθούν όλα» .
Στην έρευνα, 24 μαθητές νηπιαγωγείου τοποθετήθηκαν σε εργαστηριακές τάξεις για 2 μαθήματα εισαγωγής σε θέματα φυσικών επιστημών τα οποία δεν τους ήταν οικεία. Τα 3 μαθήματα πραγματοποιήθηκαν σε τάξη με πολλά πράγματα κολλημένα στους τοίχους και τα 3 άλλα σε τάξεις με λιγοστά ερεθίσματα στους τοίχους. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, τα παιδιά έμαθαν περισσότερα στις τάξεις με τα λίγα οπτικά ερεθίσματα. Συγκεκριμένα, το ποσοστό σωστών απαντήσεων σε εξέταση που ακολούθησε ήταν 55 % για τις τάξεις με τα λίγα ερεθίσματα και 42 % για τις τάξεις με τα πολλά ερεθίσματα στους τοίχους.
«Θέλαμε επίσης να εξετάσουμε αν, μετά την απομάκρυνση των διακοσμητικών στοιχείων, η προσοχή των παιδιών θα κατευθυνόταν σε κάποια άλλη διασπαστική δραστηριότητα (πχ συζήτηση με τους συμμαθητές τους) και αν ο συνολικός χρόνος συγκέντρωσης θα παρέμενε ίδιος» εξηγεί η Godwin. Ωστόσο, όταν οι ερευνητές κατέγραψαν όλο τον χρόνο που τα παιδιά δαπανούσαν σε δραστηριότητες άσχετες με το μάθημα στους 2 τύπους αιθουσών, διαπίστωσαν ότι στις τάξεις με πολλά ερεθίσματα ήταν 38,6% ενώ στις τάξεις με τα λίγα διακοσμητικά στοιχεία το ποσοστό ήταν μικρότερο (28,4%).
Οι ερευνητές ελπίζουν ότι αυτή η έρευνα θα ανοίξει το δρόμο για περισσότερες μελέτες σχετικά με την διακόσμηση/ διαρρύθμιση των σχολικών αιθουσών, βοηθώντας στην πράξη τους εκπαιδευτικούς.
Ιωάννα Αγγέλου
Ειδική Παιδαγωγός - Νηπιαγωγός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου