Σακραμέντο, Καλιφόρνια – Καθώς η Amy Rogers παρακολουθούσε τον μεγάλο της γιο, Preston, να κάνει skateboard, αναλογιζόταν πόσο μακριά έχει φτάσει και πόσα πολλά έχει καταφέρει τους τελευταίους μήνες. Πριν αρχίσει τα μαθήματα skateboard στα πλαίσια μια πρωτότυπης και νέας θεραπείας για τα παιδιά με αναπηρίες, ο 15χρονος, που έχει διαγνωστεί με αυτισμό δεν είχε κάνει ποτέ ούτε καν ποδήλατο. Περνούσε τον περισσότερο χρόνο του κλεισμένος μέσα στο δωμάτιό του, παίζοντας ηλεκτρονικό και σχεδιάζοντας, μακριά από οικογένεια και φίλους. Αυτή την ηλιόλουστη μέρα, ωστόσο, ο Preston κατηφορίζει με το skateboard του τους λόφους αγνοώντας τον φόβο του ότι θα πέσει. Σταματάει και με χάρη πατάει την σανίδα στην άκρη για να την σηκωθεί στον αέρα και να την πιάσει στα χέρια του.
«Είναι υπέροχο για αυτόν. Του δίνει κάτι για να σχετίζεται και να μιλάει με τα άλλα παιδιά» λέει η μητέρα του.
Η εκπαίδευσή του έγινε μέσω της SkateMD, μιας μη κερδοσκοπικής οργάνωσης με έδρα το Σακραμέντο, που δημιουργήθηκε για να βοηθάει τα παιδιά με αναπηρίες να αποκτήσουν κοινωνικές και σωματικές δεξιότητες μέσω του skateboard.
Κατά τη διάρκεια των διαφόρων προγραμμάτων που έλαβαν χώρα στην περιοχή, η SkateMD δίδαξε σε δεκάδες παιδιά όπως ο Preston πώς να αποκτήσουν σωματική δύναμη, ισορροπία, συντονισμό και να ξεπεράσουν τα κοινωνικά τους άγχη.
Το να βοηθήσουμε τα παιδιά να αναπτύξουν και να διατηρήσουν σχέσεις ήταν ο πρωταρχικός σκοπός του προγράμματος, αναφέρει μια από τις δημιουργούς του προγράμματος, η Melanie Tillotson. Στην αρχή του προγράμματος την προηγούμενη χρονιά προσέλαβε τον Erik Nielsen, ένα φυσιοθεραπευτή και λάτρη του skateboard που γνώριζε εκείνη και ο σύζυγός της, προκειμένου να βοηθήσει τους εθελοντές να δουλέψουν με τα παιδιά και να καταφέρουν να τα ανεβάσουν στη σανίδα.
«Δεν ξέραμε αν θα είχε αποτέλεσμα ή αν τελικά θα είχαμε παιδιά που πηγαίνουν στο σπίτι τους κλαίγοντας» παραδέχεται ο Tillotson.
Ο Preston Rogers εμφανίστηκε στη δεύτερη «κλινική» του προγράμματος. Πριν αρχίσει αυτά τα μαθήματα, λέει, ότι έχανε τις μέρες του κλεισμένος στο δωμάτιό του χωρίς να κάνει τίποτα.
«Στην αρχή ένιωθα ότι δεν είχα καμία ελπίδα» αναφέρει ο έφηβος. «Δεν πίστευα ότι μπορώ να τα καταφέρω». Αυτό άλλαξε όταν ο Preston συνάντησε τον «φιλαράκι / σύντροφό του στο skate”, τον Allan Barclay, έναν εθελοντή που αρχικά τρόμαξε την Amy Rogers ρίχνοντας τον γιο της πάνω σε μια σανίδα και ρυμουλκώντας τον καθώς έτρεχε πάνω στο skateboard του μέσα στο πάρκο. Παρά τις ανησυχίες της μαμάς του, ο Preston λάτρεψε αυτή την ορμή και εκτίμησε την υπομονή Barclay.
«Είδαμε πραγματικά αλλαγές στα παιδιά, για παράδειγμα στον τομέα της δύναμης, της ισορροπίας και του συντονισμού», αναφέρει ο Nielsen. «Τους βλέπουμε να αρχίζουν να προοδεύουν και να βελτιώνονται σε διάφορα πράγματα. Οι γονείς μάλιστα αναφέρουν οφέλη όχι μόνο στον σωματικό τομέα, αλλά κυρίως στον κοινωνικό».
Πριν από κάθε πρόγραμμα, ο Nielsen πρώτα γνωρίζει από τις οικογένειες των παιδιών τις σωματικές και κοινωνικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα παιδιά. Στη συνέχεια, καταστρώνει ένα σχέδιο όπου διδάσκει στους εθελοντές πώς θα πρέπει να κρατούν τα παιδιά όταν κάνουν skate ή πώς να τα καθίζουν στη σανίδα και να τα κάνουν βόλτα. Σε κάθε πρόγραμμα συμμετέχουν περίπου 25 παιδιά, με διπλάσιο ή τριπλάσιο αριθμό εθελοντών.
Σύμφωνα με τον Tillotson πολλοί γονείς παιδιών με αναπηρία παλεύουν με την έλλειψη αθλητικών προγραμμάτων που έχουν την διάθεση να δώσουν στα παιδιά τους την επιπλέον προσοχή που χρειάζονται. Κάποιες οικογένειες έρχονται στο SkateMD όταν οι προπονητές άλλων προγραμμάτων ζητούν από τα παιδιά τους να φύγουν από την ομάδα. Στο πρόγραμμα SkateMD συμμετέχουν παιδιά με αυτισμό, Σύνδρομο Down, δισχιδή ράχη και εγκεφαλική παράλυση.
Ένα από τα εμπόδια είναι η κακή φήμη που έχει το skateboard, αναφέρει η Andrea Bibelheimer, υπεύθυνη του προγράμματος και φίλη του Tillotson που προέρχεται από οικογένεια με αγάπη στο skateboard.
«Η κοινότητα του skateboard μπορεί να έχει κακό όνομα» αναφέρει η Bilbeheimer. “Είναι πολύ όμορφο κάποια άτομα που κανονικά δεν θέλουν να έχουν καμία σχέση με άτομα που κάνουν skateboard να αλλάζουν τις απόψεις τους και να αρχίζουν να βλέπουν τη δραστηριότητα και όσους κάνουν skateboard με διαφορετικό τρόπο, κάνοντάς τους φίλους. Θέλουμε και τα δικά μας παιδιά να συμμετέχουν σε αυτά τα προγράμματα και να παρέχουν υπηρεσίες στην κοινότητάς μας. Θα είναι πραγματικό κέρδος για εμάς, γιατί θέλουμε να μάθουν την συμπόνια και την ανεκτικότητα, να καταλάβουν τις αναπηρίες και να γίνουν μέρος της πραγματικότητάς τους».
Ο γιος τής Miles Blackman αναφέρει ότι χαίρεται πολύ που το SkateMD του έδωσε την δυνατότητα να χρησιμοποιήσει την δεκάχρονη εμπειρία του στο skateboard προκειμένου να ενθαρρύνει και άλλα παιδιά της ηλικίας του. Έχει γίνει καλός φίλος με τον Preston και συχνά κάνουν skate μαζί.
«Είναι πράγματα που συνήθως δεν έχουν την ευκαιρία να τα κάνουν, αλλά εμείς τους βοηθάμε να τα κάνουν» εξηγεί ο Miles τον χρόνο που περνάει με τον Preston και τα άλλα παιδιά. «Είναι απλώς ένα ακόμα φυσιολογικό παιδί».
Εκτός από τα κόλπα του Skateboard που έμαθε στο πρόγραμμα, ο Preston αναφέρει ότι απέκτησε και άλλες δεξιότητες. “He’s talked about being an advocate γιατί μπορεί να είναι η φωνή όσων δεν έχουν φωνή” λέει η μητέρα του. Ο Preston έμαθε επίσης να καλλιεργεί τις δεξιότητες και να προβαίνει στις ενέργειες που είναι απαραίτητες για να κτίσει μια καριέρα στον σχεδιασμό ηλεκτρονικών παιχνιδιών. Ήδη σχεδιάζει να επισκεφτεί το Exceptional Minds, ένα σχολείο κινουμένων σχεδίων για μαθητές με αυτισμό στην περιοχή του Los Angeles.“Τις περισσότερες μέρες τις περνούσα μέσα στο σπίτι, αλλά σκέφτηκα: Τι κάνω; Δεν μπορώ να περάσω όλη μου τη ζωή παίζοντας ηλεκτρονικά παιχνίδια» λέει ο Preston. «Θέλω να αλληλεπιδρώ με άλλα άτομα και να τα γνωρίζω. Και αυτό το πετυχαίνω όταν πηγαίνω στο SkateMD. Συναντώ όλους αυτούς τους καλούς ανθρώπους, όλα αυτά τα καλά παιδιά. Και η καρδιά μου κοντεύει να σπάσει από την ευτυχία”
Απόδοση του άρθρου Skateboard Clinic Teaches Kids With Disabilities Life Skills
Ιωάννα Αγγέλου
Ειδική Παιδαγωγός - Νηπαιγωγός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου