Βρέθηκα πρόσφατα σ’ έναν ποδοσφαιρικό αγώνα εφήβων. Η ένταση και τα σχόλια κάποιων γονέων προς τους παίκτες ήταν σαν να παιζόταν ο τελικός του Μουντιάλ.
Ολοι θέλουμε το καλύτερο για τα παιδιά μας, αλλά μήπως το παρακάνουμε; Οι θετικές προσδοκίες ενισχύουν την αυτοπεποίθησή τους, αλλά οι υπερβολικές τι αποτέλεσμα μπορούν να έχουν;
Ας βρούμε τις γονεϊκές κόκκινες γραμμές επανεξετάζοντας τις προσδοκίες μας από αυτά:
1. Οι προσδοκίες από τους άλλους δεν είναι στόχοι. Οι στόχοι μας έχουν να κάνουν με τη δική μας συμπεριφορά. Από το «θέλω το παιδί μου να έχει καλούς βαθμούς» μέχρι το «θέλω να ενισχύσω την προσπάθειά του» μπορούν να χωρέσουν πολλές φρέσκες σκέψεις και συμπεριφορές. Ποιες ανάλογες φράσεις μπορούμε να αλλάξουμε προς αυτή την κατεύθυνση;
2. Τι είναι ρεαλιστικό για μας. Μπορούμε εμείς να δίνουμε πάντα τον καλύτερο εαυτό μας, να έχουμε συνέχεια υψηλές επιδόσεις, να ξεπερνάμε γρήγορα τις αποτυχίες, να μην έχουμε κακές μέρες; Γιατί να περιμένουμε κάτι τέτοιο από τα παιδιά μας; Ας ερευνήσουμε/συζητήσουμε/διαβάσουμε ποιες είναι οι ρεαλιστικές προσδοκίες για την ηλικία τους.
3. Τι περιμένουμε από τον εαυτό μας. Μήπως περιμένουμε να είμαστε τέλειοι γονείς; Ας καταγράψουμε με ειλικρίνεια δέκα προσδοκίες από τον εαυτό μας, τη δουλειά, τους φίλους. Πόσο ρεαλιστικές είναι;
4. Πόσο γνωρίζουμε το παιδί μας. Πριν κάνουμε όνειρα για το μέλλον του, ας αναρωτηθούμε ποια είναι τα δικά του όνειρα, πρότυπα, ανησυχίες, ενδιαφέροντα. Γνωρίζοντας τι κάνει το παιδί μας χαρούμενο, τα δυνατά και αδύνατα σημεία του, τις επιλογές του, στηρίζουμε με επιχειρήματα το «εγώ ξέρω καλύτερα για το παιδί μου».
5. Τι μήνυμα στέλνουν οι προσδοκίες μας. Πίσω από αυτές κρύβονται οι αξίες που αναδεικνύουμε: Επιτυχία, συνεργασία, συμμετοχή, νίκη, γνώση, διακρίσεις; Ποια κίνητρα υποδεικνύουμε στα παιδιά μας για να τα κινητοποιούν;
Της Δέσποινας Δασενάκη
Η Δέσποινα Δασενάκη είναι life coach, e-mail ddasenaki@hotmail.com
Πηγή: Νέα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου